Environmental Ethics in Shinto

Main Article Content

สถาพร ไปเหนือ
สกุล อ้นมา

Abstract

The purposes of this research were 1) to analyze environmental ethics in Shinto. and, 2) to consider the arguments on ethical values of natural world in environmental ethics, The result of this study showed that environmental ethics in Shinto was classified into Stewardship and Holism based on the belief that Kami resided in nature, so nature was divine and valuable and human had to respect and protect them. Moreover, the existence of Kami in natural world as well as the belief that everything was born from Kami, and therefore, everything was connected. The Shinto shrine and festival reflected the relation between human, Kami and nature. Because the shrine was the sacred place, the location of the shrine as well as its surrounding had to be specially taken care of and protected. The festivals were rituals to connect the people in the community together and they also showed the cooperation among people in community. In the arguments on ethical value of natural world it was found that the Anthropocentrism believed that only human being had intrinsic value. However, in Stewardship, believed that the nature also had ethical value, for it was created by God just like a human being. Therefore, a man had to protect the nature as this duty was assigned by God. To Holism believed that everything had intrinsic value and was connected to each other, and a man was a mere part of the whole; therefore, a man had to realize the intrinsic value of everything in biosphere.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

Section
Articles

References

กานต์มณี ภู่ภักดี. (2547). ความหมายและคุณค่าของชีวิตในนิเวศลุ่มลึกตามทัศนะของอาร์เน นาสส์. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาปรัชญา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

กำพล รุจิวิชชญ์, สมชาย ชคตระการ, สุวรรณา โควะวินทวีวัฒน์, ธนณัฏฐ์ รูปสม, สุทิน สายสงวน และอำพา แก้วกำกง. (2554). การจัดการสิ่งแวดล้อมของญี่ปุ่นและสาธารณรัฐเกาหลี แนวทางสำหรับประเทศไทย: กรณีศึกษาการจัดการสิ่งแวดล้อมเมืองและชุมชน. The International Journal of East Asian Studies, 155(2), 1-26.

ณัฐพล โสตถิรัตน์วิโรจน์. (2557). จริยศาสตร์ของการพัฒนา: บทสำรวจวิวาทะว่าด้วยการพัฒนา. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 5(2),
277-288.

เนื่องน้อย บุณยเนตร. (2537). จริยศาสตร์สภาวะแวดล้อม: โลกทัศน์ในพุทธปรัชญาและปรัชญาตะวันตก. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.

ประทุม อังกูรโรหิต. (2554). ศาสนาในสังคมญี่ปุ่น. ใน ทรายแก้ว ทิพากร (บรรณาธิการ), จิบน้ำชาใต้ร่มซากุระ ประจักษ์มุมใหม่ของ
ภาพอาทิตย์อุทัย (หน้า 1 - 43). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.

ประเวศ อินทองปาน. (2559). พระพุทธศาสนากับสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

เพ็ญศรี กาญจโนมัย. (2525). ชินโต: จิตวิญญาณของญี่ปุ่น. กรุงเทพฯ: วรวุฒิการพิมพ์.

วรวรรณ เฟื่องขจรศักดิ์. (2552). อิทธิพลของพุทธศาสนาต่อการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของชินโตในสมัยนาระ-เฮอัน. วารสารญี่ปุ่น
ศึกษา, 26(2), 25-39.

อรรถยา สุวรรณระดา. (2553). เรียนรู้ตำนานเทพญี่ปุ่นจากวรรณกรรมโคะจิกิ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.

Gadeleva, E. (2000). Susanoo: One of the central gods in Japanese mythology. Japan Review Bulletin of the International Research Center for Japanese studies, 12, 165-203.

Ono, S. (1997). Shinto: The Kami way. Rutland: Charles E. Tuttle Company.

Shinto. (2011). Retrieved from https://www.jinjahoncho.or.jp/en/publications/shinto/index.html

Sandvik, L. P. (2011). Showcasing Shinto-The reinvention of Shinto as an ecological religion. Master’s thesis, Culture
Studies and Oriental Languages, Faculty of Humanities, University of Oslo.