The Role of Buddhist Monks on Health Promotion in Chonburi Province: A Case Study
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) to study the Buddhist monks’ roles of Health promotion towards people in Chonburi Province and 2) to compare the roles of Buddhist monks with different factors namely age, years of monkhood, position, kind of temple and academic standing. A questionnaire was used to survey their opinion on the Buddhist monks’ roles of health promotion towards people in Chonburi Province.
It was found that the Buddhist monks’ roles of health promotion towards people in Chonburi were at the middle level in terms of bodily health promotion, mental health promotion and spiritual health promotion.
With regard to the Buddhist monks’ roles of health promotion in Chonburi, it was found that monks with different ethical and secular academic standing had difference in the roles of health promotion. Moreover, this research has also found new information that education in Pali language had no effect on their roles of health promotion.
Downloads
Article Details
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพาเท่านั้น
References
รุจิรา ดวงสงค์. (2550). การจัดการทางสุขศึกษาและการส่งเสริมสุขภาพ. ขอนแก่น: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
นงเยาว์ ปิฎกรัชต์. (2532). บทบาทของพระสงฆ์ในการส่งเสริมวัฒนธรรมพื้นบ้าน: ศึกษาเฉพาะจังหวัดสงขลา. ปริญญานิพนธ์
ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาไทยศึกษา, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
นาตยา ทองเย็น. (2549). บทบาทวิทยาลัยการอาชีพต่อการพัฒนาท้องถิ่น: กรณีศึกษาวิทยาลัยการอาชีพพนัสนิคม จังหวัดชลบุรี.
วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์การเมืองและการบริหารจัดการ, คณะมนุษยศษสตร์และสังคมศาสตร์,
มหาวิทยาลัยบูรพา.
นิคม มูลเมือง. (2541).การส่งเสริมสุขภาพ: แนวคิดความก้าวหน้าของผู้ประกอบวิชาชีพทางสุขภาพ. มปท.
บรรพต วีระสัย และคณะ. (2523). พระสงฆ์กับกับสังคมไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
บุญศรี พันธ์พิริยะ. (2546). บทบาทของพระสงฆ์เกี่ยวกับการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุ: กรณีศึกษาในจังหวัดตราด. วิทยานิพนธ์
พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการพยาบาลผู้สูงอายุ, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยบูรพา.
ประภาส ศิลปรัศมี. (2529). บทบาทที่คาดหวังและบทบาทที่เป็นจริงของคณะทำงานสนับสนุนการปฏิบัติการพัฒนาชนบทระดับตำบล. กรุงเทพฯ: กรมพัฒนาชุมชน.
พระบุญเพ็ง วรธมฺโม (สิงห์คำ). (2551). ศึกษาบทบาทของมัคคุเทศก์น้อยที่มีต่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนา: ศึกษาเฉพาะกรณีวัดเนรมิตวิปัสสนา อำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย. วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาพุทธศาสน์ศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2549). สุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.
พระมหาบุญวัฒน์ ถาวรกุล. (2557). บทบาทของพระสงฆ์กับการพัฒนาชุมชน อำเภอวัฒนานคร จังหวัดสระแก้ว. วิทยานิพนธ์
รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการเมืองการปกครอง, คณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์, มหาวิทยาลัยบูรพา.
พระวิบูลย์ ธรรมาที. (2535). พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505 และแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ.
2535. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พินิจ ลาภธนานนท์. (2555). สุขภาวะของพระสงฆ์ ปี 2555. กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
พินิจ ลาภธนานนท์. (2556). ประเด็นสุขภาวะในพระไตรปิฎก. กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
ไพบูลย์ ช่างเรียน. (2526). สารานุกรมศัพท์ทางสังคมวิทยา. กรุงเทพฯ: แพร่พิทยา.
ปรีดา ทัศนประดิษฐ์ และคณะ. (2546). รายงานการศึกษา “ระบบสุขภาพและการประเมินผลการดำเนินการ”. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่ง
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
วิทูรย์ กสิผล. (2541). บทบาทของพระสงฆ์ในการพัฒนาสังคมภาคตะวันออก. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการ
บริหารการศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยบูรพา.
สุพัตรา สุภาพ. (2530). สังคมวิทยา. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนพานิช.
อัจฉราพรรณ วงศ์อุปราช. (2544). ความคาดหวังของประชาชนต่อบทบาทของพระสงฆ์. งานภาคนิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (พัฒนาสังคม), คณะพัฒนาสังคม, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
อารี วัลยเสวี และคณะ. (2543). (ร่าง) รูปแบบระบบบริการสุขภาพที่สอดคล้องกับสังคมไทยในสองศตวรรษหน้า. นนทบุรี: โกมลคีมทอง.