A Communication of Buddhist Principles by Buddhist Economics University

Main Article Content

Komsan Rattanasimakul

Abstract

The aims of this study were to examine the message, method, and pattern in the communication of Buddhist principles by Buddhist Economics University. Using the concept of communication. Communication format and semiology approach were applied to this study. Observation and focus-group discussion with the involved parties were employed for research procedure.


The findings revealed that the messages used by Buddhist Economics University for communication with the target group were self-reliance, happiness, diligence, legitimate job, release, detachment, unselfish, sustainability of society and environment. Two communication methods were (1) Verbal communication and (2) Non-verbal communication and three communication patterns were (1) receiver’s Intrapersonal communication (2) receiver’s Interpersonal communication (3) Interpersonal communication among learner networks.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

Section
Research article

References

กาญจนา แก้วเทพ. (2552). การวิเคราะห์สื่อ: แนวคิดและเทคนิค. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

กาญจนา แก้วเทพ และสมสุข หินวิมาน. (2551). สายธารแห่งนักคิดทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การเมืองกับสื่อสารศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

คุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต), พระพรหม. (2547). รู้หลักก่อน แล้วศึกษาให้ได้ผล. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).

ช่อฟ้า เกตุเรืองโรจน์. (2553). กระบวนการและกลวิธีการสื่อสารเพื่อถ่ายทอดพุทธธรรมในหนังสือธรรมะของท่าน ว.วชิรเมธี. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาวาทวิทยา, คณะนิเทศศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ฉวีมณฑ์ สุขไพฑูรย์. (2553). การประยุกต์แนวคิดการตลาดเพื่อสังคมกับการเผยแผ่ธรรมะ กรณีศึกษา: พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชานิเทศศาสตรพัฒนาการ, คณะนิเทศศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธวัชชัย ดวงไทย. (2556). กระบวนการสื่อสารเพื่อการเผยแผ่ธรรมะของพระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี (ว. วชิรเมธี). วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร มหาบัณฑิต, สาขาวิชาการสื่อสารศึกษา, คณะบัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ปรมะ สตะเวทิน. (2541). การสื่อสารมวลชน: กระบวนการและทฤษฎี (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

รจิตลักขณ์ แสงอุไร. (2548). การสื่อสารของมนุษย์. กรุงเทพฯ: 21 เซ็นจูรี่.

สมเกียรติ ตั้งนโม. (แปลและเรียบเรียง). 2550. “สัญศาสตร์ การศึกษาเรื่องเครื่องหมาย – Semiology the study of signs. จาก https://www.midnightuniv.org/midarticle/newpage12.html.

สิริลักษณ์ ศรีจินดา. (2553). การใช้วาทศิลป์ทางภาษาเพื่อการเผยแผ่ธรรมะของพระมหาวุฒิชัย วชิรเมธีผ่านสื่อมวลชน. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการสื่อสารมวลชน, คณะนิเทศศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.