Portrayal of New Women Images in Thai Society through Female Protagonists in King Rama VI’s Play Scripts
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aimed to analyse the relationship between female protagonists in King Rama VI’s Madanabadha and Sawitri and his royal duties of upgrading women’s quality of life which was a part of a civilized process. In his era, his majesty the king focused on women’s education, rights and duties. The results showed that Madana, a protagonist from Madanabadha, represented women’s rights in marriage and women’s duty to public affairs. Meanwhile, Sawitri, a protagonist from the play, illustrated women’s wisdom and duty of protecting her husband which was men’s normal responsibility. Moreover, King Rama VI’s play scripts were the explicit examples of the use of drama as a leading tool to govern Thai society.
Downloads
Article Details
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพาเท่านั้น
References
ยกย่อง. ใน กรมศิลปากร, การสัมมนาทางวิชาการ “100 ปี วรรณคดีสโมสร” (หน้า 1-36). กรุงเทพฯ: สำนักวรรณกรรมและ
ประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร. (เอกสารอัดสำเนา)
กุสุมา รักษมณี, เสาวณิต จุลวงศ์ และสายวรุณ น้อยนิมิต. (2550). ศักดิ์ศรีและความอับอายในวรรณกรรมไทย. กรุงเทพฯ: แม่คำผาง.
ข่าวงานเศกสมรส ซึ่งโปรดเกล้าฯ ให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวลงทะเบียนการเศกสมรสที่ศาลาว่าการกระทรวงวัง. (2462, 8 มิถุนายน).
ราชกิจจานุเบกษา, หน้า 625-626.
ธนสิน ชุตินธรานนท์. (2559). การเสริมสร้างความเป็นไทยโดยใช้การสอนแบบละครเป็นฐานแก่นิสิตนักศึกษาปริญญาบัณฑิต.
วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาอุดมศึกษา, คณะครุศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประกาศกระแสพระบรมราชโองการ ทรงชมเชยคุณหญิงพิเชตฯ กับพวกเพื่อนสัตรีที่ได้พร้อมกันช่วยออกเงินซื้อปืนให้เสือป่า. (2463,
29 สิงหาคม). ราชกิจจานุเบกษา, หน้า 1625-1627.
ประยูร เบญจวงศ์. (2532). สมเด็จพระมหาธีรราชเจ้ากับการพัฒนาภูมิปัญญาของสังคมไทย. วารสารวิทยบริการ จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย, 11(2), 2-15.
ปิ่น มาลากุล. (2520). งานละครของพระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีศรีสินทรมหาวชิราวุธ พระมงกุฎเกล้าเจ้าแผ่นดินสยาม. กรุงเทพฯ:
ไทยวัฒนาพานิช.
ปิ่น มาลากุล. (2531). พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ: อักษรไทย.
ปิยนาถ บุนนาค และคณะ. (2554). พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ: ไอเดียสแควร์.
ปิยวดี มากพา. (2554). ละครพูดในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว: แนวคิดการใช้ศิลปะเพื่อการพัฒนา. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 13(1), 41–45.
พระราชกฤษฎีกาให้ใช้คำนำนามสัตรี. (2460, 15 กรกฎาคม). ราชกิจจานุเบกษา, หน้า 326-330.
พระราชกฤษฎีกาให้ใช้คำนำนามสัตรีเพิ่มเติม. (2464, 18 กันยายน). ราชกิจจานุเบกษา, หน้า 242-243.
พระราชดำรัสตอบในการเปิดโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์. (2457, 14 มิถุนายน). ราชกิจจานุเบกษา, หน้า 567-571.
พระราชบัญญัติประถมศึกษา พระพุทธศักราช 2464. (2464, 23 กันยายน). ราชกิจจานุเบกษา, หน้า 246-289.
พูนพิศ อมาตยกุล (บรรณาธิการ). (2554). พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวกับการดนตรี. กรุงเทพฯ: หยินหยางการพิมพ์.
มงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2474). สาวิตรี. พระนคร: พระจันทร์.
มงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2544). มัทนะพาธา ตำนานดอกกุหลาบ. กรุงเทพฯ: ไพลินบุ๊คเน็ต.
มงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2553). บทความหนังสือพิมพ์เรื่อง โคลนติดล้อ ของอัศวพาหุ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รายงานการเปิดโรงเรียนเบญจมราชาลัย สถานที่สำหรับฝึกหัดอาจารย์ฝ่ายสัตรี. (2456, 28 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา, หน้า 2239 - 2241
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. (2557). วรรณศิลป์ในวรรณคดีที่ได้รับยกย่องจากวรรณคดีสโมสร. ใน กรมศิลปากร, การสัมมนาทางวิชาการ “100
ปี วรรณคดีสโมสร” (หน้า 1-28). กรุงเทพฯ: สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร. (เอกสารอัดสำเนา)
เรื่องพระราชทานเงินตั้งโรงเรียนสัตรี. (2457, 24 พฤษภาคม). ราชกิจจานุเบกษา, หน้าที่ 428.
สาระ มีผลกิจ. (2551). ราชสำนักฝ่ายใน สมัยรัตนโกสินทร์. กรุงเทพฯ: มิวเซียมเพรส.