Synthesis of Digital Mass Communication Officers’ Characteristics Based-on Individual Competency

Main Article Content

ฉันทนา ปาปัดถา

Abstract

The objectives of the research were to 1) study experts’ perspective on digital mass communication officers’ characteristics and 2) synthesize digital mass media officers’ characteristic based-on individual competency. This research was qualitative research using in-depth interviews with 21 experts who were leaders the field of media consisted of chief executive, chief of section in mass communication organizations, and lecturers in institution of education. The research results revealed that there were 14 characteristics which were synthesized in to three elements of mass media officers’ characteristic included knowledge, skills, and attributes. The knowledge element composed of three essential included interdisciplinary knowledge, media literacy, and mass communication ethic. The skill element consisted of seven essential included communication skills, system thinking, creative thinking, analysis thinking, critical thinking, active learning and self-learning, and professional multi-skilling. The attribute elements comprise of four essential included active, flexibility in working, public consciousness and responsibility, and integration and application to work.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

Section
Articles

References

กนกพร พลชาลี. (2557, 22 สิงหาคม). Manager, The Exchange บริษัท มายด์แชร์ ประเทศไทย จำกัด. สัมภาษณ์.

กรมทรัพย์สินทางปัญญา. (2553). TICEF 2010 Thailand International Creative Economy Forum Global LOCALisation-Local Move, Global Success มหกรรมเศรษฐกิจสร้างสรรค์นานาชาติ. กรุงเทพฯ: กรมทรัพย์สินทางปัญญา.

กัลยากร วิสาสิกธรรม. (2557, 22 สิงหาคม). Editorial Staff บริษัท แจ่มใส พับลิชชิ่ง จำกัด. สัมภาษณ์.

การดี เลียวไพโรจน์. (2557, 20 มิถุนายน). อาจารย์ประจำสาขาวิชาบริหารการปฏิบัติการ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. สัมภาษณ์.

คณะกรรมการประกันคุณภาพภายในระดับอุดมศึกษา. (2557). คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน ระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2557.
กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

จิตตนาถ ลิ้มทองกุล. (2557, 28 กรกฎาคม). ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร ASTV ผู้จัดการ. สัมภาษณ์.

จิราภรณ์ พรหมทอง. (2559). การพัฒนาตนเองให้เป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้เพื่อเข้าสู่ศตวรรษที่ 21. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟา
อีสเทอร์น, 10(2), 63-72.

จุมพล รอดคำดี. (2557, 25 กรกฎาคม). ผู้อำนวยการสถานีวิทยุแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย FM 101.5MHz. สัมภาษณ์.

ฉัตรชัย ตะวันธรงค์. (2557, 27 มิถุนายน). ประธานเจ้าหน้าที่บริหารฝ่ายปฏิบัติการ. สัมภาษณ์.

ชุติสันต์ เกิดวิบูลย์เวช. (2558). นวัตกรรมสื่อดิจทัลใหม่สำหรับนิเทศศาตสตร์. วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรม นิดา, 2(2), 55-70.

ฐากูร บุนปาน. (2557, 25 มิถุนายน). กรรมการผู้จัดการ บริษัท มติชน จำกัด (มหาชน). สัมภาษณ์.

ณมน จีรังสุวรรณ และกฤษฎา ทวีศักดิ์ศรี. (2555). การวิเคราะห์ผลกระทบทางเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารกับนักสื่อสาร มวลชนอิเล็กทรอนิกส์. วารสารมนุษยศาสตร์, 19(1), 146-162.

ดวงกมล ชาติประเสริฐ. (2557, 18 กรกฎาคม). คณบดีคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. สัมภาษณ์.

โดม สุขวงศ์. (2557, 30 สิงหาคม). ผู้อำนวยการ หอภาพยนตร์ (องค์การมหาชน). สัมภาษณ์.

ทัณฑกานต์ ดวงรัตน์. (2557, 1 สิงหาคม). คณบดี คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต และประธานสมาคมวิชาการนิเทศศาสตร์และการสื่อสารมวลชนแห่งประเทศไทย. สัมภาษณ์.

เทพชัย แซ่หย่อง. (2557, 1 สิงหาคม). กรรมการบริหารเครือเนชั่น บริษัท เนชั่นมัลติมีเดีย กรุ๊ป จำกัด (มหาชน). สัมภาษณ์.

เทียนทิพย์ เดียวกี่. (2559). จริยธรรมและจรรยาบรรณในการนำเสนอข่าวสารยุคดิจิทัล. วารสารการสื่อสารและการจัดการ นิดา, 2(2),
2559.

นงนุช ศิริโรจน์. (2552). การสื่อสารมวลชนเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

นิสดารก์ เวชยานนท์. (2556). Competency-Based Approach (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: เดอะ กราฟิโก ซิสเต็มส์.

ปรมะ สตะเวทิน. (2541). การสื่อสารมวลชน กระบวนการและทฤษฎี (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.

ประเสริฐ ผลิตการพิมพ์. (2554). ทักษะแห่งอนาคตใหม่ การศึกษาในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: Openworlds.

พรทิพย์ สัมปัตตะวนิช. (2557, 4 กรกฎาคม). คณบดี คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. สัมภาษณ์.

พิชัย ศิริจันทนันท์. (2557, 25 มิถุนายน). บรรณาธิการอำนวยการ นิตยสาร Brand-Age. สัมภาษณ์.

พีระพงษ์ มานะกิจ. (2560). ปรัชญาแนวคิดเชิงเศรษฐศาสตร์การเมืองกับการกำกับดูแลผังรายการและเนื้อหารายการ. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ.

ไพฑูรย์ หิรัญประดิษฐ์. (2557, 6 มิถุนายน). รองอธิบดีกรมประชาสัมพันธ์ สถานีวิทยุโทรทัศน์แห่งประเทศไทย กรมประชาสัมพันธ์.
สัมภาษณ์.

มาลี บุญศิริพันธ์. (2556). วารสารศาสตร์เบื้องต้น ปรัชญาแลแนวคิด (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.

ยุบล เบ็ญจรงค์กิจ. (2557, 8 กันยายน). อาจารย์ประจำคณะนิเทศศาสตร์และนวัตกรรมการจัดการ สถาบันพัฒนบริหารศาสตร์ (นิด้า).
สัมภาษณ์.

ลฎาภา ศรีพสุดา. (2554). คุณลักษณะของนักนิเทศศาสตร์ที่พึงประสงค์ในภูมิภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน. วารสาร มหาวิทยาลัยราชภัฎสกลนคร, 3(6), 85-97.

วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง และอธิป จิตตฤกษ์. (2554). ทักษะแห่งอนาคตใหม่ การศึกษาเพื่อศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: Openworlds.

วัชร วัชรพล. (2557, 2 กรกฎาคม). ประธานเจ้าหน้าที่บริหารธุรกิจ บริษัท ทริปเปิล วี บรอดคาสท์ จำกัด. สัมภาษณ์.

สมควร กวียะ. (2539). การสื่อสารมวลชน บทบาทหน้าที่ เสรีภาพ และความรับผิดชอบ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ดอกหญ้า.

สมสุข หินวิมาน และคณะ. (2557). ความรู้เบื้องต้นทางวิทยุและโทรทัศน์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สมหมาย ปาริจฉัตต์. (2557, 25 มิถุนายน). รองประธานกรรมการ บริษัท มติชน จำกัด (มหาชน). สัมภาษณ์.

สันทัด ทองรินทร์. (2548). เอกสารการสอนชุด การบริหารกิจการสื่อสาร. นนทบุรี: สำนักพิมพ์สุโขทัยธรรมาธิราช.

สำนักงาน กสทช. (2556). การรู้เท่าทันสื่อของผู้บริโภคในสังคมไทย. วารสารสำหรับผู้บริโภคสื่อวิทยุ-โทรทัศน์, 1(6), 6-7.

สำนักงานคณะกรรมการการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2554). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ
ฉบับที่สิบเอ็ด พ.ศ. 2555-2559. วันที่ค้นข้อมูล 11 ธันวาคม 2556, เข้าถึงได้จาก https://www.nesdb.go.th/Portals/0/news
/plan/p11/SummaryPlan11_thai.pdf

สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2549). ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง มาตรฐานการอุดมศึกษา. วันที่ค้นข้อมูล 22
กุมภาพันธ์ 2557, เข้าถึงได้จาก https://www.spu.ac.th/ academic/files/2013/12/8.pdf

สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2550). แม่บทการบริหารอุดมศึกษาไทย ภายใต้โครงการพัฒนาผู้บริหารมหาวิทยาลัย สายสนับสนุนและช่วยวิชาการ (นบก.) รุ่นที่ 10. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.

สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2551). แม่บทการบริหารอุดมศึกษาไทย ภายใต้โครงการพัฒนาผู้บริหารมหาวิทยาลัย สายสนับสนุนและช่วยวิชาการ (นบก.) รุ่นที่ 12. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.

สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2552). กรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2552 และแนวทางปฏิบัติ. วันที่ค้นข้อมูล 15 กุมภาพันธ์ 2556, เข้าถึงได้จาก https://graduateschool.bu.ac.th/tqf/images/pdf/tqf_th.pdf

สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2557). กรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2552 และแนวทางปฏิบัติ.
วันที่ค้นข้อมูล 15 กุมภาพันธ์ 2557, เข้าถึงได้จาก https://gradua teschool.bu.ac.th/tqf/images/pdf/tqf_th.pdf

สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้ (องค์การมหาชน). (2552). ขอบเขตของเศรษฐกิจสร้างสรรค์แยกตามประเภทกลุ่ม. วันที่ค้น
ข้อมูล 22 กุมภาพันธ์ 2557, เข้าถึงได้จาก https://creativeokmd.com/cmspage/14/n-a

สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้ (องค์การมหาชน). (2552). ประเภทของอุตสาหกรรมสร้างสรรค์. วันที่ค้นข้อมูล 22 กุมภาพันธ์ 2556, เข้าถึงได้จาก https://www. creativeokmd.com/cmspage/3/n-a

สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2552). ตัวบ่งชี้และสถิติทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์
สกสค ลาดพร้าว.

สุจินต์ ชาวสวน. (2555). บุคคลแห่งการเรียนรู้. วันที่ค้นข้อมูล 21 กุมภาพันธ์ 2557, เข้าถึงได้จาก https://beauten28.
blogspot.com/2012/12/blog-post.html.

สุชาติ สุภาพ. (2556). โทรทัศน์ดิจิตอล จุดเปลี่ยนโทรทัศน์ไทย. กรุงเทพฯ: ฐานบัณฑิต.

สุภชัย สุชาติสุธาธรรม. (2557, 25 มิถุนายน). หัวหน้าประชาสัมพันธ์ สำนักพิมพ์มติชน บริษัท มติชน จำกัด (มหาชน). สัมภาษณ์.

สุภาณี แสงทอง. (2557, 22 สิงหาคม). Editorial Staff บริษัท แจ่มใส พับลิชชิ่ง จำกัด. สัมภาษณ์.

สุรชัย พรมพันธ์. (2554). ชำแหละสมรรถนะเพื่อการพัฒนา Competency. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.

สุรพงษ์ โสธนะเสถียร และอรรถพร กงวิไล. (2549). สถานภาพองค์ความรู้ของการจัดการทางการสื่อสารในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

สุวิชิต ชัยดรุณ. (2557, 25 มิถุนายน). Assistant professor in the Division of Public and Promotional Communication, Wee
Kim Wee School of Communication, Nanyang Technological University, Singapore. สัมภาษณ์.

อภิสิทธิ์ ไล่ศัตรูไกล. (2557, 18 กรกฎาคม). ผู้อำนวยการศูนย์สร้างสรรค์งานออกแบบ. สัมภาษณ์.

อุบลรัตน์ ศิริยุวศักดิ์ และคณะ. (2550). สื่อสารมวลชนเบื้องต้น สื่อมวลชน วัฒนธรรม และสังคม. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ:
สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อุษา บิ๊กกิ้นส์. (2555). การรู้เท่าทันสื่อและสารสนเทศ. สุทธิปริทัศน์, 26(80), 147-162.

Berlo, D. (1960). The process of communication: An introduction to theory and practice. New York: Holt, Rinehart and
Winston.

Gardner, H. (2007). Five minds for the future. Bostan: Harvard Business School Press.

Marian Petcu, (2014). Mass Media and the Internet Challenges – Romanian Experience. Procedia - Social and
Behavioral Sciences. 163, 7-11. Retrieved May 20, 2014, from https://www.sciencedirect.com/science/article
/pii/S1877042814063800

McClelland, D. C. (1973). Testing for competence rather than intelligence. American Psychologist, 28(1), 1-19.

McClelland, D. C. (1988) Human Motivation. New York: Cambridge University Press.

Nordhaug, O. (1993). Human Capital in Organization: Competence, Training, and Learning. New York: Oxford
University Press.

Odd Nordhaug. (1993). Human Capital in Organizations: Competence Training, and Learning. New York: Oxford
University Press.

Partnership for 21st Century skills. (2011). Framework for 21st Century Learning. Last modified March, 2011.
Retrieved May 20, 2014, from https:// www.p21.org/storage/ documents /1.__p21_framework_2-pager.pdf