The Tourism Strategic Analysis of Local Administration for Sustainable Tourism Development

Main Article Content

Parinya Nakpathom
Krittipat Pitchayadejanant
Prasitchai Aksonnit
Buthri Thinkarn
Wanwipa Hroosakool

Abstract

The objectives of this study are 1) to study the tourism strategies of Local Administration of Thailand and 2) to analyze the strategic plan and action plan from tourism development planning of Local Administration for sustainability. This research is conducted by using qualitative methods. The data are retrieved from strategic plan of Local Administration and public documents by arranging into category. The principles of document selection in qualitative method must be 4 stages: authenticity, credibility, representativeness, and meaningfulness. In addition, this study applies qualitative research processes which consist of 3 stages: data reduction, data presentation, and verifying conclusion. Research finding are classified tourism strategies of Local Administration into 7 strategies with 28 action plans; 1) Infrastructure development consisting of 4 action plans; 2) New form of tourism promotion consisting of 4 action plans; 3) Marketing and public relation promoting consisting of 4 action plans; 4) Local landscape development based on international standard consisting of 4 action plans; 5) Human resource development in tourism consisting of 4 action plans; 6) Collaboration and  networking consisting of 4 action plans; and 7) Administration of tourism consisting of 4 action plans. Moreover, research finding can be the guideline for directing strategies and action plan to develop the sustainable tourism development by Local Administration.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

Section
Articles
Author Biography

Parinya Nakpathom, Department of International Hospitality and Tourism Management, Burapha University International College

Tourism Management

Tourist Beahvior

References

กรมการท่องเที่ยว และสำนักบริการวิชาการ มหาวิทยาลัยบูรพา. (2560). หลักสูตรการอบรมผู้นำการท่องเที่ยวท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: กรมการท่องเที่ยว.

คนึงภรณ์ วงเวียน. (2554). การพัฒนายุทธศาสตร์การท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาเกาะเสม็ด จังหวัดระยอง. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชายุทธศาสตร์การพัฒนา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.

พงษ์ศักดิ์ เพชรสถิต. (2559). ยุทธศาสตร์การบริหารจัดการทางการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของจังหวัดกำแพงเพชร. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 2(2), 57-68.

สถาบันพระปกเกล้า. (2559). ประเภทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. วันที่ค้นข้อมูล 25 ธันวาคม 2559, จาก https://wiki.kpi.ac.thindex.php?title=ประเภทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สำนักงานปลัดกระทรวงมหาดไทย. (2560). แผนยุทธศาสตร์กระทรวงมหาดไทย พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงมหาดไทย.

สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี, คณะกรรมการจัดทำยุทธศาสตร์ชาติ. (2559). ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี (พ.ศ. 2560-2579). กรุงเทพฯ: สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี.

สุชน อินทเสม. (2555). ยุทธศาสตร์การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืนจังหวัดประจวบคีรีขันธ์: กรณีศึกษาตำบลปากน้ำปราณ. วารสารวิจัยราชภัฏพระนคร, 7(1), 10-23.

อรัญยา ปฐมสกุล, วิศาล ศรีมหาวโร และสมคิด รัตนพันธุ์. (2560). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศชุมชน: กรณีศึกษา อำเภอท่าชนะ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี, 4(1), 177-194.

อุดมลักษณ์ เพ็งนรพัฒน์. (2560). ยุทธศาสตร์การพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมจังหวัดศรีสะเกษ. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 12(2): 28-42.

Ahmed, J.U. (2010). Documentary research method: new dimensions. Indus Journal of Management & Social Science, 4(1): 1-14.

Mogalakwe, M. (2006). The use of documentary research methods in social research. African Sociological Review, 10(1), 221-230.

Scott, J. (1990). Documentary research. London: SAGE.