Creative Economy Development by Play and Film from Folklores in Bann Khaengplapok Chomcharearn Sub-District, Pakchom District, Loei Province

Main Article Content

Tanachon Chandruang
Phatthira Phon-Ngam

Abstract

The aims of this research were to develop Creative Economy from the folklores in Bann Kheangplapok with the collaboration from relevant parties. Qualitative data were collected with in-depth interviews, and focus group discussions were conducted with the target groups including the community leaders, senior villagers, entrepreneurs, school directors and parents form the Bann-Kheangplapok School.


The results of the study were as follows:


1)  Bann Kheangplapok had 9 folklores: The values of the stories could be put into 5 categories: educational value, creative values, values to strengthen family and community’s relationship, values of the reflection on the old ways of society, values on virtues, and values on mottos.


2)  From the current situation on the creative economic development, it was found that four folklores at Bann Kheang Pla Pok that were still beneficial were Pee Ha Gom, Kang Pla Bok, Pee Kong Koi Liang Look, and Pret Wat Tha Sa-arrd. They were still used in valuable ways when there was the occasion of the village’s traditional ceremony. From the problems in creative economic development from folklores, it was found that there were needs for developing creative economic from folklores of Bann Kheangplapok.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

Section
Research article

References

กิจติพงษ์ ประชาชิต และคณะ. (2557). ผลของการ์ตูนแอนิเมชันที่มีต่อการรับรู้และจิตสำนึกด้านวัฒนธรรมของชาวจังหวัดศรีสะเกษ พิษณุโลก: คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.

จิตตรา มาคะผล และคีรีบูน จงวุฒิเวศย์. (2557). แนวทางส่งเสริมชุมชนสร้างสรรค์ในประเทศไทย. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 11(1-2), 197-210.

จันทร์ ลีลาศาสตร์สุนทร. (2555). การนำเสนอแนวทางการจัดการศึกษานอกระบบของโรงเรียนโดยใช้ละครของบ้านเรียนมรดกใหม่เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต. วิทยานิพนธ์คุรุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการศึกษานอกระบบโรงเรียน, สาขาวิชานิเทศศาสตร์, คณะคุรุศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชนประคัลภ์ จันทร์เรือง. (2544). ละครคือชีวิต ชีวิตคือละคร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ดอกหญ้า 2000.

ปาริชาติ จึงวิวัฒนาภรณ์. (2547). ละครสร้างสรรค์สำหรับเด็ก. กรุงเทพฯ: บริษัท พัฒนาคุณภาพวิชาการ จำกัด.

ผาสุก มุทธเมธา. (2535). คติชาวบ้านกับการพัฒนาคุณภาพชีวิต. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

ยศ สันตสมบัติ. (2548). มนุษย์กับวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

รังสรรค์ ธนะพรพันธ์. (2539). เศรษฐกิจการคลังกับบทบาทรัฐบาลไทย. กรุงเทพฯ: สายส่งศึกษิต.

เรขา อินทรกำแหง. (2555). การวิจัยเศรษฐกิจสร้างสรรค์ สู่การศึกษาและพัฒนานวัตกรรมการแสดงนาฏศิลป์ พื้นบ้าน ชุด จับปู กรณีศึกษา: บ้านโนนวัด ตำบลพลสงคราม อำเภอโนนสูง จังหวัดนครราชสีมา. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 4(1), 98-121.

วิเชียร เกษประทุม. (2549). นิทานพื้นบ้านเพื่อสร้างนิสัยรักการอ่าน สำหรับเด็กและเยาวชน ชุดที่ 3 ชุดอธิบายเหตุ. กรุงเทพฯ: พัฒนศึกษา.

มณฑิรา ธาดาอำนวยชัย. (2552). สถานภาพความรู้เศรษฐกิจสร้างสรรค์และศักยภาพของอุตสาหกรรมภาพยนตร์ไทยในการพัฒนาสู่เศรษฐกิจสร้างสรรค์. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชานิเทศศาสตร์, คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุมนมาลย์ นิ่มเนติพันธ์. (2537). การละครไทย. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.