Journey of e-Government in Thai Society: Digital Era
Main Article Content
Abstract
Thai digital government started from using computer technology for data processing. Due to advances of internet technology, governmental organizations have been able to increase their data exchange among different organizations. Many organizations can expand their services to people who live in the wider and more remote areas of the society.
The influence of emerging technologies such as cloud computing, big data, mobile technology, social media, artificial intelligence, and internet of things that facilitate paradigm shift among organizations in the governmental sector. Then, there have been technology applications in administration and social services.
In the digital government era, there are transformation and disruption of governmental policy at the national level. This results in the development of the government organizations for managerial innovation and new services such as service through mobile technology, using online social media for data and information dissemination, using cloud computing system for storing data on the internet, and using artificial intelligence for analyzing human behavior in society.
The Thai government’s digital policy is an extension of development from the electronic government; it has been developed by continuing previous policy and applying digital technology to the work system. On the development path of the Thai digital government, it has not only been determined by the force of digital economy but it has also been used as the advanced assessment indexes for the progress of international organizations to control the reins in the following development.
Downloads
Article Details
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพาเท่านั้น
References
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2550). รัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์. วันที่ค้นข้อมูล 16 เมษายน 2555, จาก https://www.mict.go.th
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2553). คู่มือการจัดทำมาตรฐานเพื่อการเชื่อมโยงข้อมูลระหว่างหน่วยงานภาครัฐ (Data Standardization for e-Government Interoperability Manual). วันที่ค้นข้อมูล 24 มิถุนายน 2562, จาก https://www.mdes.go.th/assets/portals/1/files/download/2558_04_08%204คู่มือการจัดทำมาตรฐานเพื่อการเชื่อมโยงข้อมูลระหว่างหน่วยงานภาครัฐ.pdf
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2554). กรอบนโยบายเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร ระยะ พ.ศ. 2554-2563 ของประเทศไทย. กรุงเทพฯ: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2557). (ร่าง) แผนแม่บทเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร (ฉบับที่ 3) ของประเทศไทย พ.ศ. 2557-2561. กรุงเทพฯ: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2559). แผนพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม 2559. วันที่ค้นข้อมูล 11 มิถุนายน 2562, จาก https://www.mdes.go.th/view/1/สิ่งพิมพ์เผยแพร่
เรวัต แสงสุริยงค์. (2559). การวิจัยและพัฒนาการใช้รัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์ของไทยผ่านศูนย์การเรียนรู้ไอซีทีชุมชน. ชลบุรี: ภาควิชาสังคมวิทยา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ. (2539). ไอที 2000: นโยบายเทคโนโลยีสารสนเทศแห่งชาติ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ศูนย์เทคโนโลยีอิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์แห่งชาติ.
สำนักงานรัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์ (องค์การมหาชน). (2559). แผนพัฒนารัฐบาลดิจิทัลของประเทศไทย ระยะ 3 ปี (พ.ศ. 2559-2561). วันที่ค้นข้อมูล 11 มิถุนายน 2562, จาก https://www.dga.or.th/upload/download/file_54655169350f9dd4fa62013d5a08133f.pdf
สำนักงานรัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์ (องค์การมหาชน). (2561). รายงานประจำปี 2561.วันที่ค้นข้อมูล 23 มิถุนายน 2562, จาก https://www.dga.or.th/upload/editor-pic/files/DGA_2561.pdf
สำนักงานรัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์ (องค์การมหาชน). (2562). (ร่าง) แผนพัฒนารัฐบาลดิจิทัลของประเทศไทย พ.ศ. 2560-2564. วันที่ค้นข้อมูล 23 มิถุนายน 2562, จาก https://www.dga.or.th/upload/download/file_393911b24363a5551c13acd6a68ffd3a.pdf
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (ม.ป.ป.). ตัวชี้วัดที่สำคัญของประชากรและที่อยู่อาศัย พ.ศ. 2533-2553: ทั่วราชอาณาจักร. วันที่ค้นข้อมูล 23 มิถุนายน 2562, จาก https://popcensus.nso.go.th/quick_stat/WholeKingdom_T.pdf
สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. (2549). โครงการพัฒนาเครือข่ายสื่อสารข้อมูลเชื่อมโยงหน่วยงานภาครัฐ. มติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 25 กันยายน 2549. วันที่ค้นข้อมูล 24 มิถุนายน 2562, จาก https://www.cabinet.soc.go.th/soc/Program2-3.jsp?top_serl=209832
สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. (2556). แนวทางยกระดับการให้บริการประชาชนผ่านบริการอิเล็กทรอนิกส์ภาครัฐ. มติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 23 เมษายน 2556. วันที่ค้นข้อมูล 23 มิถุนายน 2562, จาก https://cabinet.soc.go.th/soc/Program2-3.jsp?top_serl=99307417
สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. (2559). ขอความเห็นชอบต่อ (ร่าง) แผนพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมและ (ร่าง) แผนพัฒนารัฐบาลดิจิทัล ระยะ 3 ปี (พ.ศ. 2559-2561). มติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 5 เมษายน 2559. วันที่ค้นข้อมูล 13 มิถุนายน 2562, จาก https://cabinet.soc.go.th/soc/Program2-3.jsp?top_serl=99318815
Frost & Sullivan. (2011). The Future of e-Government. Retrieved April 17, 2019 from: https://www.broadconnect.ca/resource-centre/white-papers/other-solutions-collaboration/future-of-egovernment-whitepaper.pdf
Holzer, M. & Manoharan A. P. (2005, 2007, 2009, 2011-2012, 2013-2014, 2015-2016). Digital Governance in Municipalities Worldwide. The E-Governance Institute National Center for Public Productivity Rutgers, the State University of New Jersey.
Janowski, T. (2015). “Digital government evolution: From transformation to contextualization”. Government Information Quarterly. 32(3), 221-236. DOI: 10.1016/j.giq.2015.07.001
Obi, T., & Iwasaki, N. (2010). “Electronic governance benchmarking-Waseda University e-Gov ranking”. In ACM International Conference Proceeding Series. 15-20. DOI: 10.1145/1930321.1930325
OECD. (2014). Recommendation of the Council on Digital Government Strategies. Retrieved April 13, 2019 from: https://www.oecd.org/gov/digital-government/Recommendation-digital-government-strategies.pdf
Ramapriyan, H. K. (2015). Evolution of Archival Storage (from tape to memory). Retrieved April 13, 2019 from: https://ntrs.nasa.gov/archive/nasa/casi.ntrs.nasa.gov/20150006826.pdf
Singapore. (2018). Digital government blueprint. Retrieved June 13, 2019 from: https://www.tech.gov.sg/files/digital-transformation/dgb_booklet_june2018.pdf
Sharma, S. K. (2004). “Assessing e-government implementations”. Electronic Government an International Journal. 1(2), 198-212. DOI: 10.1504/ EG.2004.005178
Waseda University. (2018). Digital Government Rankings. Retrieved June 26, 2019 from: https://e-gov.waseda.ac.jp/ranking.htm
White House. (2009). Transparency and Open Government. Retrieved April 3, 2019 from: https://www.govinfo.gov/content/pkg/FR-2009-01-26/pdf/E9-1777.pdf
White House. (2011). Executive Order 13571--Streamlining Service Delivery and Improving Customer Service. Retrieved April 3, 2019 from: https://obamawhitehouse.archives.gov/the-press-office/2011/04/27/executive-order-13571-streamlining-service-delivery-and-improving-custom
White House. (2012). Digital Government: Building a 21st Century Platform to Better Serve The American People. Retrieved April 3, 2019 from: https://obamawhitehouse.archives.gov/sites/default/files/omb/egov/digital-government/digital-government-strategy.pdf
World Bank. (2016). Digital Adoption Index. Retrieved June 14, 2019 from: https://pubdocs.worldbank.org/en/625521534508595697/DAI-for-web.xlsx
United Nations. (2016). UN E-government Survey 2016. Retrieved June 26, 2019 from: https://workspace.unpan.org/sites/Internet/Documents/UNPAN97453.pdf
United Nations. (2018). UN E-government Survey 2018. Retrieved June 26, 2019 from:https://publicadministration.un.org/egovkb/Portals/egovkb/Documents/un/2018-Survey/E-Government%20Survey%202018_ FINAL%20for%20web.pdf
United Nations. (2019). UN E-government Knowledgebase: Reports. Retrieved June 26, 2019 from: https://publicadministration.un.org/egovkb/en-us/
Zahran, D.I., Al-Nuaim, H. A., Rutter, M. J. & Benyon, D. (2015). “A Critical Analysis of E-Government Evaluation Models at National and Local Municipal Levels”. The Electronic Journal of e-Government. 13(1), 28-42. Retrieved April, 17, 2019 from: https://www.ejeg.com/volume13/issue1/p28