บนเส้นทางการพัฒนารัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์ในสังคมไทย: ยุคดิจิทัล
Main Article Content
บทคัดย่อ
รัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์ของไทยเริ่มจากการนำเอาเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์มาใช้ในการประมวลผลข้อมูล ด้วยความก้าวหน้าของเทคโนโลยีอินเทอร์เน็ตทำให้หน่วยงานของรัฐสามารถแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างกันได้มากขึ้น และหลายหน่วยงานสามารถส่งบริการไปสู่ประชาชนในสังคมได้กว้างและไกลมากขึ้น
ด้วยอิทธิพลของเทคโนโลยีอุบัติใหม่ เช่น การประมวลผลแบบกลุ่มเมฆ การจัดการข้อมูลขนาดใหญ่ เทคโนโลยีเคลื่อนที่ สื่อสังคมออนไลน์ ปัญญาประดิษฐ์ และทุกสิ่งเป็นอินเทอร์เน็ต ทำให้หน่วยงานภาครัฐเปลี่ยนกระบวนทัศน์ในการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีในการบริหาร และการให้บริการสังคมตามมา
ยุครัฐบาลดิจิทัลมีการเปลี่ยนรูปแบบและล้มล้างนโยบายในระดับประเทศของรัฐบาล ส่งผลให้หน่วยงานภาครัฐมีการพัฒนานวัตกรรมการบริหารและการให้บริการแบบใหม่ เช่น การให้บริการผ่านเทคโนโลยีเคลื่อนที่ การใช้สื่อสังคมออนไลน์ในการเผยแพร่ข้อมูลและข่าวสาร การใช้ระบบประมวลผลแบบกลุ่มเมฆเก็บข้อมูลไว้บนอินเทอร์เน็ต และการใช้ปัญญาประดิษฐ์วิเคราะห์พฤติกรรมของคนในสังคม
นโยบายรัฐบาลดิจิทัลของรัฐบาลไทยเป็นการต่อยอดการพัฒนาจากรัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์ มีทั้งการสานต่อนโยบายเดิมและนำเอาเทคโนโลยีดิจิทัลเข้ามาประยุกต์ใช้งาน และบนเส้นทางการพัฒนารัฐบาลดิจิทัลของไทยมิได้ถูกกำหนดด้วยอิทธิพลของเศรษฐกิจดิจิทัลเท่านั้น แต่ยังมีดัชนีการประเมินความก้าวหน้าขององค์การระหว่างประเทศคุมบังเหียนในการพัฒนาให้วิ่งตามอีกด้วย
Downloads
Article Details
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพาเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2550). รัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์. วันที่ค้นข้อมูล 16 เมษายน 2555, จาก https://www.mict.go.th
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2553). คู่มือการจัดทำมาตรฐานเพื่อการเชื่อมโยงข้อมูลระหว่างหน่วยงานภาครัฐ (Data Standardization for e-Government Interoperability Manual). วันที่ค้นข้อมูล 24 มิถุนายน 2562, จาก https://www.mdes.go.th/assets/portals/1/files/download/2558_04_08%204คู่มือการจัดทำมาตรฐานเพื่อการเชื่อมโยงข้อมูลระหว่างหน่วยงานภาครัฐ.pdf
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2554). กรอบนโยบายเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร ระยะ พ.ศ. 2554-2563 ของประเทศไทย. กรุงเทพฯ: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2557). (ร่าง) แผนแม่บทเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร (ฉบับที่ 3) ของประเทศไทย พ.ศ. 2557-2561. กรุงเทพฯ: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2559). แผนพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม 2559. วันที่ค้นข้อมูล 11 มิถุนายน 2562, จาก https://www.mdes.go.th/view/1/สิ่งพิมพ์เผยแพร่
เรวัต แสงสุริยงค์. (2559). การวิจัยและพัฒนาการใช้รัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์ของไทยผ่านศูนย์การเรียนรู้ไอซีทีชุมชน. ชลบุรี: ภาควิชาสังคมวิทยา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ. (2539). ไอที 2000: นโยบายเทคโนโลยีสารสนเทศแห่งชาติ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ศูนย์เทคโนโลยีอิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์แห่งชาติ.
สำนักงานรัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์ (องค์การมหาชน). (2559). แผนพัฒนารัฐบาลดิจิทัลของประเทศไทย ระยะ 3 ปี (พ.ศ. 2559-2561). วันที่ค้นข้อมูล 11 มิถุนายน 2562, จาก https://www.dga.or.th/upload/download/file_54655169350f9dd4fa62013d5a08133f.pdf
สำนักงานรัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์ (องค์การมหาชน). (2561). รายงานประจำปี 2561.วันที่ค้นข้อมูล 23 มิถุนายน 2562, จาก https://www.dga.or.th/upload/editor-pic/files/DGA_2561.pdf
สำนักงานรัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์ (องค์การมหาชน). (2562). (ร่าง) แผนพัฒนารัฐบาลดิจิทัลของประเทศไทย พ.ศ. 2560-2564. วันที่ค้นข้อมูล 23 มิถุนายน 2562, จาก https://www.dga.or.th/upload/download/file_393911b24363a5551c13acd6a68ffd3a.pdf
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (ม.ป.ป.). ตัวชี้วัดที่สำคัญของประชากรและที่อยู่อาศัย พ.ศ. 2533-2553: ทั่วราชอาณาจักร. วันที่ค้นข้อมูล 23 มิถุนายน 2562, จาก https://popcensus.nso.go.th/quick_stat/WholeKingdom_T.pdf
สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. (2549). โครงการพัฒนาเครือข่ายสื่อสารข้อมูลเชื่อมโยงหน่วยงานภาครัฐ. มติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 25 กันยายน 2549. วันที่ค้นข้อมูล 24 มิถุนายน 2562, จาก https://www.cabinet.soc.go.th/soc/Program2-3.jsp?top_serl=209832
สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. (2556). แนวทางยกระดับการให้บริการประชาชนผ่านบริการอิเล็กทรอนิกส์ภาครัฐ. มติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 23 เมษายน 2556. วันที่ค้นข้อมูล 23 มิถุนายน 2562, จาก https://cabinet.soc.go.th/soc/Program2-3.jsp?top_serl=99307417
สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. (2559). ขอความเห็นชอบต่อ (ร่าง) แผนพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมและ (ร่าง) แผนพัฒนารัฐบาลดิจิทัล ระยะ 3 ปี (พ.ศ. 2559-2561). มติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 5 เมษายน 2559. วันที่ค้นข้อมูล 13 มิถุนายน 2562, จาก https://cabinet.soc.go.th/soc/Program2-3.jsp?top_serl=99318815
Frost & Sullivan. (2011). The Future of e-Government. Retrieved April 17, 2019 from: https://www.broadconnect.ca/resource-centre/white-papers/other-solutions-collaboration/future-of-egovernment-whitepaper.pdf
Holzer, M. & Manoharan A. P. (2005, 2007, 2009, 2011-2012, 2013-2014, 2015-2016). Digital Governance in Municipalities Worldwide. The E-Governance Institute National Center for Public Productivity Rutgers, the State University of New Jersey.
Janowski, T. (2015). “Digital government evolution: From transformation to contextualization”. Government Information Quarterly. 32(3), 221-236. DOI: 10.1016/j.giq.2015.07.001
Obi, T., & Iwasaki, N. (2010). “Electronic governance benchmarking-Waseda University e-Gov ranking”. In ACM International Conference Proceeding Series. 15-20. DOI: 10.1145/1930321.1930325
OECD. (2014). Recommendation of the Council on Digital Government Strategies. Retrieved April 13, 2019 from: https://www.oecd.org/gov/digital-government/Recommendation-digital-government-strategies.pdf
Ramapriyan, H. K. (2015). Evolution of Archival Storage (from tape to memory). Retrieved April 13, 2019 from: https://ntrs.nasa.gov/archive/nasa/casi.ntrs.nasa.gov/20150006826.pdf
Singapore. (2018). Digital government blueprint. Retrieved June 13, 2019 from: https://www.tech.gov.sg/files/digital-transformation/dgb_booklet_june2018.pdf
Sharma, S. K. (2004). “Assessing e-government implementations”. Electronic Government an International Journal. 1(2), 198-212. DOI: 10.1504/ EG.2004.005178
Waseda University. (2018). Digital Government Rankings. Retrieved June 26, 2019 from: https://e-gov.waseda.ac.jp/ranking.htm
White House. (2009). Transparency and Open Government. Retrieved April 3, 2019 from: https://www.govinfo.gov/content/pkg/FR-2009-01-26/pdf/E9-1777.pdf
White House. (2011). Executive Order 13571--Streamlining Service Delivery and Improving Customer Service. Retrieved April 3, 2019 from: https://obamawhitehouse.archives.gov/the-press-office/2011/04/27/executive-order-13571-streamlining-service-delivery-and-improving-custom
White House. (2012). Digital Government: Building a 21st Century Platform to Better Serve The American People. Retrieved April 3, 2019 from: https://obamawhitehouse.archives.gov/sites/default/files/omb/egov/digital-government/digital-government-strategy.pdf
World Bank. (2016). Digital Adoption Index. Retrieved June 14, 2019 from: https://pubdocs.worldbank.org/en/625521534508595697/DAI-for-web.xlsx
United Nations. (2016). UN E-government Survey 2016. Retrieved June 26, 2019 from: https://workspace.unpan.org/sites/Internet/Documents/UNPAN97453.pdf
United Nations. (2018). UN E-government Survey 2018. Retrieved June 26, 2019 from:https://publicadministration.un.org/egovkb/Portals/egovkb/Documents/un/2018-Survey/E-Government%20Survey%202018_ FINAL%20for%20web.pdf
United Nations. (2019). UN E-government Knowledgebase: Reports. Retrieved June 26, 2019 from: https://publicadministration.un.org/egovkb/en-us/
Zahran, D.I., Al-Nuaim, H. A., Rutter, M. J. & Benyon, D. (2015). “A Critical Analysis of E-Government Evaluation Models at National and Local Municipal Levels”. The Electronic Journal of e-Government. 13(1), 28-42. Retrieved April, 17, 2019 from: https://www.ejeg.com/volume13/issue1/p28