God Srinakhontao: The Becoming of the Significant Spiritual God in Diverse Beliefs A Case Study of Baan Muang Tao, Payakkhaphoompisai District, Mahasarakham Province after 1997-present
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The article is aiming at explaining the complexity in the belief of the Spiritual God Srinakhontao, which has become the most significant spiritual God in the area of Thong Kula Ronghai. Although there are previous studies on the Spiritual God Srinakhontao in different areas, such as anthropology, folklore studies, and tourism, there is still a knowledge gap in portraying the dynamic of the development of this belief. Additionally, the social practices occurred 1997-present, such as the creation of sculptures, invented traditions, and collective memories are the main factors enhancing the belief of the Spiritual God Srinakhontaoas, the most sacred god in Thong Kula Ronghai.
Downloads
Article Details
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพาเท่านั้น
References
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2540). สรุปแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวในระดับจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. กรุงเทพฯ: กองแผนนโยบาย.
กาญจนา แก้วเทพ. (2553). คุณลักษณะ & วิธีวิทยา: งานวิจัยเพื่อท้องถิ่น (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
เคน พรเสนา. (2560, 5 มีนาคม). ปราชญ์ชาวบ้าน. สัมภาษณ์.
งานวิจัยไทบ้านพลิกฟื้นทุ่งกุลาร้องไห้. (2554, มีนาคม 3). ไทยโพสต์, หน้า 4.
เจริญศรี ชินรัตน์. (2560, 5 มีนาคม). ปราชญ์ชาวบ้าน. สัมภาษณ์.
เติม วิพาคย์พจนกิจ. (2557). ประวัติศาสตร์อีสาน (พิมพ์ครั้งที่ 5) กรุงเทพฯ: สามลดา.
ทอง ปัดศิริมงคล. (2561, 16 มีนาคม). ปราชญ์ชาวบ้าน. สัมภาษณ์.
นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ. (2560). แนวคิดมานุษยวิทยากับการศึกษาความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสังคมไทย. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 25(47), 173-197.
นราวิทย์ ดาวเรือง. (2560). เจ้าพ่อศรีนครเตา: การกลายเป็น “ผีใหญ่” ภายใต้ความเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจ-สังคม ในพื้นที่ทุ่งกุลาร้องไห้ ตั้งแต่หลังทศวรรษที่ 2500-2560. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาประวัติศาสตร์, คณะมนุษยศาสตร์, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นิธิ เอี่ยวศรีวงศ์. (2558). ผีบรรพบุรุษ. มติชนสุดสัปดาห์, 35 (1832), 36-37.
บรรณ สวันตรัจฉ์. (2553). พงษาวดารเมืองสุรินทร์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). สุรินทร์: รุ่งธนเกียรติออฟเซ็ต.
บุญทัน กมล. (2552). ศึกษาตำนานเจ้าพ่อศรีนครเตาและพลังความเชื่อที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงเพื่อค้นหาแนวทางการพัฒนาชุมชนหัวเมืองเตาที่ยั่งยืน บ้านเมืองเตา อำเภอพยัคฆภูมิพิสัย จังหวัดมหาสารคาม. รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
บุญยงค์ เกศเทศ. (2535, สิงหาคม 16). จากผีปู่ตาถึงเฒ่าจ้ำสู่ชุมชน. สยามรัฐ, หน้า 6.
ปกป้อง จันวิทย์ (บรรณาธิการ). (2554). ปาฐกถา 60 ปี เศรษฐศาสตร์ธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ: Open books.
ประสบสุข ฤทธิเดช. (2550). การปรับตัวของชุมชนชาวนาในเขตทุ่งกุลาร้องไห้. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาไทศึกษา, คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. ประสิทธิ์ ลีปรีชา. (2560). เทพารักษ์ล้านนา: จากหอผีสู่รูปปั้นศาลเจ้าและอนุสาวรีย์. เชียงใหม่: ศูนย์วิจัยและบริการวิชาการคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พรมมา จำปาทอง. (2560, 5 มีนาคม). ปราชญ์ชาวบ้าน. สัมภาษณ์.
พระครูไพรวัล ไชยสงคราม. (2562, 16 มีนาคม). ปราชญ์ชาวบ้าน. สัมภาษณ์.
ไพฑูรย์ มีกุศล. (2515). การปฏิรูปการปกครองมณฑลอีสานสมัยที่พระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมหลวงสรรพสิทธิประสงค์ทรงเป็นข้าหลวงใหญ่ พ.ศ. 2436-2453. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาประวัติศาสตร์, คณะวิชาการศึกษา, วิทยาลัยวิชาการศึกษา ประสานมิตร.
มูลนิธิเล็ก-ประไพวิริยะพันธ์. (2559). พ่อใหญ่แห่งทุ่งกุลา“เจ้าพ่อศรีนครเตา”. เข้าถึงได้จาก https://lek-prapai.org/home/porpeang_view.php?id=27
วลัยลักษณ์ ทรงศิริ. (2557). ผู้นำทางวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: มูลนิธิเล็ก-ประไพ วิริยะพันธุ์.
สภาวัฒนธรรมอำเภอรัตนบุรี จังหวัดสุรินทร์. (ม.ป.ป.). วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์เอกลักษณ์และภูมิปัญญาเมืองรัตนบุรี จังหวัดสุรินทร์. สุรินทร์: ยงสวัสดิ์อินเตอร์กรุ๊ป.
ส่อม ดาราวรรณ. (2560, 6 มีนาคม). ปราชญ์ชาวบ้าน. สัมภาษณ์.
สุเทพ สุนทรเภสัช. (2548). หมู่บ้านอีสานยุคสงครามเย็น: สังคมวิทยาของหมู่บ้านภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี.
สุวิทย์ ธีรศาศวัต. (2557). ประวัติศาสตร์อีสาน 2322-2488 เล่ม 1. ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
เสาร์ บุรารมย์. (2560, 5 มีนาคม). ปราชญ์ชาวบ้าน. สัมภาษณ์.
องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองเตาและคณะสถาปัตยกรรม ผังเมืองและนฤมิตศิลป์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. (ม.ป.ป.). เมืองเตาเล่าขาน. ม.ป.ท.
อมาวสี เถียรถาวร. (2532). เจ้าพ่อศรีนครเตา: บทบาทและความสำคัญของการถือผี ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ กรณีศึกษาบ้านเมืองเตา ตำบลเมืองเตา อำเภอพยัคฆภูมิพิสัย จังหวัดมหาสารคาม. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชามานุษยวิทยา, คณะโบราณคดี, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
อำคา แสงงาม. (2553). การศึกษาศักยภาพทรัพยากรและการจัดการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมโดยชุมชนเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวในเขตทุ่งกุลาร้องไห้. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์, คณะวัฒนธรรมศาสตร์, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
Homsbawm, E., & Ranger, T. (Ed). (1983). The invention of tradition. Cambridge: Cambridge University Press.
Hume, D. (1757). Dialogues concerning natural religion and the natural history of religion. Oxford: Oxford University Press.
Morris, B. (2006). Religion and anthropology: A critical introduction. Cambridge: Cambridge University Press.