Interpreting the Philosophy of Purana Kassapa by Employing Hermeneutics of Friedrich Schleiermacher
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This academic article aims to interpret the Philosophy of Pūraṇa Kassapa by employing the hermeneutics of Friedrich Schleiermacher. The article is divided into four parts. Part 1 discusses the interpretation of Pūraṇa Kassapa’s philosophy as Akiriyavāda and immoralism by different schools of philosophy. It points out that such an interpretation is based on one’s framework. In other words, Pūraṇa Kassapa’s philosophy is not being interpreted to understand its purpose. Part 2 discusses the meaning, background, and importance of hermeneutics. Part 3 discusses Friedrich Schleiermacher’s hermeneutics, specifically the grammatical and psychological interpretations. Finally, Part 4 interprets Pūraṇa Kassapa’s philosophy using Friedrich Schleiermacher’s hermeneutics and proposes that Pūraṇa Kassapa’s philosophy is materialistic. Furthermore, it argues that interpreting his philosophy as denying merit and sin is incorrect, as the concept of merit and sin is incompatible with materialism.
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพาเท่านั้น
References
กรุณา-เรืองอุไร กุศลาสัย. (2550). ภารตวิทยา (พิมพ์ครั้งที่ 6). ศยาม.
นงเยาว์ หนูไชยะ ณ กาฬสินธุ์. (2544). การศึกษาเชิงวิเคราะห์แนวคิดเรื่องมิจฉาทิฏฐิในพระพุทธศาสนาเถรวาท. [วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย].
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2559). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ (พิมพ์ครั้งที่ 27). มูลนิธิการศึกษาเพื่อสันติภาพ พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต).
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2557). อรรถกถาภาษาไทย พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกายสีลขันธวรรค. มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 (พิมพ์ครั้งที่ 2). ศิริวัฒนาอินเตอร์พริ้นท์.
สมบัติ พรศิริเจริญพันธ์. (2559). เฮอร์เมนูติกส์: ศาสตร์แห่งการตีความและศิลปะแห่งการเข้าใจ. วัชรินทร์ พี.พี.
สมหวัง อินทร์ไชย และคณะ. (2553). ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร. เอกสารประกอบการสอนรายวิชาภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร GEN 1021.
มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
สุนทร ณ รังษี. (2537). ปรัชญาอินเดีย: ประวัติและลัทธิ (พิมพ์ครั้งที่ 2). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bhattacharyya, N.N. (1976). Jain philosophy: Historical outline. Modern Printers.
Chushu, U. (2023). What Buddhism isn’t. https://thetattooedbuddha.com/2023/06/30/what-buddhism-isnt/.
Pamplany, M. J., Kaviyil, P., Karackattu, D., & Mathew SH, B. (2020). Paul as a pastoral theologian in corinthian correspondence. Alpha Institute of Theology and Science.
Porter S.E. & Robinson, J.C. (2011). Hermeneutics: an introduction to interpretive theory. Wm.B. Eerdmans.
Schleiermacher, F. (1998). Schleiermacher hermeneutics and criticism: and other writing. Cambridge University Press.