The Historical Literary Works of Prince Damrong Rajanubhab and Thai Literature
Main Article Content
Abstract
This research article aims to study His Royal Highness Prince Damrong Rajanubhab’s prefaces, explanatory notes, and historical accounts (tamnan) on Thai literary works in terms of their background and origin, as well as examine the value of his writings and their contributions to Thai literature. The research results, analyzing the principles of his writings, revealed that His Royal Highness Prince Damrong Rajanubhab played a role in the contexts of the Archaeology Club, the Literature Club, and later, the Royal Society and the Literature Association. He wrote prefaces, explanatory notes, and historical accounts for printed books to enhance their significance and encourage readers to appreciate the background of the books. In terms of style, prefaces, explanations and historical accounts differed in form. Prefaces were short and began with the writer presenting the reasons for publishing the books. Explanatory texts typically highlighted the distinctive characteristics of books or literature while omitting the reasons for printing books, or these reasons might be included at the end of the explanatory texts. Regarding his writings on historical accounts, he defined history in a modern sense. As for his research, he employed a method to delve into the issues or problems he studied to make fiction and poetry more engaging. He would gather additional information after examining and editing books or literary works, and he established guidelines for studying information, which later served as a model for scholars.
Downloads
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพาเท่านั้น
References
กรมศิลปากร. (2512). สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระยาดำรงราชานุภาพ: พระนิพนธ์. กรมศิลปากร.
จันทร์ฉาย ภัคอธิคม. (2547). ประวัติศาสตร์นิพนธ์. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
เจตนา นาควัชระ. (2532). แนวทางการสร้างประวัติวรรณคดี. ใน เพื่อความอยู่รอดของมนุษยศาสตร์: รวมบทความทางวิชาการ (พ.ศ. 2525-2532) (หน้า 295-338). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เจตนา นาควัชระ. (2548). ตามใจฉัน-ตามใจท่าน: ว่าด้วยการวิจารณ์และการวิจัย. คมบาง.
เจือ สตะเวทิน. (2501). คู่มือขุนช้างขุนแผน ตอนที่ 1. โรงเรียนการช่างวุฑฒิศึกษา (แผนกการพิมพ์).
ดำรงราชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา. (2459). ตำนานหอพระสมุด หอพระมณเฑียรธรรม หอวชิรญาณ หอพุทธสาสนสังคหะ แลหอสมุดสำหรับพระนคร. โสภณพิพรรฒธนากร.
ตรีศิลป์ บุญขจร. (2543). พัฒนาการวรรณคดีศึกษาในประเทศไทย. ใน ฉัตรทิพย์ นาถสุภา และคณะ (บรรณาธิการ), สถานภาพไทยศึกษา: การสำรวจเชิงวิพากษ์ (หน้า 298-370). ตรัสวิน.
ธนพงศ์ จิตต์สง่า. (2552). วชิรญาณกับการแสวงหาความรู้ของชนชั้นนำของสยาม พ.ศ. 2427-2448. [วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย].
ธานีรัตน์ จัตุทะศรี. (2555). พระราชนิพนธ์คำนำในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว: ภาพสะท้อนอัจฉริยภาพในฐานะนักวรรณคดี. วารสารวิเทศศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 2(1), 1-18.
ธิดา สาระยา. (2539). ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น ประวัติศาสตร์ที่สัมพันธ์กับสังคมมนุษย์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). เมืองโบราณ.
นพปฎล กิจไพบูลทวี. (2564). จากพงศาวดารสู่ประวัติศาสตร์ประเทศไทย: การเดินทางและการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ของชนชั้นนำไทย ทศวรรษ 2370-2460. วารสารประวัติศาสตร์ ธรรมศาสตร์, 8(1), 1-19.
นายตำรา ณ เมืองใต้. (2490). ปริทรรศน์วรรณคดีไทยสมัยปัจจุบัน. พิริยกิจ.
พรชัย คุ้มทวีพร. (2529). แบบการอธิบายในพระนิพนธ์ทางประวัติศาสตร์ของสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ: การวิเคราะห์ปรัชญา. [วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. พระประวัติและพระนิพนธ์ของพระราชวรวงศ์เธอ กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์. (2491). ม.ป.ท.
มูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา. (2565). ประวัติวรรณคดีไทย ฉบับมูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา
ภาค ก ความรู้เกี่ยวกับวรรณคดีไทย. มูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. (2558). 100 ปี วรรณคดีสโมสร และวรรณศิลป์ในวรรณคดีที่ได้รับยกย่องจากวรรณคดีสโมสร. ใน 100 ปี วรรณคดีสโมสร (หน้า 31-52). สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร.
สายชล สัตยานุรักษ์. (2545). สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ การสร้างอัตลักษณ์ “เมืองไทย” และ “ชั้น” ของชาวสยาม. ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เสาวณิต จุลวงศ์. (2561). ประวัติศาสตร์นิพนธ์วรรณคดี. ใน วรรณคดีศึกษา: จากพื้นผิวถึงโครงสร้างสู่อุดมการณ์ (245-275). ภาพพิมพ์.
อนุมานราชธน, พระยา. (2506). ปาฐกถาเรื่องสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพและพระประวัติลูกเล่า. องค์การค้าของคุรุสภา.
อนุมานราชธน, พระยา. (2531). 100 ปี พระยาอนุมานราชธน. อมรินทร์พริ้นติ้งกรุ๊พ.
อรพินท์ คำสอน. (2562). กระบวนทัศน์และการเปลี่ยนแปลงกระบวนทัศน์วรรณคดีวิจารณ์ในประเทศไทย. [วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์].
อรรถจักร์ สัตยานุรักษ์ . (2565). การเปลี่ยนแปลงโลกทัศน์ของชนชั้นผู้นำไทย ตั้งแต่รัชกาลที่ 4 ถึงพุทธศักราช 2475: ประวัติการเปลี่ยนแปรสำนึกจากกษัตริย์สู่ชนชั้นนำถึงปัจเจกบุคลและสามัญชน (พิมพ์ครั้งที่ 4). สมมติ.