ความเข้าใจอิทธิพลเชิงโครงสร้างและไวยากรณ์ภาษาอังกฤษในบทแปลภาษาไทยของนิสิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยบูรพา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการศึกษาความเข้าใจเชิงโครงสร้างและไวยากรณ์ภาษาอังกฤษที่มีอิทธิพลต่อการแปลภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทยของนิสิตสาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยบูรพา จำนวน 115 คน โดยใช้แบบทดสอบการแปลในการวัดความเข้าใจ ผู้วิจัยเก็บข้อมูลก่อนและหลังทดสอบเพื่อหาความถี่และค่าร้อยละของข้อผิดพลาดอันแสดงถึงระดับความเข้าใจ พบว่าก่อนทดสอบตัวอย่างมีความเข้าใจน้อยที่สุด 5 ลำดับแรก คือ articles (ข้อผิดพลาด 114 ครั้ง หรือร้อยละ 99.1) ellipses (ข้อผิดพลาด 113 ครั้ง หรือร้อยละ 98.3) non-count nouns (ข้อผิดพลาด 113 ครั้ง หรือร้อยละ 98.3) non-count nouns (ข้อผิดพลาด 112 ครั้ง หรือร้อยละ 97.4) และ articles (ข้อผิดพลาด 108 ครั้ง หรือร้อยละ 93.9) หลังทดสอบ ตัวอย่างมีความเข้าใจน้อยที่สุด 5 ลำดับแรก คือ non-count nouns (ข้อผิดพลาด 113 ครั้ง หรือร้อยละ 98.3) articles (ข้อผิดพลาด 108 ครั้ง หรือร้อยละ 93.9) หลังทดสอบ ตัวอย่างมีความเข้าใจน้อยที่สุด 5 ลำดับแรก คือ non-count nouns (ข้อผิดพลาด 113 ครั้ง หรือร้อยละ 98.3) articles (ข้อผิดพลาด 108 ครั้ง หรือร้อยละ 93.9) non-count nouns (ข้อผิดพลาด 106 ครั้ง หรือร้อยละ 92.2) ellipses (ข้อผิดพลาด 101 ครั้ง หรือร้อยละ 87.8) และ ellipses (ข้อผิดพลาด 99 ครั้ง หรือร้อยละ 86.1)
หลังจากนั้นมีการวิเคราะห์คะแนนเฉลี่ยความเข้าใจก่อนและหลังทดสอบเพื่อหาความแตกต่าง พบว่าเรื่อง punctuation, articles, nouns, passive voice, present participial phrases, past participial phrases, ellipses และ empty/ dummy subjects มีคะแนนเฉลี่ยหลังทดสอบมากกว่าก่อนทดสอบ เรื่อง modals มีคะแนนเฉลี่ยหลังทดสอบน้อยกว่าก่อนทดสอบ ในขณะที่เรื่อง verb tenses มีคะแนนเฉลี่ยหลังทดสอบไม่แตกต่างจากก่อนทดสอบ
Downloads
Article Details
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพาเท่านั้น
References
เชวง จันทรเขตต์. (2528). การแปลเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
ณัฐมา พงศ์ไพโรจน์ และปรีมา มัลลิกะมาส. (2547). อิทธิพลของภาษาอังกฤษในบทแปลภาษาไทย. วารสารอักษรศาสตร์, 33(1), 69-110.
ดวงตา สุพล. (2541). ทฤษฎีและกลวิธีการแปล. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เตือนจิตต์ จิตต์อารี. (2553). แปลให้เป็นแล้วเก่ง. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ทิพา เทพอัครพงศ์. (2547). การแปลเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรีมา มัลลิกะมาส. (2556). การแปลกับการสอนภาษาอังกฤษ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รัชนีโรจน์ กุลธำรง. (2552). ความรู้ความเข้าใจเรื่องภาษาเพื่อการแปล: จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรนาถ วิมลเฉลา. (2543). คู่มือสอนแปล. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิษณุ กอปรสิริพัฒน์. (2549). การแปลตามหลักภาษาศาสตร์. มหาสารคาม: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุพรรณี ปิ่นมณี. (2552). แปลได้ แปลดี. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุพรรณี ปิ่นมณี. (2555). แปลผิด-แปลถูก คัมภีร์การแปลยุคใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Lane, J., & Lange, E. (2012). Writing clearly: Grammar for editing (3rd ed.). Boston: Heinle/ Cengage Learning.
Leech, G. (2006). A glossary of English grammar. Edinburgh: Edinburgh University Press.
Leech, G., & Svartvik, J. (2002). A communicative grammar of English (3rd ed.). Essex: Pearson Education Limited.
Parrott, M. (2007). Grammar for English language teachers. Cambridge: Cambridge University Press.
Pojprasat, S. (2007). An analysis of translation errors made by Mattayomsuksa 6 students. Master’s thesis, Faculty of Humanities, Srinakharinwirot University.
Swan, M. (2016). Practical English Usage (4th ed.). Oxford: Oxford University Press.
Tallerman, M. (2011). Understanding syntax (3rd ed.). London: Hodder Education.
Wongranu, P. (2012). A study of translation errors in documentary translation by freelance translators. An Online Journal of Education, 7(1), 74-86. Retrieved from https://www.tci-thaijo.org/index.php/OJED/issue/archive