เงื่อนไขที่เสริมบทบาทพระสงฆ์และผู้นำศาสนาอิสลามในการเสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างชาวมุสลิมกับชาวพุทธในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเงื่อนไขที่เสริมบทบาทพระสงฆ์และผู้นำศาสนาอิสลาม ในการเสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างชาวมุสลิมกับชาวพุทธ ใช้วิธีเชิงคุณภาพ รวบรวมข้อมูลจากเอกสารและภาคสนาม 9 ชุมชน โดยการสังเกตและการสัมภาษณ์เชิงลึก กลุ่มเป้าหมายเป็นพระสงฆ์ 31 รูป ผู้นำศาสนาอิสลาม 29 คน ชาวพุทธ ชาวมุสลิมอื่น ๆ 77 คน นำมาตรวจสอบข้อมูลและสรุปเชิงพรรณนาวิเคราะห์
ผลการศึกษาพบว่า เงื่อนไขที่เสริมบทบาท ประกอบด้วย 1) การมีประวัติศาสตร์ และจิตสำนึกร่วมกัน เช่น มีชาวพุทธและมุสลิมอพยพมาสร้างชุมชนด้วยกัน มีญาติมิตรต่างศาสนา เชื่อในอำนาจเหนือธรรมชาติร่วมกัน 2) ลักษณะปัจเจกของผู้นำศาสนา เช่น ต้องการความสันติ ชอบช่วยเหลือ รู้จักกาลเทศะ รักพวกพ้อง เป็นที่เชื่อใจ ความสามารถสื่อสารภาษาไทยและมลายู ชอบหาความรู้ศาสนาอื่น ๆ มีทัศนคติที่ดีต่อคนต่างศาสนา การไม่ได้รับผลกระทบความรุนแรงโดยตรง 3) การสนับสนุนกิจกรรม และงานมวลชนสัมพันธ์ของรัฐ 4) ความเป็นสังคมชนบท โดยชุมชนชนบทส่วนใหญ่พระสงฆ์และผู้นำศาสนาอิสลามมีบทบาทในการเสริมสร้างความสัมพันธ์มากกว่าชุมชนเมือง 5) ภูมิหลังการจัดการความสัมพันธ์ของผู้นำศาสนา หากมีการเสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างชาวมุสลิมและพุทธในอดีตมานานจนเชื่อมแน่น จะส่งผลต่อความสัมพันธ์ของผู้นำศาสนาปัจจุบัน 6) สื่อสมัยใหม่และปฏิบัติการของผู้ส่งสารผู้นำศาสนาที่สามารถใช้สื่อออนไลน์ เป็นช่องทางนำเสนอแก่คนต่างศาสนาจะส่งเสริมความสัมพันธ์ได้มากกว่าไม่ใช้สื่อ
Downloads
Article Details
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพาเท่านั้น
References
ชิตาภา สุขพลำ. (2548). การสื่อสารระหว่างบุคคล. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ณัฏฐินี ปิยะศิริพันธ์. (2561). ชุมชนพหุวัฒนธรรมท่ามกลางวาทกรรมชาตินิยมในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้. รัฐฐาภิรักษ์, 60(2), 58-72.
เตาะ (นามสมมติ). (2562, 19 กุมภาพันธ์). ราษฏรมุสลิม. สัมภาษณ์.
ทองอินทร์ วงศ์โสธร. (2544). ประมวลสาระชุดวิชาการจัดระบบทางการศึกษา. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นพพร (นามสมมติ). (2561, 28 ธันวาคม). ราษฎรชาวพุทธ. สัมภาษณ์.
นุ้ย (นามสมมติ). (2562, 19 สิงหาคม). ผู้นำท้องถิ่น. สัมภาษณ์.
บังซอ (นามสมมติ). (2561, 15 ตุลาคม). ผู้นำศาสนาอิสลาม. สัมภาษณ์.
ประสงค์ โตนด, พิชิต พิทักษ์เทพสมบัติ, พงศ์สัณห์ ศรีสมทรัพย์ และศรีสมภพ จิตร์ภิรมย์ศรี. (2561). การส่งเสริมบทบาทพระสงฆ์กับปัญหาความขัดแย้งใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงราย, 11(2), 29-38.
ปรีดี มะนีวัน. (2562). ประวัติศาสตร์ปัตตานี. เข้าถึงได้จาก https://www.youtube.com/watch?v=UT-OceQqhNg
ผัน (นามสมมติ). (2562, 26 มกราคม). ผู้นำท้องถิ่น. สัมภาษณ์.
พระคร (นามสมมติ). (2561, 19 สิงหาคม). เจ้าอาวาส. สัมภาษณ์.
พระคมา (นามสมมติ). (2562, 18 กุมภาพันธ์). เจ้าอาวาส. สัมภาษณ์.
พระครูวินัยธรวราวุฒิ มหาวโร. (2560). ทิศ 6: อารยะแห่งการอยู่ร่วมกันในสังคม. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์, 5 (ฉบับพิเศษ), 312-322.
พระธรรมปิฎก. (2546). พระไตรปิฎก. กรุงเทพฯ: เอสอาร์พรินติ้งแมสโปรดักส์.
พระมหาสมบูรณ์ วุฑฒิกโร. (2548). พระพุทธศาสนาเพื่อสังคม. เข้าถึงได้จาก http://www.mcu.ac.th/article/detail/519
พระมหาสุชาติ อนาลโย. (2561). เครือข่ายชาวพุทธเพื่อสันติ: การขับเคลื่อนกระบวนการสันติสุขในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 6 (ฉบับพิเศษ), 1-12.
พระมาโนช (นามสมมติ). (2562, 19 กุมภาพันธ์). เจ้าอาวาสวัด. สัมภาษณ์.
พระยง (นามสมมติ). (2561, 28 ธันวาคม). เจ้าอาวาส. สัมภาษณ์.
พระเลขา (นามสมมติ). (2561, 27 ธันวาคม). รองเจ้าอาวาส. สัมภาษณ์.
พระเลาะ (นามสมมติ). (2562, 19 มกราคม). เจ้าอาวาส. สัมภาษณ์.
พระแสง (นามสมมติ). (2561, 15 ธันวาคม), เจ้าอาวาสวัด. สัมภาษณ์.
พระแหลม (นามสมมติ). (2562, 9 กุมภาพันธ์). เจ้าอาวาส. สัมภาษณ์.
แมกซ์เวลล์, จอห์น. (2554). สื่อสารเป็นเห็นชัยชนะ. (วันดี อภิรักษ์ธนากร, แปล). กรุงเทพฯ: เนชั่นบุคส์.
ยูซุฟ ก็อรฏอวี. (2547). หะลาลและหะรอมในอิสลาม. (บรรจง บินกาซัน, แปล). กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสืออิสลามกรุงเทพ.
ยูโชฟ (นามสมมติ). (2561, 15 ธันวาคม). นักวิชาการมุสลิม. สัมภาษณ์.
รอซียะ (นามสมมติ). (2562, 11 มกราคม) ราษฎรมุสลิม. สัมภาษณ์.
วิทยากร เชียงกูล. (2557). เพื่อการปฏิรูปมนุษย์และสังคมอย่างลึกซึ้ง. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
ศรีสมภพ จิตร์ภิรมย์ศรี. (2554). ศาสนา..สาเหตุความขัดแย้ง หรือเครื่องมือแก้ความรุนแรง ชายแดนใต้. เข้าถึงได้จาก https://www.isranews.org/isranews-scoop/3665
สนิท สมัครการ. (2549). มานุษยวิทยากับการพัฒนาสังคม. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
สิทธิชัย ไวยพุฒ และณัฐพล ขันธไชย. (2558). แนวทางการบริหารจัดการความมั่นคงปลอดภัยทางการเมืองการปกคองท้องถิ่นในจังหวัดชายแดนภาคใต้ของประเทศไทย. วารสารเกษมบัณฑิต, 16(2), 1-15
สุพิชฌาย์ รัตนะ. (2553). พระ อิหม่าม กัลยาณมิตร 2 ศาสนาใจเดียวกัน. เข้าถึงได้จาก https://www.komchadluek.net/new/lifestyle/amulets
สุรพล พยอมแย้ม. (2548). จิตวิทยาสัมพันธภาพ. กรุงเทพฯ: บางกอก-คอมเทค อินเตอร์เทรค.
สุไรยา วานิ. (2556). การอยู่ร่วมกันของชุมชนในสังคมพหุวัฒนธรรม กรณีตำบลทรายขาว อำเภอโคกโพธิ์ จังหวัดปัตตานี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาความขัดแย้งและสันติศึกษา, สถาบันสันติศึกษา, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
อมรา พงศาพิชญ์. (2545). ความหลากหลายวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อับดุล (นามสมมติ). (2562, 25 กรกฎาคม). อิหม่าม. สัมภาษณ์.
อับดุลฮามิ อิบราฮิม. (2557). ภาวะผู้นำที่พึงประสงค์ตามหลักศาสนาพุทธและศาสนาอิสลาม. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารจัดการคณะสงฆ์, คณะสังคมศาสตร์, มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
เอกรินทร์ ต่วนศิริ. (2562). ว่าด้วยความสัมพันธ์ที่เปราะบางระหว่างกลุ่มชาวพุทธและมุสลิม ในสังคมไทย. ปัตตานี: ปาตานีฟอรั่ม.
เฮาะ (นามสมมติ). (2562, 25 กุมภาพันธ์). อุสตาซ. สัมภาษณ์.
Katz, D., & Kahn, R. (1978). The social psychology of organizations. New York: John Wiley & Sons.