Local Wisdom Transmission on Weaving of Lungpradu Community, Tambon Lungpradu, Huai Thalaeng district, Nakhon Rajchasema province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to 1) study the technique of local wisdom transmission on weaving of Lungpradu Community, Tambon Lungpradu, Huai Thalaeng district, Nakhon Rajchasema province and 2) study the guidelines for conserving the local wisdom of weaving of Lungpradu Community, Tambon Lungpradu, Huai Thalaeng district, Nakhon Rajchasema province. This research employed qualitative method by using interview, observation and taking notes from the interview. The key informants were head of the community and female weavers. The research instruments were interview and observation forms. Data was analyzed by summarizing key points before writing a discussion.
The research findings revealed that 1) There were several techniques of local wisdom transmission on weaving of the aforementioned community namely, demonstration, real practice, and oral instruction which were dynamic learning process accumulated and developed constantly. The progressive change was found in terms of quality, efficiency as well as innovative creation for developing weaving products of each group. The techniques depended on knowledge and target groups 2) The guidelines for conserving the local wisdom were that the government and private sectors should support budget for promoting the weaving community sustainably and continuously supporting the activities. In addition, the leadership in local wisdom conservation should be supported and included in the curriculum. In order to maintain the valuable local wisdom from the ancestors, raising awareness of people in the community should be done progressively along with recording the silk weaving patterns
Article Details
References
คณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ, สำนักงาน. (2534). ภูมิปัญญาชาวบ้านกับการดำเนินงานด้านวัฒนธรรมและการพัฒนาชนบท.กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งกรุ๊ฟ.
เชียรศรี วิวิธสิริ. (2534). จิตวิทยาการเรียนรู้ของผู้ใหญ่. กรุงเทพฯ : ภาคการศึกษาผู้ใหญ่ มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
นิตยา ฉัตรเมืองปัก.(มิถุนายน 2555).การศึกษาวิเคราะห์ผ้าไหมมัดหมี่ อำเภอนาโพธิ์ จังหวัดบุรีรัมย์,สืบค้นเมื่อ 18 ตุลาคม 2562, จาก http://thesis.swuthesis/Art_Ed/NitayC.pdt
ระวีวรรณ กิจโรจน์สกุล. (2557). ผ้าไหมหางกระรอก : การอนุรักษ์และพัฒนาการผลิตเพื่อส่งเสริม วิสาหกิจชุมชน จังหวัดนครราชสีมา. ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวัฒนธรรมศาสตร์มหาสารคาม : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ละออ ไชยโยธา.(2551).ภูมิปัญญาการทอผ้าไหมชุมชนตำบลโคกจานอําเภออุทุมพรพิสัยจังหวัดศรีสะเกษ.วิทยานิพนธ์ศิลปศสาตรมหาบัณฑิต. ศรีสะเกษ : มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ.
สรังสี แก้วพิจิตร. (2551).ภูมิปัญญาพื้นบ้านในการผลิตผ้าไหมปักธงชัยเพื่อพัฒนาเป็นสินค้ามาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน.วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
ปฐม นิคมานนท์. (2539). รายงานการวิจัยเรื่องการค้นหาความรู้และระบบการถ่ายทอดความรู้ในชุมชนชนบทไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาการศึกษาผู้ใหญ่คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุนทร สุขไทย. (2549). รายงานการวิจัยเชิงคุณภาพ การสืบสานการทอผ้าพื้นเมืองของชุมชนตำบลหาดเสี้ยว อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย. อุตรดิตถ์ : คณะวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
สมคิด อิสระวัฒน์. (2541). การเรียนรู้ด้วยตนเอง : กลวิธีสู่การศึกษาเพื่อความสมดุล.วารสารครุศาสตร์.27, 1 (กรกฎาคม-ตุลาคม).
สมโชค เฉตระการ.(2552). แนวทางการเรียนรู้สู่ความเป็นเลิศของการพัฒนาอาชีพทอผ้าไหมตามโครงการหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง.วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฏีนิพนธ์สาขาอาชีวศึกษา. กรุงเทพฯ : คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.