การเล่าเรื่องและภาษาภาพยนตร์แนวแทรจิคคอเมดี (Tragicomedy) โดย Wes Anderson
คำสำคัญ:
การเล่าเรื่อง, ภาษาภาพยนตร์, ภาพยนตร์แทรจิคคอเมดีบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการเล่าเรื่องของภาพยนตร์แนวแทรจิคคอเมดี (Tragicomedy) โดย Wes Anderson และ 2) เพื่อศึกษาการใช้ภาษาภาพยนตร์แนวแทรจิคคอเมดี (Tragicomedy) โดย Wes Anderson เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้การวิเคราะห์ตัวบท (Textual Analysis) ภาพยนตร์แทรจิคคอเมดี (Tragicomedy) ซึ่งกำกับโดย Wes Anderson ระหว่างปี ค.ศ. 1998-2021 มีจำนวน 7 เรื่อง วิเคราะห์ข้อมูลและนำเสนอผลการวิจัยเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า
การเล่าเรื่องของภาพยนตร์แนวแทรจิคคอเมดี (Tragicomedy) โดย Wes Anderson มีกลวิธีการเล่าเรื่องดังนี้ 1) โครงเรื่อง มีการลำดับเหตุการณ์ในการเล่าเรื่อง 5 ขั้นตอน ได้แก่ การเริ่มเรื่อง การพัฒนาเหตุการณ์ ภาวะวิกฤต ภาวะคลี่คลาย และการปิดเรื่อง มีการจบเรื่อง 2 แบบ ได้แก่ จบอย่างเป็นสุข และการจบแบบสมจริง 2) แก่นเรื่องสื่อถึง การสูญเสีย และการปล่อยวางจากอดีต 3) ความขัดแย้ง มี 3 ลักษณะ ได้แก่ ความขัดแย้งระหว่างคนกับคน ความขัดแย้งภายในจิตใจ และความขัดแย้งกับพลังภายนอก 4) ตัวละคร จำแนกได้เป็น 2 ลักษณะ คือ Static หรือ Flat Character และ Round Character 5) ฉาก มี 5 ประเภท ได้แก่ ฉากที่เป็นธรรมชาติ ฉากที่เป็นสิ่งประดิษฐ์ ฉากที่เป็นช่วงเวลาหรือยุคสมัย ฉากที่เป็นการดำเนินชีวิตของตัวละคร และฉากที่เป็นสภาพแวดล้อมเชิงนามธรรม 6) สัญลักษณ์ที่ปรากฏสื่อถึงบาดแผลทางจิตใจจากในอดีต หรือการรับมือกับปัญหาที่เข้ามาเพื่อที่จะก้าวเดินต่อไปสู่อนาคตข้างหน้า 7) มุมมองในการเล่าเรื่องมี 4 ลักษณะ ได้แก่ การเล่าเรื่องจากมุมมองบุคคลที่ 1 มุมมองบุคคลที่ 3 การเล่าเรื่องแบบรู้รอบด้าน และมุมมองที่เป็นกลาง
การใช้ภาษาภาพยนตร์แนวแทรจิคคอเมดี (Tragicomedy) โดย Wes Anderson พบว่า 1) แสง มีการใช้แสงจากธรรมชาติ และแสงประดิษฐ์ ได้แก่ การจัดแสงแบบไฮคีย์ แสงแบบโลว์คีย์ และจัดแสงแบบใช้ทิศทาง 2) สี มี 3 ลักษณะ คือ สีที่เกิดจากฉาก สีที่เกิดจากการจัดแสง และสีเทคนิคพิเศษทางภาพ 3) การแสดง คือ นักแสดงมีสีหน้าเรียบเฉย และเคลื่อนไหวร่างกายระหว่างบทสนทนาค่อนข้างน้อย 4) การถ่ายภาพยนตร์ เน้นความสมมาตรของภาพ เน้นใช้ระยะของภาพปานกลางและระยะใกล้ มุมภาพระดับสายตา เคลื่อนกล้องรวดเร็ว 5) เสียง คือ เสียงในบทสนทนา เสียงประกอบ และเสียงดนตรี และ 6) การตัดต่อและลำดับภาพแบบต่อเนื่อง และการตัดต่อแบบเรียบเรียง
เอกสารอ้างอิง
คอลิด มิดำ. (2563). กลวิธีการนำเสนอลักษณะแทรจิคคอเมดีในละครเวทีเรื่องการมาเยือนของหญิงชรา. วารสารดนตรีและการแสดง. ปีที่ 6, ฉบับที่ 2 (ก.ค.-ธ.ค. 2563), หน้า 128-146. https://so06.tci-thaijo.org/
ฉัตรระวี มหิธิธรรมธร. (2558). พัฒนาการทางความคิดและการสร้างสรรค์ภาพยนตร์ของบรรจง ปิสัญธนะกูล (Master’s thesis). โครงการเครือข่ายห้องสมุดในประเทศไทย (ThaiLis)
นิพนธ์ คุณารักษ์. (2552). ภาษาภาพยนตร์: องค์ประกอบของภาพยนตร์. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 1(1), 20-24.
พิสณฑ์ สุวรรณภักดี. (2555). ความเป็นประพันธกรในภาพยนตร์ของ อังเดร ทาร์คอฟสกี้ (Master’s thesis). โครงการเครือข่ายห้องสมุดในประเทศไทย (ThaiLis)
รัฐวุฒิ มะลิซ้อน. (2562). การวิเคราะห์การเล่าเรื่องและการใช้ภาษาภาพยนตร์ของ พิง ลำพระเพลิง (Master’s thesis). โครงการเครือข่ายห้องสมุดในประเทศไทย (ThaiLis)
Doughty, R., & Etherington-Wright, C. (2011). Understanding Film Theory. Palgrave Macmillan. https://archive.org/
Dukore, B. F. (1976). Where Laughter Stops: Pinter’s Tragicomedy (Literary Frontiers Edition). Univ of Missouri Pr. https://archive.org/
Lamont, T. (2014, February 23). Wes Anderson: In a world of his own. Theguardian.com. https://www.theguardian.com/film/2014/feb/23/wes-anderson-grand-budapest-hotel-director
Lowe, J. L. (1999). Tragicomedy: An Attempt at Classification. LSU Historical Dissertations and Theses. https://digitalcommons.lsu.edu/
Pollard, T. (2015). “Tragicomedy,” in Oxford History of Classical Reception in English Literature. https://www.academia.edu/19189784/_Tragicomedy_in_Oxford_History_of_Classical_Reception_in_English_Literature_2015_
Sidnell, M. J., Conacher, D. J., Kerslake, B., Kleber, P., McDonough, C. J., & Pietropaolo, D. (1991). Sources of Dramatic Theory: Volume 1, Plato to Congreve (Annotated ed.). CambridgeUniversity Press
