การเปิดรับสื่อ ลักษณะเนื้อหารายการบันเทิงที่ได้รับความนิยม และความคาดหวังที่มีต่อรายการบันเทิงของวัยรุ่นไทยในปัจจุบัน

ผู้แต่ง

  • รินทร์ลภัส เกตุวีระพงศ์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่

คำสำคัญ:

การเปิดรับสื่อ, ความคาดหวัง, รายการบันเทิง

บทคัดย่อ

งานวิจัยเรื่องการเปิดรับสื่อ ลักษณะเนื้อหารายการบันเทิงที่ได้รับความนิยม และความคาดหวังที่มีต่อรายการบันเทิงของวัยรุ่นไทยในปัจจุบัน ใช้การวิจัยแบบผสมผสาน (Mixed Method)  เก็บข้อมูลเชิงปริมาณ (Quantitative Research)  กับกลุ่มตัวอย่างอายุระหว่าง 18-24 ปี จำนวน 400 ชุด ร่วมกับการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) กลุ่มตัวอย่างจำนวน 20 คน

ผลการวิจัยพบว่ากลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อายุ 20 ปี ศึกษาในระดับปริญญาตรี ไม่รับชมรายการบันเทิงผ่านโทรทัศน์ ส่วนใหญ่รับชมรายการบันเทิงออนไลน์ผ่านทางยูทูปมากที่สุด ตามมาด้วย TikTok  ใช้โทรศัพท์มือถือเป็นอุปกรณ์หลักในการรับชม ส่วนใหญ่รับชมรายการบันเทิงต่อเนื่องยาวตลอดทั้งรายการ  ด้านลักษณะเนื้อหารายการบันเทิงที่ได้รับความนิยมพบว่ามีความหลากหลาย ส่วนใหญ่นิยมรับชมภาพยนตร์มากที่สุด ค่าเฉลี่ย 4.08 (S.D. = 0.87) ตามมาด้วยละคร/ซีรีย์ทั่วไป ค่าเฉลี่ย 3.89 (S.D. = 0.86) และคลิปตลก ค่าเฉลี่ย 3.84  (S.D. = 0.92) 

ความน่าสนใจของรายการเป็นปัจจัยหลักในการเลือกรับชมรายการบันเทิงของกลุ่มตัวอย่าง ค่าเฉลี่ย 4.29 (S.D. = 0.74) ตามมาด้วยเลือกชมรายการบันเทิงที่มีเนื้อหาสนุกสนาน ค่าเฉลี่ย 4.23 (S.D. = 0.72)  ด้านความคาดหวังที่มีต่อรายการบันเทิงไทย พบว่ากลุ่มตัวอย่างมีความคาดหวังต่อในระดับมาก ค่าเฉลี่ย 4.03 (S.D. = 0.76)  โดยคาดหวังให้รายการบันเทิงไทยควรมีความหลากหลายของเนื้อหาเพิ่มขึ้นมากที่สุด ค่าเฉลี่ย 4.20 (S.D. = 0.71)  ตามมาด้วยคาดหวังให้มีคุณภาพของการผลิตทั้งด้านภาพและเสียงที่ดีขึ้น ค่าเฉลี่ย 4.18  (S.D. = 0.68)  ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างที่มีเพศต่างกัน มีค่าเฉลี่ยในการรับชมรายการบันเทิงภาพรวม ค่าเฉลี่ยของลักษณะรายการบันเทิงที่ส่งผลต่อการเลือกรับชมรายการในภาพรวม และความคาดหวังต่อรายการบันเทิงในภาพรวมไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

ข้อมูลจากการสัมภาษณ์เชิงลึกกลุ่มตัวอย่างพบว่าส่วนมากเลือกเปิดรับสื่อบันเทิงผ่านทางสื่อออนไลน์เป็นหลัก โดยส่วนมากนิยมรับชมผ่านทางยูทูป TikTok และสตรีมมิ่งแพลตฟอร์มอื่น ๆ ด้านเนื้อหารายการที่รับชมมีความหลากหลาย  เน้นรายการที่มีความสนุกสนาน มีการใช้ภาษาที่เข้าใจง่าย ความน่าสนใจของรายการเป็นปัจจัยหลักในการเลือกรับชม ด้านความคาดหวังต่อรายการบันเทิงไทย กลุ่มตัวอย่างเสนอให้มีความหลากหลายของเนื้อหามากขึ้น มีการพัฒนาโปรดักชั่นการถ่ายทำระมัดระวังและลดการใช้คำหยาบคาย รวมถึงพฤติกรรมที่สื่อไปในเรื่องการคุกคามทางเพศ

เอกสารอ้างอิง

กาญจนา แก้วเทพ. (2542). การวิเคราะห์สื่อ: แนวคิดและเทคนิค (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: เอดิสัน เพรส โพรดักส์.

กาญจนา แก้วเทพ. (2556). สื่อสารมวลชน : ทฤษฎีและแนวทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

กัญฉกาจ ตระการบุญชัย. (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อการรับชมและติดตามช่องรายการในยูทูบของกลุ่มเจเนอเรชันวายในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารนิเทศสยามปริทัศน์. 20(1), 88-101.

เบญจมาศ วณิชชากร และ ลักษณา คล้ายแก้ว. (2560). พฤติกรรมการรับชมและความต้องการรายการโทรทัศน์ของเยาวชนยุคดิจิทัลเนทีฟ (Digital Native) ในเขตจังหวัดนครราชสีมา. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยรังสิต ประจำปี 2560 (RSU National Research Conference 2017) (หน้า 658-668). 28 เมษายน 2560.

พรทิพย์ วรกิจโภคาทร. (2544). ความสำคัญของผู้รับสาร. ใน มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช (บ.ก.), เอกสารการสอนชุดหลักและทฤษฎีการสื่อสาร หน่วยที่ 6 (น. 290-312). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

พีระ จิระโสภณ. (2546). ทฤษฎีการสื่อสารมวลชน. ใน มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช (บ.ก.), เอกสารชุดวิชาหลักและทฤษฎีการสื่อสารมวลชน. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

เมธา เสรีธนาวงศ์. (2564). วิวัฒนาการของรายการสาระความรู้และรายการบันเทิงทางโทรทัศน์ไทย. วารสารนิเทศศาสตร์. 39(2), 1-18.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2567). การสำรวจการเข้าถึงสื่อวิทยุและสื่อโทรทัศน์ พ.ศ. 2567. กรุงเทพฯ: กองสถิติพยากรณ์ สำนักงานสถิติแห่งชาติ. สืบค้นจาก https://www.nso.go.th/nsoweb/storage/survey_detail/2025/20250114082301_68546.pdf

อดิพล เอื้อจรัสพันธุ์ (2561). พฤติกรรมการใช้สื่อของกลุ่มเจ็นเนอเรชั่น เอ็กซ์ และเจ็นเนอเรชั่น วาย: (Media Usage Behavior by Generation X And Generation Y). วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 6(1), 59–65. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jcosci/article/view/138056

อัจฉริยา ทุ่งแจ้ง. (2560). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเลือกรับชมรายการผ่านทางสื่อออนไลน์ (การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต, คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).

อุบลรัตน์ ศิริยุวศักดิ์. (2547). สื่อสารมวลชนเบื้องต้น สื่อมวลชน วัฒนธรรมและสังคม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เอมอัชนา นามสาย และ ธนชาติ จันทร์เวโรจน์. (2562). พฤติกรรมการเปิดรับสื่อบันเทิงและพฤติกรรมการเลียนแบบของเยาวชนในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม. 15(1), 135-143.

BBC. (2022, September 27). Leading the UK into digital. Retrieved October 19, 2022, from https://www.bbc.co.uk/mediacentre/speeches/2022/tim-davie-director-general-royal-television-society

Brandbuffet. (2565). สรุป 10 เทรนด์สื่อ ที่ต้องจับตา ในปี 2023 จากมุมมอง ‘นีลเส็น’. สืบค้นเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2566, จาก https://www.brandbuffet.in.th/2023/01/key-media-trends-to-watch-out-for-2023-by-nielsen/

Klapper, J. T. (1960). The effects of mass communication. New York: The Free Press.

Marketeer. (2564). TV – Streaming 2022 กับบริบทผู้บริโภคที่เปลี่ยนไป. สืบค้นเมื่อ 10 กรกฎาคม 2565, จาก https://marketeeronline.co/archives/244532

Positioning Magazine. (2560). วัยรุ่นไม่ดูทีวีจริงหรือ! ใครกันคือผู้ชมทีวีชาวไทย. สืบค้นเมื่อ 7 ตุลาคม 2564, จาก https://positioningmag.com/1125704

Tunstall, J. (1993). Television producers. London: Routledge.

TV Digital Watch. (2562). สำรวจพฤติกรรมและแนวโน้มการรับชม TV ของคนไทย ปี 2562. สืบค้นเมื่อ 15 ตุลาคม 2564, จาก https://www.tvdigitalwatch.com/news-nbct-19-11-62/

Workpointtoday. (2563). “คุณพระช่วย” ขยายฐานเข้าทุกกลุ่มคนดู ส่งช่วง “วัยรุ่นเรียนคำ-วัยรุ่นเรียนไทย” สนับสนุนให้คนรุ่นใหม่หลงรักวัฒนธรรมไทย. สืบค้นเมื่อ 15 สิงหาคม 2565, จาก https://workpointtoday.com/ohmygod/

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-27

รูปแบบการอ้างอิง

เกตุวีระพงศ์ ร. (2025). การเปิดรับสื่อ ลักษณะเนื้อหารายการบันเทิงที่ได้รับความนิยม และความคาดหวังที่มีต่อรายการบันเทิงของวัยรุ่นไทยในปัจจุบัน . วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 13(1), 37–47. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jcosci/article/view/276956

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย