การยอมรับและใช้แอปพลิเคชันหาคู่ของไทยในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1. เพื่อศึกษาการยอมรับและใช้แอปพลิเคชันหาคู่ โดยใช้แบบจำลองการยอมรับเทคโนโลยี UTAUT 2. เพื่อศึกษาพฤติกรรมการเลือกใช้แอปพลิเคชันหาคู่ของคนไทยในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล ตัวแปรอิสระในแบบจำลอง  UTAUT ได้แก่ ความหวังในประสิทธิภาพ ความคาดหวังในความพยายาม อิทธิพลทางสังคม สภาพสิ่งอำนวยความสะดวก โดยมี เพศ อายุ ประสบการณ์ ความสมัครใจในการใช้งาน เป็นตัวแปรแฝง ส่วนตัวแปรส่งผ่าน คือ ความตั้งใจในการแสดงพฤติกรรม และ ตัวแปรตามคือพฤติกรรมการใช้งาน ข้อมูลถูกรวบรวมโดยแบบสอบถาม จำนวน 400 ชุด มีค่าความเชื่อมั่นรวม (Reliability) ของแบบสอบถาม เท่ากับ 0.960 และนำมาวิเคราะห์ผล พบว่า ค่าเฉลี่ย () และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) อยู่ในระดับมากทุกตัวแปร ในการวิเคราะห์องค์ประกอบของแบบจำลองมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์เป็นอย่างดี โดย CMIN/DF = 2.307, GFI = 0.932, AGFI = 0.903, RMSEA =0.057, SRMR = 0.031, TLI = 0.965, CFI = 0.973, และ HOELTER = 212 ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า การยอมรับและใช้แอปพลิเคชันหาคู่ของคนไทยในกรุงเทพมหานครและปริมณฑลได้รับอิทธิพลทางตรงอย่างจากอิทธิพลทางสังคม จากผลการทดลองนี้ พบว่า กลุ่มตัวอย่างยอมรับและใช้แอปพลิเคชันหาคู่ โดยได้รับอิทธิพลจากสังคม เช่น การเลือกใช้ตามเพื่อน หรือการเห็นตัวอย่างจากคนรู้จักว่าประสบความสำเร็จในการได้พบคู่ของตนจากแอปพลิเคชันหาคู่และพบว่ากลุ่มตัวอย่างนิยมดาวน์โหลดและนิยมใช้แอปพลิเคชัน Tinder เป็นอย่างมาก ซึ่งคาดว่าประโยชน์จะได้รับจากงานวิจัยคือ ทำให้ทราบข้อมูลเชิงประจักษ์ที่แสดงถึงวัฒนธรรมการหาคู่ของคนในยุคนี้ที่เปลี่ยนไปจากเดิม จากที่พบปะกันในรูปแบบ offline กลายมาเป็นในรูปแบบ online ซึ่งใช้เป็นกลยุทธ์ทางการตลาดในการเพิ่มฟีเจอร์ใหม่ที่เหมาะสมต่อความต้องการและรูปแบบการใช้ชีวิตใหม่ของกลุ่มผู้ใช้งานในปัจจุบันได้อย่างตรงจุด