Indicator Development of Digital Citizenship in 21st Century For Mahamakut Buddhist University Students (Northeastern)

Authors

  • Naipraporn Supa mahamakut buddhist university isan campus
  • Maneeya Surat

Keywords:

Indicator development, Digital citizenship, Students in 21st century

Abstract

The purposes of the research were: 1) to develop a digital citizenship in 21st century indicators for Mahamakut Buddhist University Students (Northeastern), and 2) to examine the consistency of the model of digital citizenship indicators in the 21st century for Mahamakut Buddhist University Students (Northeastern) with empirical data. The research samples consisted of 500 students who have been studying under Mahamakut Buddhist University (Northeastern), The samples were selected by multi-stage Sampling. The data were collected by 5 level scale questionnaires with 30 items with 0.976 of reliability.  The data were analyzed by using a computer software program. The research findings revealed that: 1. The results of the development of digital citizenship indicators in the 21st century for Mahamakut Buddhist University Students (Northeastern). Were found that the development consisted of 3 components, 9 factors and 30 indicators which were: 1) digital used, 10 indicators; 2) digital ethics, 9 indicators; 3) digital literacy, 11 indicators; 2. The examination of consistency of the model showed that the model fitted to the empirical data by given the Chi-square goodness to fit the test was 14.866, df = 14, P = 0.387, GFI = 0.994, AGFI = 0.980, RMSEA = 0.011. The model was able to account for digital citizenship indicators in the 21st century for Mahamakut Buddhist University Students (Northeastern).

References

กนกนก โพธิ์หอม. (2564). พลวัตความมั่นคงทางไซเบอร์ของประเทศไทย. วารสารมุมมองความมั่นคง,

ม.ม.ป.(7), 45-54. สืบค้นเมื่อ 10 มกราคม 2564, จาก https://www.nsc.go.th/wp-content/uploads/Journal/article-00705.pdf.

คมกฤช พรหมฉิน. (2560). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ในศตวรรษที่ 21 ของผู้บริหารการศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏรําไพพรรณี.

ชรินทร์ มั่งคั่ง. (2565). การบ่มเพาะมารยาทดิจิทัล: วิธีสอนออนไลน์เพื่อการเปลี่ยนแปลงสู่ความเป็นพลเมืองก้าวหน้าในห้องเรียนสังคมศึกษาเสมือนจริง. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 6(1), 204-215. สืบค้นเมื่อ 2 มกราคม 2564, จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jeir/article/view/255542/172887.

ไชยันต์ สกุลศรีประเสริฐ. (2556). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน (Confirmatory factor analysis). วารสารจิตวิทยาคลินิก, 1(44), 1-13. สืบค้นเมื่อ 2 มกราคม 2564, จาก https://www.researchgate.net/profile/Chaiyun-Sakulsriprasert/publication/308692590_karwikheraahxngkhprakxbcheingyunyan/links/58d1d861a6fdcc3fe78529a3/karwikheraahxngkhprakxbcheingyunyan.pdf.

ฐิตินันทน์ ผิวนิล. (2564). มารยาทดิจิทัล: ข้อกำหนดในการสื่อสารออนไลน์ที่พลเมืองดิจิทัลไทยควร

ตระหนัก. วารสารวิชาการกสทช ประจำปี 2564, ม.ม.ป.(-), 401-418. สืบค้นเมื่อ 2 มกราคม 2564, จากhttps://www.thaimediafund.or.th/

download/digitaletiquette/.

ต้องตา จำเริญใจ. (2561). ความเป็นพลเมืองดิจิทัลของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-6 ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบูรณ์ เขต 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

ทวนทอง เชาวกีรติพงศ์ และคณะ. (2563). แนวทางการพัฒนาความเปนพลเมืองดิจิทัลของนักศึกษาคณะครุศาสตร มหาวิทยาลัยราชภัฏกําแพงเพชร. สักทอง : วารสารมนุษยศาสตรและสังคมศาสตร (สทมส.), 26(4), 72-85. สืบค้นเมื่อ 2 มกราคม 2564, จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/tgt/article/view/248127/168428.

เทพรัตน์ พิมลเสถียร. (2560). แนวทางการส่งเสริมทรัพย์สินทางปัญญาภายใต้เศรษฐกิจ ดิจิทัล: กรณีศึกษา

ธุรกิจเพลงในประเทศไทย. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 9(-), 105-117. สืบค้นเมื่อ 5 มกราคม 2564, จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/pimjournal/article/view/94373/73773.

ธารทิพย์ ขัวนา, ขวัญชัย ขัวนา. (2561). การจัดการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์เชิงผลิตภาพทางการศึกษา : สู่ยุคการศึกษาไทยแลนด์ 4.0. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 5(2), 325-342. สืบค้นเมื่อ 2 มกราคม 2564, จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rdirmu/article/download/211153/146290/665221.

นภาวรรณ อาชาเพ็ชร. (2560). การรังแกผ่านโลกไซเบอร์ ความรุนแรงที่ต้องแก้ไขและนวัตกรรมการจัดการปัญหา. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 5(1), 100-106. สืบค้นเมื่อ 2 มกราคม 2564, จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jcosci/article/view/94972/74203.

นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2555). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน Confirmatory factor analysis (CFA). วารสารวิจัยและพัฒนาหลักสูตร, 2(2), 68-74. สืบค้นเมื่อ 2 มกราคม 2564, จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jrcd/article/view/93150/72974.

มณีนุช ภูยังดี, สุมาลี ศรีพุทธรินทร์ และจารุวรรณ เขียวน้ำชุม. (2564). สภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์ และแนวทางพัฒนาการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อการบริหารจัดการสถานศึกษาของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 1. วารสารรัชต์ภาคย์, 15(40), 249-263. สืบค้นเมื่อ 10 มกราคม 2564, จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/RJPJ/article/download/250031/170316/892149.

ปาจรีย์ รัตนานุสนธิ์. (2556). การพัฒนาตัวบ่งชี้คุณลักษณะความเป็นพลโลกของนักเรียนมัธยมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิธีวิทยาการวิจัยการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปอส์ ไกรวิญญ์. (2560). กลยุทธ์การพัฒนาผู้บริหารโรงเรียนเอกชนตามแนวคิดความเป็นพลเมืองดิจิทัล. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เศกสรร สกนธวัฒน์. (2560). กลยุทธ์การบริหารโรงเรียนในเครือมูลนิธิคณะเซนตคาเบรียลแหงประเทศไทยตามแนวคิดการเสริมสรางนักเรียนใหมีความเป็นพลเมืองดิจิทัล. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วรรณากร พรประเสริฐ. (2562). การพัฒนาแบบวัดและเกณฑ์ปกติความเป็นพลเมืองดิจิทัลของ นิสิตนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา มหาวิทยาลัยนเรศวร.

พินวา แสนใหม่. (2563). การรังแกทางไซเบอร์ผ่านสื่อออนไลน์ สาเหตุ และแนวทางการจัดการปัญหา. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์และนวัตกรรมสถาบันพัฒนบริหารศาสตร์.

ศุกรีย์ ศรีสารคาม. (2557). ปัจจัยที่มีผลต่อคุณธรรมและจริยธรรมในการใช้อินเตอร์เน็ต. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาเอกระบบสารสนเทศ มหาวิทยาลัย เทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

อภิสิทธิ์ เถายะบุตร. (2563). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนห้องเรียนกลับด้านโดยใช้โมบายเลิร์นนิงเพื่อส่งเสริมความเป็นพลเมืองดิจิทัล สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ฤทธิ์ติยา ธรรมสวาสดิ์. (2564). ปัจจัยเชิงสาเหตุพหุระดับที่ส่งผลต่อความเป็นพลเมืองดิจิทัลของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นจังหวัดมุกดาหาร. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิตสาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

พีรวิชญ์ คําเจริญ, วีรพงษ์ พลนิกรกิจ. (2561). เด็กกับการรู้เท่าทันดิจิทัล. วารสารวิชาการนวัตกรรม

สื่อสารสังคม, 6(2), 22-31. สืบค้นเมื่อ 10 มกราคม 2564, จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jcosci/article/view/169372/121850.

Downloads

Published

2023-12-13

How to Cite

Supa, N., & Surat, M. . (2023). Indicator Development of Digital Citizenship in 21st Century For Mahamakut Buddhist University Students (Northeastern). Journal of Humanities and Social Sciences Mahamakut Buddhist University Isan Campus, 4(3), 12–25. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jhsmbuisc/article/view/267753

Issue

Section

บทความวิจัย