POLICY-ORIENTED GUIDELINES FOR DEVELOPING INDICATORS OF INADEQUATE INCOME AMONG THE ELDERLY UNDER THE MINISTRY OF INTERIOR REGULATION
Keywords:
Older adults, senior citizen allowance, IndicatorAbstract
This research aims to study the development of appropriate insufficient income indicators for elderly individuals eligible for living allowances under the Ministry of Interior Regulation on Criteria for Payment of Elderly Living Allowance by Local Administrative Organizations, B.E. 2566. The research employs a qualitative research methodology through documentary analysis of relevant laws, policies, and criteria related to elderly living allowances. Data analysis utilizes keywords based on poverty concepts, reflecting contexts closely related to the insufficient income situation of the elderly. The research findings reveal that appropriate indicators can be synthesized into three dimensions, each comprising key components: 1) Economic Dimension, including 1.1) Total income of the elderly, 1.2) Basic expenses, and 1.3) Debt burden; 2) Social Dimension, including 2.1) Access to public services, 2.2) Access to government/local services, and 2.3) Household status and vulnerability; and 3) Health Dimension, including 3.1) Health status of the elderly, 3.2) Ability to work, and 3.3) Health expenses. The researchers propose the integration of data between government agencies and the promotion of community roles in screening vulnerable groups. Additionally, it is recommended to expand research to various areas across the country to provide policy data for developing fair, flexible indicators that respond to the long-term context of Thai society.
References
กัลยารัตน์ คาดสนิท, สายสุดา จันหัวนา, กัลยาณี สมท้าว, นพรพรรณ ชัยนาม, สายัณห์ งวงช้าง, และกันนิษฐา มาเห็ม. (2566). สถานการณ์ผู้สูงอายุที่ต้องการความช่วยเหลือในตำบลแวงใหญ่ อำเภอแวงใหญ่ จังหวัดขอนแก่น. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 15(2), 154–175. https://li01.tci-thaijo.org/index.php/pnujr/issue/view/17554
ณัฐณิชา ลอยฟ้า, เฉลิมพล แจ่มจันทร์, และจงจิตต์ ฤทธิรงค์. (2563). โครงสร้างครัวเรือนกับความยากจนของผู้สูงอายุไทย. วารสารเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 24(2), 52–72. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/CMJE/article/view/240914/166216
ทองปาน โตอ่อน. (2551). การศึกษาความรู้ ความเข้าใจ และความต้องการของผู้สูงอายุเกี่ยวกับการดำเนินงานจัดเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลบางมัญ อำเภอเมือง จังหวัดสิงห์บุรี. การศึกษาอิสระหลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
พงศ์เทพ จิระโร. (2556). วัตถุประสงค์ ตัวบ่งชี้ และเกณฑ์ในการประเมินโครงการ. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยบูรพา, 24(3), 25–36. https://journal.lib.buu.ac.th/index.php/education2/article/view/2996
พระราชบัญญัติผู้สูงอายุ. 2546. (2546, 31 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 120. ตอนที่ 130ก. หน้า 1-8.
มติกา อารยะภักดี. (2562). การประเมินผลโครงการบัตรสวัสดิการแห่งรัฐกรณีศึกษา ชุมชนกำนันแม้น เขต บางบอน กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรามคำแหง. https://www3.ru.ac.th/mpa- abstract/files/2562_1582280279_6114830013.pdf
ระเบียบกระทรวงมหาดไทยว่าด้วยหลักเกณฑ์การจ่ายเงินเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุขององค์กร ปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2552. (2552, 21 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 126. ตอนพิเศษ 156ง. หน้า 5-9.
ระเบียบกระทรวงมหาดไทยว่าด้วยหลักเกณฑ์การจ่ายเงินเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุขององค์กร ปกครองส่วนท้องถิ่น ฉบับที่ 2 พ.ศ. 2560. (2560, 12 กันยายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 134. ตอนพิเศษ 223ง. หน้า 1.
ระเบียบกระทรวงมหาดไทยว่าด้วยหลักเกณฑ์การจ่ายเงินเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุขององค์กร ปกครองส่วนท้องถิ่น ฉบับที่ 3 พ.ศ. 2561. (2561, 3 พฤษภาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 135. ตอนพิเศษ 101ง. หน้า 1-2.
ระเบียบกระทรวงมหาดไทยว่าด้วยหลักเกณฑ์การจ่ายเงินเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ฉบับที่ 4 พ.ศ. 2562. (2562, 5 มีนาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 136. ตอนพิเศษ 55ง. หน้า 1-2.
ระเบียบกระทรวงมหาดไทยว่าด้วยหลักเกณฑ์การจ่ายเงินเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุขององค์กร ปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2566. (2566, 11 สิงหาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 140. ตอนพิเศษ 192ง. หน้า 3-7.
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. (2560, 6 เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 134. ตอนที่ 40ก. หน้า 1-89.
วรรณพงษ์ ดุรงคเวโรจน์. (2565). ผลกระทบเชิงสาเหตุของบัตรสวัสดิการแห่งรัฐต่อความยากจนทางเศรษฐกิจ. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 29(2), 1–15. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/AEJ/article/view/260018
วิจิตต์ศรี สงวนวงค์. (2549). ความยากจนและตัวชี้วัดความยากจน. ประกาศนียบัตรชั้นสูง การบริหารภาครัฐและกฎหมายมหาชน, สถาบันพระปกเกล้า.
สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. (2566). โครงการวิจัยการลดความเหลื่อมล้ำด้านสุขภาพด้วยการเพิ่มการเข้าถึงเครื่องมือแพทย์และแพลตฟอร์มดิจิทัลด้านสุขภาพ. สำนักงานสภานโยบายการอุดมศึกษาวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรมแห่งชาติ และสำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ
สถาบันวิจัยเศรษฐกิจป๋วย อึ๊งภากรณ์. (2567). บัตรคนจน ตอนที่ 1: บัตรคนจนคัดกรอง “คนจน” ได้ดีแค่ไหน?.https://www.pier.or.th/abridged/2024/14/#%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B8%87
สมพร โกมารทัต. (2560). การสำรวจสถานะเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนในบริบทประเทศไทย และทางเลือกมาตรการทางเศรษฐศาสตร์ สังคม และกฎหมายเป้าหมายที่ 1 ขจัดความยากจน. โครงการประสานงานการวิจัยเพื่อสนับสนุนการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGs). สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). การวัดความยากจนในระบบ TPMAP. สืบค้นจาก https://www.tpmap.in.th
สุพนิดา จิระสินวรรธนะ. (2565). ความยากจนในผู้สูงอายุไทย: การเปลี่ยนแปลงและปัจจัยเสี่ยง. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. https://digital.car.chula.ac.th/chulaetd/6387
อานันท์ชนก สกนธวัฒน์. (2554). โครงการศึกษาพลวัตของความยากจน: กรณีศึกษาครัวเรือนชาวนาในพื้นที่เขตชนบทภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคกลางของไทย: รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. https://digital.library.tu.ac.th/tu_dc/frontend/Info/item/dc:59686