แนวทางการแก้ไขปัญหาการเข้าถึงสินเชื่อของเกษตรกร
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะและปัญหาการเข้าถึงสินเชื่อของเกษตรกร และแนวทางการแก้ไขปัญหาการเข้าถึงสินเชื่อของเกษตรกร โดยเป็นการวิจัยผสานโมเดลทั้งการวิจัยเชิงปริมาณ ซึ่งทำการเก็บข้อมูลโดยแบบสอบถามจำนวน 400 ตัวอย่าง และการเชิงคุณภาพ ทำการเก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึก และการประชุมกลุ่มย่อย 10 ครั้ง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าสถิติร้อยละ แล้วทำการนำเสนอในเชิงพรรณนา ผลการวิจัย พบว่า เกษตรกรส่วนใหญ่กู้ยืมเงินจากธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร มีวัตถุประสงค์กู้ยืมเงินเพื่อประกอบกิจกรรมด้านการเกษตร และสามารถดำเนินการได้ตามวัตถุประสงค์ เข้าถึงข้อมูลเกี่ยวกับสินเชื่อจากผู้นำชุมชน และทำการยื่นขอพักชำระหนี้ ปัญหาในการเข้าถึงสินเชื่อของเกษตรกรประกอบด้วย อัตราดอกเบี้ยเงินกู้สูง การรับรู้ข่าวสารเกี่ยวกับเงินทุนไม่สมบูรณ์ หลักทรัพย์ค้ำประกันไม่เพียงพอต่อปริมาณวงเงินสินเชื่อ และการกู้เงินจากแหล่งเงินทุนหลายแหล่งในเวลาเดียวกัน
เอกสารอ้างอิง
กานต์ ปพิมพ์ อรรถเจตน์. (2565). แนวทางลดความเหลื่อมล้ำทางรายได้ของครัวเรือนเกษตรไทยหลังวิกฤตโควิด 19. วารสารทหารพัฒนา, 46(1). 47 – 58.
ธนายุส บุญทอง. (2557). ผลของการเข้าถึงสินเชื่อได้อย่างเพียงพอ ต่อผลิตภาพการผลิตของครัวเรือนเกษตรไทย. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พรวิภา พรมจีน และวิศิษฐ์ ลิ้มสมบุญชัย. (2558). อิทธิพลของสินเชื่อเกษตรต่อการเสริมสร้างศักยภาพของแม่บ้านเกษตรกร. วิทยสารเกษตรศาสตร์ (สาขาสังคมศาสตร์), 36(3). 448-464.
ปานแก้วตา ลัคนาวานิช และวิลาวัณย์ ดึงไตรย์ภพ. (2561). ทักษะทางการเงินของเกษตรกรผู้ปลูกข้าวพันธุ์พื้นเมืองในเขตลุ่มน้ำปากพนัง. วารสารการจัดการ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์, 7. 111-129.
ศศินันท์ ศาสตร์สาระ และกอบชัย เมฆดี. (2564). การเข้าถึงแหล่งเงินทุนและปัญหาการเข้าถึงแหล่งเงินทุนของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชน ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์, 8(3). 298-313.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). รายงานวิเคราะห์สถานการณ์ความยากจนและความเหลื่อมล้ำของประเทศไทย ปี 2563. สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ กรุงเทพมหานคร.
