พุทธประวัติตอนออกผนวช: การตีความตามคัมภีร์เนตติปกรณ์

บทคัดย่อ

บทความชิ้นนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะวิเคราะห์ถึงเรื่องราวพุทธประวัติตอนออกผนวช  โดยได้ใช้การวิเคราะห์ตีความตามคัมภีร์เนตติปกรณ์ ด้วยหลักเทศนาหาระ 6  อย่าง ได้แก่ อัสสาทะ  อาทีนวะ  นิสสรณะ ผละ อุปายะ และอาณัตติ  มาช่วยในการทำความเข้าใจพุทธประวัติในช่วงนี้  ผลการศึกษาสามารถสรุปได้ว่า  อัสสาทะของการออกบวชของเจ้าชายสิทธัตถะ ทำให้พระองค์สามารถประพฤติพรหมจรรย์ได้อย่างเต็มที่  อาทีนวะของการออกบวชของพระองค์โดยไม่ได้บอกกล่าวขออนุญาต ทำให้เครือญาติเกิดความเศร้าเสียใจและเป็นทุกข์  จนนำมาสู่การบัญญัติเป็นพระวินัยสงฆ์ที่ก่อนจะบวชพระหรือเณร พระอุปัชฌาย์จะต้องสอบถามผู้ที่จะบวชให้ดี ถ้าหากไม่ได้รับอนุญาตมาแล้วบวชให้จะต้องอาบัติทุกกฎ  นิสสรณะของการออกบวชของพระองค์ มีหนทางแห่งการดับทุกข์ ที่เรียกว่า อริยมรรคมีองค์ 8 เป็นแนวทางดำเนิน  ผละของการออกบวช คือ พระองค์ได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  ดับกิเลสได้โดยสิ้นเชิง พ้นจากความทุกข์ ยังประโยชน์แก่พระองค์เอง และเวไนยสัตว์ทั้งหลาย   อุปายะของการออกบวช คือ การดำเนินตามทางของอริยมรรคไปสู่พระนิพพาน ซึ่งสรุปรวมเรียกว่า ไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ และปัญญญา   และอาณัตติของการออกบวชของเจ้าชายสิทธัตถะ คือ พระองค์ได้แนะนำ ชักชวนผู้อื่นให้รู้ตาม และปฏิบัติตามพระองค์ด้วย คือ ปัญจวัคคีย์ เป็นกลุ่มแรก ด้วยการแสดงปฐมเทศนา “ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร”