Biography of Lord Buddha in the time of the ordination: Hermeneutic based on Nettippakarana Canon
Main Article Content
Abstract
This article was purposely attempted to analyze the biography of Lord Buddha in the time of the ordination through hermeneutics based on Nettippakarana Canon and the six principles of preaching elements (Desanã); namely, enjoyment (Assãda), disadvantage (ãdĩnava), freedom by deliverance (Nissaranฺa), result (Phala), proficiency (Upãya) and Buddha regulation or disciplinary rules (Ãñatti) for making a better understanding of such biography.
In the study, it was found that the Assãda for ordination of Prince Sithattha had caused Him to fully follow the path of holy life, the disadvantage of His ordination (ãdĩnava) had caused Him to go forth without any permission giving rise to a great deal of sorrow and lamentation and thereby prescribing Sangha’s Order for ordination of monks or novices; those who wanted to be ordained need to be carefully examined, if found unfit, then the preceptor commits an offence of wrongdoing, the Buddha’s freedom by deliverance (nissarana) obviously paved the way for the end of suffering through the noble path called (Ariyamagga), the results of ordination (Phala) brought about enlightenment to Him; He completely put an end to suffering and causing the hefty amount of advantage to Himself as well as trainable man, the proficiency as to means and methods of ordination (Upãya) referred to the ways Lord Buddha followed the noble path leading to Nirvana. All these were called threefold learning, morality, concentration and wisdom. Lastly, the mandate of ordination for Prince Sithattha suggested and persuaded others to follow and practice the way He did as were done by group of five ascetics through the first sermon called ‘Dhammacakkappavattanasutta’.
Article Details
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
นงค์พงา เจริญสุขมงคล. (2551). สิทธิสตรีไทยภายใต้พันธกรณีระหว่างประเทศด้านสิทธิมนุษยชน : สิทธิการบวชในพระพุทธศาสนา. วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต. คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2552). การตีความพุทธศาสนสุภาษิต. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์เลี่ยงเชียง.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2557). สอนนาค-สอนฑิต:ชีวิตพระ – ชีวิตชาวพุทธ. นครปฐม:วัดญาณเวศกวัน.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต).(2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 11.กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหากมล ถาวโร (มั่งคำมี). (2543). “สถานภาพสตรีในพระพุทธศาสนา”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต,(บัณฑิตวิทยาลัย:มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระอุดรคณาธิการ (ชวินทร์ สระคำ). (2538). พจนานุกรมบาลี-ไทย ฉบับนักศึกษา. กรุงเทพมหานคร : บริษัทประยูรวงศ์ ปริ้นติ้ง จำกัด.
พุทธทาสภิกขุ. (2537). คําสอนผู้บวช ภาค 1. กรุงเทพมหานคร:สมชายการพิมพ์.
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส. (2554). สมุดภาพปฐมสมโพธิกถา : วรรณคดีพระพุทธศาสนาพากษ์ไทย คัมภีร์แสดงเรื่องราวของพระพุทธเจ้า.กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ธรรมสภา.
สมเด็จพระญาณสังวร (เจริญ สุวฑฺฒโน). (2551). 45 พรรษาของพระพุทธเจ้า. พิมพ์ครั้งที่ 5.กรุงเทพมหานคร: มหามกุฏราชวิทยาลัย.