ญาณ 16 ในฐานะเครื่องมือวัดความก้าวหน้าในการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความ “ญาณ 16 ในฐานะเครื่องมือวัดความก้าวหน้าในการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน” เป็นการศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับญาณ 16 ในพระพุทธศาสนา การปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานตามหลักสติปัฏฐาน 4 และกระบวนทัศน์ของญาณ 16 ในฐานะเครื่องมือวัดความก้าวหน้าในการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน ผลการศึกษาพบว่า ญาณหมายถึงความรู้หรือปัญญา แต่ญาณที่จะสามารถทำลายล้างกิเลสได้อย่างเด็ดขาดนั้นเป็นญาณที่เป็นผลจากการเจริญวิปัสสนากรรมฐานเท่านั้น ญาณ 16 ในพระพุทธศาสนา มีมาในปฏิสัมภิทามรรค และคัมภีร์วิสุทธิมรรค เป็นญาณที่เกิดแก่ผู้บำเพ็ญวิปัสสนาโดยลำดับตั้งแต่ต้นจนถึง มรรค ผล นิพพาน โครงสร้างของญาณ 16 โดยทั่วไปมี 3 ระดับ ในวิสุทธิมรรค ประกอบด้วย 3 ระดับ คือ สีลวิสุทธิ จิตตวิสุทธิ และ ปัญญา ในปฏิสัมภิทามรรคมีญาณ 73 แต่ไม่ระบุชื่อ วิปัสสนาจารย์สายพม่าได้เรียบเรียงญาณ 16 จากปฏิสัมภิทามรรคและคัมภีร์วิสุทธิมรรค การปฏิบัติกรรมฐานในพระพุทธศาสนา มี 2 แนวทาง ได้แก่ สมถกรรมฐาน การฝึกอบรมจิตให้เกิดความสงบ และ วิปัสสนากรรมฐานที่เป็นหลักการปฏิบัติเพื่อพัฒนาจิตที่มีปรากฏอยู่เฉพาะในพระพุทธศาสนาเท่านั้น เป็นการปฏิบัติในสติปัฏฐาน 4 การมีสติตั้งมั่นอยู่ที่ฐานทั้ง 4 ได้แก่ กายานุปัสสนา เวทนานุปัสสนา จิตตานุปัสสนา ธรรมานุปัสสนา เป็นการกำจัดกิเลส หรือ ตัดสังโยชน์ในวัฏสงสาร กระบวนทัศน์ของญาณ 16 ในการชี้วัดความก้าวหน้าในการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานนั้นเป็นผลที่เนื่องมาจากการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานในหลัก สติปัฏฐาน 4 เป็นกระบวนทัศน์ในวิปัสสนาญาณที่เป็นปฏิเวธที่มีความเกี่ยวเนื่องจากการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน จนเกิดความรู้ ความเข้าใจในการปฏิบัติของแต่ละคนว่า ได้ดำเนินไปอย่างถูกต้อง รู้จริง และญาณนั้นพัฒนาได้ตามลำดับ ด้วยการกําหนดรู้ จิตรับรู้ในปัจจุบันขณะ การเข้าใจในเรื่องระดับญาณจะเปรียบเสมือนกระจกที่ส่องให้เห็นว่าผู้ปฏิบัติมีความก้าวหน้าไปเพียงใด
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
- ข้อความใดๆ ที่ปรากฎในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
คณะกรรมการกองการวิปัสสนาธุระแห่งประเทศไทย. (2533). สมเด็จพระพุฒาจารย์กับการวิปัสสนาธุระ. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
นวองคุลี. (2548). วิปัสสนาญาณ. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
พระกัมมัฏฐานาจารย์ พระบัณฑิตาภิวงศ์. (2549). รู้แจ้งในชาตินี้. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.
พระธรรมธีรราชมหามุนี (โชดก ญาณสิทฺธิ). (2548). วิปัสสนากรรมฐานภาค 1. กรุงเทพฯ: สหธรรมิก จำกัด.
พระธรรมวัชรบัณฑิต. (2566). กรรมฐานในพระพุทธศาสนา: บทเรียนจากมหาสติปัฏฐานสูตร และความนิยมในสังคมไทย. อยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมวชิรมุนี วิ. (2565). เทศน์ลำดับญาณ. แคมป์สนเพชรบูรณ์: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. สืบค้น 21 มีนาคม 2568 จาก https://84000.org/tipitaka/dic_dhamma/d_item.php?i=135
พระพุทธโฆสาจารย. (2548). คัมภีร์วิสุทธิมรรค. แปลโดย สมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถระ). กรุงเทพฯ: ประยูรสาสน์ไทยการพิมพ์.
พระภาวนาพิศาลเมธี (ประเสริฐ มนฺตเสวี). (2551). ศึกษาวิเคราะห์การเจริญวิปัสสนาภาวนาใน คัมภีร์พุทธศาสนา เถรวาท และวิธีการคุ้มครองพระพุทธศาสนาในยุคปัจจุบัน. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระโสภณมหาเถระ (มหาสี สะยาดอว์). (2549). มหาสติปัฏฐานสูตร ทางสู่พระนิพพาน. พระคันธสาราภิวงศ์ แปล. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยรายวันการพิมพ์.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
แม่ชีนวลรัตน์ ไชยวงษ์สา. (2562). แนวทางการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานตามแนวสติปัฏฐาน 4 วัดพระธาตุศรีจอมทองวรวิหาร ตำบลบ้านหลวง อำเภอจอมทอ จังหวัดเชียงใหม่. วิทยาเขตล้านนา: มหาวิทยาลัยมหา มกุฏราชวิทยาลัย
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปรินายก (เจริญ สุวฑฺฒโน). (2551). การปฏิบัติกรรมฐาน. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
สมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถร). (2548). วิสุทธิมรรค. กรุงเทพฯ: ธนาเพรส.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตโต). (2565). พุทธธรรมฉบับปรับขยาย. อยุธยา: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.