อนุคามิกนิธิ: ทรัพย์ภายในที่ชาวพุทธควรรู้

Main Article Content

อภัสนันท์ จิรสินธัญญรัฐ
อธิเทพ ผาทา
นิวัตต์ น้อยมณี

บทคัดย่อ

บทความนี้มุ่งศึกษาแนวคิด "อนุคามิกนิธิ" หรือทรัพย์ภายในตามหลักพระพุทธศาสนาที่ปรากฏในพระไตรปิฎก ซึ่งระบุว่าอนุคามิกนิธิ คือ ขุมทรัพย์ภายในที่แท้จริง อันเกิดจากบุญกุศลของการให้ทาน การรักษาศีล การสำรวมอินทรีย์ และการข่มใจ การปฏิบัติตามหลักธรรมเหล่านี้จะสร้างบุญกุศลที่เป็นอริยทรัพย์ติดตามบุคคลไปในทุกภพชาติ คุณธรรมเหล่านี้สามารถปฏิบัติได้ด้วยกาย วาจา ใจ อย่างเหมาะสมตามเหตุปัจจัย และสามารถสะสมบุญได้ในสิ่งอันควร เช่น ปฏิบัติต่อปูชนียสถาน สงฆ์ บุคคลที่เหมาะสม แขก มารดาบิดาญาติพี่น้อง ผลจากการปฏิบัติธรรมเหล่านี้จะนำมาซึ่งความสุขที่น่าปรารถนา ทั้งมนุษยสมบัติ สวรรคสมบัติ และนิพพานสมบัติ การทำทานมี 2 ประเภท คือ อามิสทาน การให้วัตถุสิ่งของ และธรรมทาน การให้ความรู้ทางโลกและทางธรรม รวมถึงอภัยทาน อานิสงส์จากการทำทานนำไปสู่การเกิดเป็นเทวดาหรือได้รับสวรรคสมบัติ การรักษาศีลของคฤหัสถ์และบรรพชิตมีหลายระดับ ซึ่งส่งผลให้มีโภคทรัพย์ ชื่อเสียงเกียรติยศ (มนุษยสมบัติ) และสุคติภูมิ การสำรวมอินทรีย์เป็นสิ่งสำคัญในการปิดกั้นอกุศล โดยใช้สติป้องกันการรับอารมณ์ และใช้ปัญญารู้จักข่มใจยับยั้งกิเลส ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการขจัดกิเลส นำไปสู่ความสงบสุขในปัจจุบันและเป็นแนวทางสู่พระนิพพาน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
จิรสินธัญญรัฐ อ. ., ผาทา อ. ., & น้อยมณี น. . (2025). อนุคามิกนิธิ: ทรัพย์ภายในที่ชาวพุทธควรรู้. วารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์, 9(2), 376–389. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jmb/article/view/281603
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2549). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: บริษัท สหธรรมมิก จำกัด.

พระพุทธโฆสะ. (2551). คัมภีร์วิสุทธิมรรค. (สมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถร), ผู้แปลและเรียบเรียง). พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: ธนาเพรส.

พระมหานรินทร์ นรากรนิธิกุล. (2545). การศึกษาวิเคราะห์เรื่องอริยทรัพย์ในพุทธศาสนาเถรวาท. วิทยานิพนธ์ศิลปะศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พระมหาอานนท์ ชวนาภิภู (แสนเป้). (2548). การศึกษาเรื่องทานในพระไตรปิฎกที่มีอิทธิพลต่อสังคมไทย. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2556). อรรถกถาภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

รมิตา ฟ้าภิยโย. (2563). ศีลในพรหมชาลสูต: ศีลเพื่อชีวิตที่งดงาม. วารสาร มจร พุทธศาสตร์ ปริทรรศน์. 4(1), 29-38.

วราพร กนกปรเมษฐ์, และคณะ. (2561). ศึกษาการจัดสรรทรัพย์ตามหลักโภควิภาค 4 ในพระพุทธศาสนาของสมาชิกสถาบันการเงินชุมชนปากเกร็ดร่วมใจ 2 จังหวัดนนทบุรี. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. 13(1), 138-145.

วิโรจน์ คุ้มครอง. (2563). ความปรารถนาของมนุษย์ระดับสวรรค์สมบัติ, สารนิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณราชวิทยาลัยวิทยาเขตบาฬีศึกษาพุทธโฆส นครปฐม.

วีระพงษ์ แสงทอง. (2556). ศึกษาการบริจาคทานของพุทธศาสนิกชน กรณีศึกษา: ตำบลไร่น้อย อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2565) พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 45. กรุงเทพฯ: บริษัท สหธรรมิก จำกัด.

สุชีพ ปุญญานุภาพ. (2541). คุณลักษณะพิเศษแห่งพระพุทธศาสนา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: มหามกุฎราชวิทยาลัย.

สุภามาศ โพธิ์ทอง และบรรจบ บรรณรุจิ. (2560). ความสมปรารถนาในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์. 13(2), 269.

ประณีต ก้องสมุทร. (2568). ศีลเป็นอาภรณ์อันพระเสริฐ. สืบค้น 16 มกราคม 2568 จาก https://84000.org/