Home-Based learning Activities to Enhance Goal-Setting Skills of Early Childhood
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research is 1) to study the organization of learning activities using the home as a base for early childhood, focusing on the skills of goal-setting skills for success of preschool children. 2) To compare the goal-setting skills for success before and after the implementation of home-based learning activities for early childhood. 3) To study the satisfaction of parents regarding the organization of home-based learning activities for early childhood to goal-setting skills for success. The sample group consisted of early childhood aged 4 to 6 years from Ban Don Daeng School, totaling 12 children, selected through purposive sampling. The research instruments included 6 sets of home-based learning activities for parents and 4 observation forms for assessing early childhood's goal-setting skills. Data were analyzed using mean calculation. Standard deviation and the statistical method used for data analysis is the Wilcoxon sign test. The research findings revealed that early childhood who participated in home-based learning activities to enhance their goal-setting skills for success. The research findings indicate that 1) organizing home-based learning activities for children enhances their goal-setting skills for success, 2) early childhood who participated in home-based learning activities to enhance their goal-setting skills showed significantly higher levels of achievement compared to before the intervention at the .05 level, and 3) parents expressed a high level of satisfaction with the activity set. The research results reflect that organizing home-based learning activities is an effective approach to developing preschool children, particularly in goal-setting skills, through collaboration between teachers and parents. This approach can be appropriately expanded to real educational contexts, both in classrooms and within families.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
จริยา ทรงนิพิฐกุล. (2562). บทบาทของผู้ปกครองกับการจัดการศึกษาปฐมวัยในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครปฐม เขต 1.วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร. สืบค้น 27 ตุลาคม 2567 จาก http://ithesis-ir.su.ac.th/dspace/handle/123456789/2417
ชัชวาลย์ ลิ้มรัชตะกุล และ พิมวิภา บุบผาสุข. (2565). การจัดการเรียนรู้โดยใช้บ้านเป็นฐานบูรณาการกับการสอนในรูปแบบห้องเรียนกลับด้าน เพื่อพัฒนาทักษะพื้นฐานทางคณิตศาสตร์สำหรับเด็กปฐมวัยในสถานการณ์การแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 16(4), 22–34.
ธันย์ สุภาแสน. (2563). การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการจัดกิจกรรมพัฒนาการเด็กปฐมวัย โรงเรียนอนุบาลเอกชน จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต วิทยาลัยครุศาสตร์: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ธิดา พิทักษ์สินสุข. (2562). วิกฤตปฐมวัยกระทบอนาคต. วารสารการจัดการทางการศึกษาปฐมวัย. 1(1), 77–89.
นวลจันทร์ จุฑาภักดีกุล และคณะ. (2560). การพัฒนาและหาค่าเกณฑ์มาตรฐานเครื่องมือประเมินการคิดเชิงบริหารในเด็กปฐมวัย. นครปฐม: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข มหาวิทยาลัยมหิดล.
บัณฑิตา อินสมบัติ, อนงค์นารถ ยิ้มช้าง และ สุชานาฎ ไชยวรรณะ. (2564). ผู้ปกครองกับการประเมินทักษะสมองเพื่อชีวิตที่สำเร็จของเด็กปฐมวัย. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. 15(2), 29–38.
บุญชนก ธรรมวงศา. (2563). Self-regulation: มีเป้าหมาย กำกับตัวเอง หักห้ามใจ ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน. สืบค้น 17 พฤศจิกายน 2567 จาก https://thepotential.org/knowledge/self-regulation/
พระราชบัญญัติการศึกษาปฐมวัย พ.ศ. 2562. (2562). ราชกิจจานุเบกษา. สืบค้น 16 พฤษภาคม 2567 จาก http://www.ratchakitcha.soc.go.th
พีชาณิกา เพชรสังข์. (2559). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างพฤติกรรมการเรียนโดยใช้ทฤษฎีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์และทฤษฎีการตั้งเป้าหมายสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต คณะครุศาสตร์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรรธนา นันตาเขียน. (2553). ผลของการให้ความรู้การทำกิจกรรมในครอบครัวสำหรับผู้ปกครองผ่านระบบอินเทอร์เน็ตเพื่อการพัฒนาจิตสาธารณะของเด็กปฐมวัยปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุภาวดี หาญเมธี. (2561). คู่มือพัฒนาทักษะสมอง EF Executive Functions สำหรับครูปฐมวัย. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: บริษัท มติชน จำกัด (มหาชน).
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัยพุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.
Duckworth, A. (2016). Grit: The power of passion and perseverance. N.D.: An Imprint of Simon & Schuster.
Epstein, J. P. (1995). School/family/community partnerships: Caring for the children. N.D.: Publisher.
Haynes, N. M., & Comer, J. P. (1993). The Yale school development program: Process, outcomes, and policy implications. Urban Education. 28(2), 166-199.
Lave, J., & Wenger, E. (1991). Situated learning: Legitimate peripheral participation. U.K: Cambridge University Press.
World Health Organization. (2020). Nurturing care for early childhood. World Health Organization. Retrieved 25 July 2024 from https://www.who.int/publications/i/item/ nurturingg-care-for-early-childhood
