Bun Khao Sak: Belief Dimension and Religious Rituals and Ethical Values in Thai Society
Main Article Content
Abstract
This article has an objective to study Bun Khao sak: dimensions of beliefs and religious rituals and social values. This is a qualitative research done by studying academic documents. It was found that the cause of the Bun Khao Sak tradition Born from the kin of Pimpisan king has appeared to express the suffering received in the land of the jinn Its main objective is to dedicate merit to the deceased ancestors with concern that they would like them to Free from the condition of suffering in the land of jinn. In addition, merit Khao Sak is also rewarding you to the land that has provided fertility in agriculture, so this merit is an expression of gratitude to one's ancestors or relatives who have passed away. Concern It shows respect for the ground where they live and keep the tradition for the benefit of society.
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
References
ชะบา อ่อนนาค. (2548). “การศึกษาความเชื่อเรื่องกรรมในพระพุทธศาสนาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา: ศึกษากรณีโรงเรียนชลบุรีสุขบท จังหวัดชลบุรี”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ทองคำ อ่อนมะสีสอน. (2535). วัดจะนานุกรมพาสาลาว. เวียงจันทน์: โรงพิมพ์เวียงจันทน์.
ธวัช ปุณโณทก. (2532). เที่ยวอีสาน. ขอนแก่น: สถาบันวิจัยและพัฒนา.
ประยุทธ์ หลงสมบุญ. (2540). พจนานุกรม มคธ–ไทย. กรุงเทพมหานคร: อาทรการพิมพ์.
แปลก สนธิรักษ์. (2520). พิธีกรรมและประเพณีไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2543). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาสันติ อุนจะนำ. (2541). “การศึกษาหลักธรรมคำสอนเรื่องเปรตในพระพุทธศาสนาที่มีอิทธิพลต่อวิถีชีวิต ความเชื่อ และการปฏิบัติในวันสารทเดือนสิบของชาวพุทธ : ศึกษาเปรียบเทียบเฉพาะกรณีการชิงเปรตในจังหวัดนครศรีธรรมราช และการตานก๋วยสลากในจังหวัดลำพูน”. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
พระมหาสุพจน์ คำน้อย. (2547). “การศึกษาวิเคราะห์คำสอนเรื่องการอุทิศส่วนบุญในพระพุทธศาสนาเถรวาท”. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระเมธีธรรมาภรณ์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2538). ธรรมะและการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม. กรุงเทพมหานคร: บริษัท สหธรรมิก จำกัด.
พุทธทาสภิกขุ. (2545). ท่านพุทธทาสกับการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภา.
พวงพิกุล มัชฌิมา. (2537). “บุญข้าวประดับดินและบุญข้าวสากบ้านกุดรัง ตำบลกุดรัง อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม”. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนครินทร-วิโรฒ มหาสารคาม.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สาร สาระทัศนานันท์. (2530). ฮีตสิบสอง คลองสิบสี่. เลย: วิทยาลัยครูเลย.
สมใจ ศรีหล้า. (2550).“กลุ่มชาติพันธุ์ข่า-บรู: การสร้างและการปรับเปลี่ยนอัตลักษณ์”, วารสารสังคมลุ่มน้ำโขง, ฉบับที่ 1 (มกราคม-มีนาคม, 2550): 98.
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส. (2529). สารานุกรมพระพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
อุดม บัวศรี. (2546). วัฒนธรรมอีสาน. ขอนแก่น: โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา.