เสรีภาพและความรักในพุทธปรัชญาเถรวาท
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อวิเคราะห์ความรักและเสรีภาพในพุทธปรัชญาเถรวาท การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยการวิเคราะห์เอกสาร จากผลการศึกษาพบว่า เสรีภาพจำเป็นจะต้องเป็นอิสระจากความรักหรือไม่ ซาร์ตร์ยืนยันว่ามนุษย์ทุกคนถูกสาบให้มีเสรีภาพ และมองว่าเสรีภาพกับความรักเป็นสิ่งที่ไปด้วยกันได้ แต่ความรักในแบบของซาร์ตร์เป็นสิ่งที่ไม่ควรอยู่ภายใต้อิทธิพลของสังคม หรืออยู่ภายใต้สิ่งที่ทำให้เราไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง ขณะที่พุทธปรัชญาเถรวาทมองว่าการมีเสรีภาพคือการมีเจตนาต่อการทำกรรม และการที่ไม่ล่วงรู้ถึงผลกรรมจึงทำให้เสรีภาพยังคงดำรงอยู่ได้ ในขณะที่ความรักนั้นเป็นคำสอนที่ไม่ได้ปฏิเสธแนวทางเสรีภาพแต่อย่างใด กลับเป็นการสนับสนุนให้เกิดการพัฒนาความรักและผู้มีความรักให้อยู่ในระดับที่ไม่จำเป็นจะต้องมีเจตนาอีกต่อไป คือการปล่อยวางจากการยึดติดจึงเป็นเสรีภาพที่สมบูรณ์
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
พระมหาขวัญชัย กิตฺติเมธี. (2560). ศึกษาวิเคราะห์แนวคิดเรื่องความรักและการแต่งการในพุทธปรัชญาเถรวาท. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร ปีที่ 5 ฉบับพิเศษ.
เพลโต. ปรัชญาความรัก. แปลโดย พินิจ รัตนกุล. กรุงเทพมหานคร : ดับเบิ้ลนายน์, 2543.
สมภาร พรมทา. พุทธปรัชญา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : ศยาม, 2548.
Manuel Bremer. “The Egological Structure of Consciousness:Lessons from Sartre for Analytical Philosophy of Mind”. A Companion to Phenomenology and
Existentialism. Edited by Hubert L. Dreyfus and Mark A. Wrathall. Oxford: Blackwell Publishing Ltd, 2006.