การศึกษาประวัติและการเกิดพระพุทธศาสนานิกายมหายาน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประวัติและการเกิดพระพุทธศาสนานิกายมหายาน และเพื่อวิเคราะห์ประวัติและการเกิดพระพุทธศาสนานิกายมหายาน บทความนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยการวิเคราะห์เอกสาร จากผลการศึกษาพบว่า พระพุทธศาสนาอุบัติขึ้นด้วยมูลเหตุแตกต่างจากศาสนาอื่นๆ ด้วยเหตุที่ไม่ได้อ้างถึงการสร้าง การบันดาลจากพระเจ้าองค์ใด พระพุทธศาสนาเกิดขึ้นจากมนุษย์ โดยมนุษย์ และเพื่อมนุษย์ สำหรับมหายานเป็นนิกายในศาสนาพุทธที่นับถือกันอยู่ประเทศแถบตอนเหนือของอินเดีย เนปาล จีน ญี่ปุ่น เกาหลี เวียดนาม มองโกเลีย ไปจนถึงบางส่วนของรัสเซีย จุดเด่นของนิกายนี้อยู่ที่แนวคิดเรื่องการบำเพ็ญตนเป็นพระโพธิสัตว์สร้างบารมีเพื่อช่วยเหลือสรรพชีวิตในโลกไปสู่ความพ้นทุกข์ และด้วยเหตุที่มีผู้นับถืออยู่มากในประเทศแถบเหนือจึงเรียกได้อีกชื่อหนึ่งว่าอุตตรนิกาย
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
ฉัตรสุมาลย์ กบิลสิงห์. (2543). สัทธัมปุณฑริกสูตร. กรุงเทพฯ: ศูนย์ไทยธิเบต.
พระมหาสมจินต์ สมฺมาปญฺโญ. (2548). พระพุทธศาสนามหายานในอินเดีย พัฒนาการและพัฒนาการและสารัตถถธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมบัญฑิต. (2561). พระไตรปิฎกฉบับสากล : วิถีธรรมจากพุทธปัญญา. พระนครศรีอยุธยา : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. จากนาลันทาถึงมหาจุฬาฯ. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุชีพ ปุญญานุภาพ. (2540). ประวัติศาสตร์ศาสนา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
สุมาลี มหณรงค์ชัย. (2550). พุทธศาสนามหายาน. พิมพ์ครั้งที่2. กรุงเทพฯ: ศสยาม.
เสฐียร พันธรังษี. (2543 ก). พุทธศาสนามหายาน. พิมพ์ครั้งที่4. กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ.
เสถียร โพธินันทะ. (2543 ข). กระแสพุทธธรรมฝ่ายมหายาน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
สันตินา ปีเตอร์ เดลลา. (2561). ต้นไม้แห่งโพธิ: คำสอนพื้นฐานแห่งพระพุทธศาสนา มหายาน วัชรยาน และอภิธรรม. แปลโดย สมหวัง แก้วสุฟอง, พิมพ์ครั้งที่ 4. นนทบุรี: ภาพพิมพ์.
องค์ทะไลลามะ. (2559). ปรัชญาปารมิตาหฤทัยสูตร. แปลโดย นัยนา นาควัชระ. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโกมลคีมทอง.