มโนทัศน์เรื่องความเห็นแก่ตัวตามทรรศนะของโทมัส ฮอบส์
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดเรื่องความเห็นแก่ตัวในแนวคิดของโทมัส ฮอบส์และวิเคราะห์ความเห็นแก่ตัวในการดำเนินชีวิตของมนุษย์ โดยใช้การศึกษาจากเอกสาร หนังสือและบทความที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษาพบว่า แนวคิดเรื่องของความเห็นแก่ตัวของโทมัส ฮอบส์พิจารณาจากธรรมชาติของมนุษย์ที่ต้องการสุขและเกลียดความทุกข์ เมื่อมีสถานการณ์ที่มนุษย์จำเป็นต้องทำบางอย่างเพื่อสนองต่อความต้องการของตนเองจึงแสดงออกถึงความเห็นแก่ตัว เพราะการกระทำที่สร้างความทุกข์ ความเดือดร้อนแก่ตนเองไม่ใช่การดำเนินชีวิตที่ดี และเมื่อวิเคราะห์ความเห็นแก่ตัวจะพบว่า ความเห็นแก่ตัวมีเฉพาะกับบุคคลแต่ละคนเท่านั้น ไม่มีเงื่อนไขที่ตายตัวในสังคม และมีโอกาสที่มนุษย์จะทำลายข้อตกลงที่มีร่วมกันได้ตลอดเวลา เพราะเหตุนี้ ทำให้มนุษย์อยู่สภาวะสงครามที่ทุกคนต่างไม่สามารถประเมินสถานการณ์ และความเข้าใจในทัศนะคติของแต่ละบุคคลได้ จึงต้องมีความจำกัดความเห็นแก่ตัวที่กลายเป็นความเข้าใจผิด
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
เนื่องน้อย บุณยเนตร. (2552). จริยศาสตร์ตะวันตก : ค้านท์ มิลล์ ฮอบส์ รอลส์ ซาร์ทร์. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไนเจล วอร์เบอร์ตัน. (2556). ประวัติศาสตร์ปรัชญา. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ : เคล็ดไทย.
Thomas Hobbes. (1996). Leviathan. Great Britain: Oxford University Press.
Samuel, Enoch, Stumpf. (1971). Philosophy: History & Problems. USA: McGraw-Hill.