Buddhadãsa Bhikkhu’s Explanation of The Hell and The Heaven: An Ontological Analysis
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research employed the documentary research to study the ontological concept of hell and heaven, to study the concept of hell and heaven of Buddhadãsa Bhikkhu, to critically analyze and examine the ontological concept of hell and heaven of Buddhadãsa Bhikkhu. Through the ontological explanation of hell and heaven, it shows that on the one hand, the hell and heaven really exist in terms of Realism whereby they depend upon the external existence of land and Idealism whereby they depend on the perceptive explanation of mind on the other hand. In this research, it was found that Buddhadãsa Bhikkhu explained the ontology of hell and heaven through two types: 1) the ontology of subjective idealism where they can be perceived by senses, that is, its existence depends on one’s mind, 2) the ontology of realism, that is, its existence does not depend on one’s mind.
The researcher examine the ontological concept and scriptural evidences found that: the aspects of hot and cold belong to the quality referring to the nature of hell and heaven, therefore, they imply the empirical evidences whereby individual can perceive them directly, such explanation becomes necessary to the perception of the existence in terms of certain benefit in order to promote the learning and self-development, the causation regarded as the relation of the existence of hell and heaven under the condition of matter and mind, and the reduction of hell and heaven that may really exist in the possible world to appear in the actual world could be practically made through the individual proof, and such explanation of hell and heaven does not exceed what was prescribed by Tipiṭaka.
However, if there is the existence of hell and heaven, Buddhadãsa Bhikkhu’s explanation proposed that they should be explained by subjective idealism because they can be empirically verified through individual experience. Consequently, it would give rise the moral development to man and thereby living the meaningful life in the mind moment respectively. Viewed from this angle, Buddhadãsa Bhikkhu’s explanation is qualified as the instrumentalism.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
References
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เจษฎา ทองรุ่งโรจน์. (2547). พจนานุกรมปรัชญา อังกฤษ-ไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์โบแดง.
ธเนศ วงศ์ยานนาวา. (2562). ว่าด้วยเอกเทวนิยม: เส้นทางของพระผู้เป็นเจ้าของจริง. กรุงเทพมหานคร: สมมติ.
พระมหาสมจินต์ สมฺมาปญฺโญ. (2533). นรกและสวรรค์ในพระพุทธศาสนาเถรวาท. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บันฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมโกศาจารย์ (เงื่อม อินฺทปญฺโญ). (2561). ศาสนาคืออะไร. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
เพ็ญแข กิตติศักดิ์. (2529). การศึกษาวิเคราะห์ ความคิดเรื่องจักรวาลวิทยาในพุทธศาสนาตามที่ปรากฎในพระสุตตันตปิฎก. วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาปรัชญา. บันฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เพลโต. (2559). รีพับลิก, แปลโดย เวธัส โพธารามิก. พิมพ์ครั้งที่ 3. สมุทรสาคร: พิมพ์ดี.
พุทธทาสภิกขุ. (ม.ป.ป1). ภาษาคนภาษาธรรม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ธรรมสภาและสถาบันบันลือธรรม.
________. (ม.ป.ป2). การทำบุญสุนทร์ทาน. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.
________. (2525). ฆราวาสธรรม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ธรรมบูชา.
________. (2529). ฟ้าสาง 50 ปีที่มีสวนโมกข์ ตอน 1 ในธรรมโฆษณ์. สุราษฎร์ธานี: สวนอุศมมูลนิธิ.
________. (2544). คู่มือการศึกษาพุทธศาสนา ในธรรมโฆษณ์. สุราษฎร์ธานี: ธรรมทานมูลนิธิ สวนโมกข์ไชยา.
________. (2547). ฟ้าสางทางธรรมโฆษณ์. กรุงเทพมหานคร: หจก. เอมี่ เทรดดิ้ง.
________. (2548ก). ใจความแห่งคริสตธรรมเท่าที่พุทธบริษัทควรทราบ ในธรรมโฆษณ์. พิมพ์ครั้งที่ 2. สุราษฎร์ธานี: ธรรมทานมูลนิธิ ไชยา.
________. (2548ข). ฟ้าสางระหว่าง 50 ปีที่มีสวนโมกษ์. สุราษฎร์ธานี: ธรรมทานมูลนิธิ.
________. (2549ก). คู่มือมนุษย์ ฉบับปฏิบัติธรรม, กรุงเทพมหานคร: สุขภาพใจ.
________. (2549ข). คู่มือมนุษย์ ฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพมหานคร: สุขภาพใจ.
________. (2554). อุดมคติแก้ปัญหาได้ทุกชนิด. กรุงเทพมหานคร: ดวงตะวัน.
ราชบัณฑิตยสภา. (2560). พจนานุกรมศัพท์ปรัชญา ฉบับราชบัณฑิตยสภา. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานราชบัณฑิตยสภา.
Peter a. Jackson. (2557). พุทธทาสภิกขุ: พระพุทธศาสนานิกายเถรวาท และการปฏิรูปเชิงนวสมัยนิยมในประเทศไทย, แปลโดย มงคล เดชนครินทร์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
Graham, D. W. (1987). Aristotle’s Two Systems. Oxford: Clarendon Press.
James A. Weisheipl. (2002). The Commentary of St. Thomas on the De caelo of Aristotle. THOMAS AQUINAS: Contemporary Philosophical Perspectives. Edited by Brian Davies. New York: OXFORD UNIVERSITY PRESS.
Jonathan L. Kvanvig. (2010). "Resurrection, Heaven, and Hell", A Companion to Philosophy of Religion, 2nd ed. Edited by Charles Taliaferro. Paul Draper, and Philip L. Quinn. Oxford: Blackwell Publishing Ltd.
John F. Wippel. (2002). The Five Ways. THOMAS AQUINAS: Contemporary Philosophical Perspectives. Edited by Brian Davies. New York: OXFORD UNIVERSITY PRESS.
Robert Audi. (1999). The Cambridge Dictionary of Philosophy. Second Edition. New York: Cambridge University Press.
Saint Thomas Aquinas. Summa Theologica. (June 8, 2020). (online). http://www.ccel.org/ccel/aquinas/summa.html
Sarah Broadie, (2009). "Heavenly Bodies and First Causes". A Companion to Aristotle, Edited by Georgios Anagnostopoulos.