การศึกษาเชิงวิเคราะห์เรื่องความเท่าเทียมระหว่างเพศของซีโมน เดอ โบวัวร์ ในทรรศนะพุทธปรัชญาเถรวาท
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาข้อเสนอเรื่องความเท่าเทียมระหว่างเพศของซีโมน เดอ โบวัวร์ ในทรรศนะพุทธปรัชญาเถรวาท โดยใช้รูปแบบการวิจัยเอกสาร จากการศึกษาพบว่าปัญหาเรื่องความเท่าเทียมระหว่างเพศถือว่าเป็นประเด็นปัญหาทางจริยศาสตร์ที่สังคมปัจจุบันต้องเผชิญ หนึ่งในนักปรัชญาสายสตรีนิยมซีโมน เดอ โบวัวร์ในการพยามแก้ปัญหานี้จึงชี้ให้เห็นถึงปัญหาเรื่องความเท่าเทียมระหว่างเพศที่ผู้ชายสร้างขึ้นว่ามาจาก 3 ประเด็นหลักคือ 1) ความแตกต่างในแง่ของการดูแลตนเอง 2) เรื่องการคิดเป็นเหตุเป็นผล 3) การแสวงหาความรู้ระหว่างชายหญิง และเสนอแนวคิดเรื่องความเท่าเทียมระหว่างเพศไว้ 2 ข้อ คือข้อเสนอว่าด้วยสถานะทางสังคม และข้อเสนอว่าด้วยคุณค่าในชีวิต เมื่อศึกษางานทางพุทธปรัชญาเถรวาทพบว่า พุทธปรัชญาเถรวาทให้เหตุผลแย้งในประเด็นความแตกต่างในแง่ของการดูแลตนเองว่าผู้หญิงยังต้องพึ่งการดูแลจากผู้ชายอยู่เพื่อความปลอดภัยของผู้หญิงเอง เพราะพุทธปรัชญาเถรวาทพิจารณาจากบริบทในสังคมสมัยพุทธกาลที่อันตรายยังมีอยู่มาก แต่ว่าก็ให้เหตุผลสนับสนุนประเด็นในเรื่องการคิดเป็นเหตุเป็นผล การแสวงหาความรู้ระหว่างชายและหญิง โดยเหตุผลที่ว่าทั้งชายและหญิงต่างล้วนมีขันธ์ 5 ที่เหมือนกัน ดังนั้นเมื่อต้นกำเนิดของมนุษย์เหมือนกัน ในการปฏิบัติต่อกัน ผู้หญิงจึงควรได้รับความเท่าเทียมเหมือนกัน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
คณะกรรมการคาทอลิกเพื่อคริสตศาสนธรรม. (2557). พระคัมภีร์คาทอลิก. กรุงเทพฯ:คณะกรรมการคาทอลิกเพื่อคริสตศาสนธรรม แผนกคัมภีร์.
พระมหาขวัญชัย เหมประไพ, พระครูวินัยธรสมุทรทาทอง และพระมหาไกรวรรณ์ ชินทตฺติโย. (2564). มโนทัศน์เรื่องสิทธิเสรีภาพในพระพุทธศาสนาเถรวาท. วารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์, 5(1), หน้า 80-96.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2556). อรรถกถาภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ปรีชญา ช้างขวัญยืน. (2557). สตรีในคัมภีร์ตะวันออก. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รัตนากร สัตตอริยทรัพย์. (2565). วิเคราะห์เพศบัณเฑาะก์ในฐานะเพศที่สามในพระพุทธศาสนา. วารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร. 5(4), หน้า 260-278.
สุขุมา อรุณจิต. (2562). ความรุนแรงทางเพศ: บทสะท้อนความไม่เสมอภาคระหว่างเพศ. กรุงเทพมหานคร: คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Filosofi för Gymnasiet. (2011). Simone de Beauvoir “Why I’m a Feminist”, 1975.
สืบค้นข้อมูลเมื่อวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2566 จากhttps://www.youtube.com/watch?v=g6eDMaDWquI&t=79s.
Friedrich Engels. (1884). Origin of the Family, Private Property, and the State. trans. by Alick West. Hottingen-Zurich: October.
Hegel. (2001). Philosophy of Nature. Blackmask Online.
Hegel. (2001). Philosophy of Right. Translated by S.W Dyde. Canada: Batoche Books.
Kate Millet. (1977). Sex Politics. New York: Avon Book
Linda Martín Alcoff and Eva Feder Kittay. (2007). Defining Feminist Philosophy: The Blackwell Guide to Feminist Philosophy. Edited by Linda Martín Alcoff and Eva Feder Kittay. Oxford: Blackwell Publishing Ltd.
Maurice-Merleau-Ponty. (2005). phenomenology of perception. Translated by Colin Smith, Taylor and Francis. e-Library.
Plato. (2015). Theaetetus. Transleted by JOHN M. COOPER. New york: Routledge.
Sigmund Freud. (1949). Three Essays on the Theory of Sexuality. Translated by James Strachey. London: Imago Publishing Go.
Simone de Beauvoir. (2010). The Second Sex. trans. By Constance Borde and Sheila Malovany-Chevallier. New York: Vintage Books, a division of Random House, Inc.
Thomas Aquinas. (1947). Summa Theologica. Translated by Fathers of the English Dominican Province. Benziger Bros. edition.