แนวคิดเรื่องกรรมกับแนวคิดเรื่องอนัตตาในพุทธศาสนาขัดแย้งกันหรือไม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
มีข้อสงสัยในหมู่นักวิชาการทางด้านพุทธศาสนา (โดยเฉพาะชาวตะวันตก) ว่า คำสอนเรื่องกรรมและคำสอนเรื่องอนัตตาขัดแย้งกันหรือไม่ ความสงสัยนี้มาจากการตีความว่า คำสอนเรื่องกรรมคือคำสอนที่บอกว่าใครทำกรรม ไม่ว่าจะดีหรือชั่ว คนผู้นั้นแหละที่จะต้องได้รับผลของกรรมที่ตนได้กระทำลงไป แต่คำสอนเรื่องอนัตตาคือคำสอนที่บอกว่าไม่มีบุคคลที่ทำกรรมและได้รับผลของกรรม ผู้วิจัยศึกษาคำสอนของพุทธศาสนาเรื่องกรรมและอนัตตาโดยแยกเป็นสองตอนตามประวัติศาสตร์ของพุทธศาสนาคือ (ก) พุทธศาสนาสมัยพุทธกาล และ (ข) พุทธศาสนาหลังสมัยพุทธกาล พบว่า คำสอนเรื่องกรรมและอนัตตาในสมัยพุทธกาลไม่ได้ขัดแย้งกัน แต่คำสอนเรื่องกรรมและอนัตตาหลังสมัยพุทธกาลขัดแย้งกัน เพื่อแก้ปัญหาความขัดแย้งระหว่างคำสอนทั้งสองนี้ ผู้วิจัยเสนอให้ใช้ความหมายของกรรมและอนัตตาแบบสมัยพุทธกาล
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
มหามกุฏราชวิทยาลัย. (2523). พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับสยามรัฐ. 45 เล่ม. กรุงเทพมหานคร: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์. (2552). พุทธธรรม. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2552.
Edmund Husserl. (2012). Ideas: General Introduction to Pure Phenomenology. London: Routledge Classic.
Gethin, Rupert. (1988). The Foundations of Buddhism. Oxford: Oxford University Press.
Jean-Paul Sartre. (1980). Being and Nothingness: An Essay on Phenomenological Ontology. London: Methuen & CO LTD.
Jean-Paul Sartre. (1991). The Transcendence of the Ego: An Existentialist Theory of Consciousness. New York: Hill and Wang.
René Descartes. (2008). A Discourse on the Method. Oxford: Oxford World’s Classic.
