ศึกษาเปรียบเทียบการพัฒนาจริยธรรมเพื่อสร้างชีวิตที่ดีของพุทธศาสนิกชน กับคริสตศาสนิกชนในจังหวัดเพชรบูรณ์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้  มีวัตถุประสงค์ ๓ ประการ คือ ๑) ศึกษาการพัฒนาจริยธรรมในพระพุทธศาสนาเถรวาท ๒) ศึกษาการพัฒนาจริยธรรมในคริสต์ศาสนา ๓) เปรียบเทียบการพัฒนาจริยธรรมเพื่อสร้างชีวิตที่ดีของพุทธศาสนิกชนกับคริสต์ศาสนิกชนในจังหวัดเพชรบูรณ์ เป็นการศึกษาเชิงคุณภาพ โดยรวบรวมข้อมูลจากเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง และจากการสัมภาษณ์เชิงลึก จากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ พระสังฆาธิการ บาทหลวง ผู้นำชุมชนที่เป็นพุทธศาสนิกชน ผู้นำชุมชนที่เป็นคริสต์ศาสนิกชน พุทธศาสนิกชน และคริสต์ศาสนิกชนในจังหวัดเพชรบูรณ์ จำนวน ๔๐ รูป /คน  ผลการวิจัยพบว่า การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมในชุมชนพุทธศาสนิกชนเป็นการดำเนินตามคำสอนในพระพุทธศาสนา โดยมุ่งเน้น 2 ด้านสำคัญคือ การพัฒนาพฤติกรรม (ศีล) และการพัฒนาด้านจิต (สมาธิ) เพื่อสร้างบุคคลให้มีคุณธรรมและจิตใจสูงส่ง นำไปสู่ความสุขทั้งทางกายและใจ การพัฒนาอาศัยหลักภาวนา 4 เป็นแนวทาง โดยมีเป้าหมายสูงสุดคือการบรรลุพระนิพพาน การพัฒนาจริยธรรมในคริสต์ศาสนาเน้นความรัก เมตตา การให้อภัย และช่วยเหลือผู้อื่น ชีวิตที่ดีประกอบด้วยการปฏิบัติตามกฎหมาย สังคม และหลักศาสนา รวมถึงความสุขทางจิตวิญญาณที่เกิดจากความเชื่อและความจงรักภักดีต่อพระเจ้า ความสุขของคริสต์ศาสนิกชนเกิดจากความรักและศรัทธาต่อพระผู้เป็นเจ้าอย่างแท้จริง โดยมีชีวิตนิรันดรเป็นเป้าหมายสูงสุด การพัฒนาจริยธรรมเพื่อสร้างชีวิตที่ดีของพุทธศาสนิกชนและคริสต์ศาสนิกชนในจังหวัดเพชรบูรณ์มีความสอดคล้องในแง่ที่ศาสนาทุกศาสนาส่งเสริมการพัฒนาจิตสำนึกและความร่วมมือในชุมชนพหุวัฒนธรรม แนวทางนี้เน้นการมีส่วนร่วมใน 4 ด้าน ได้แก่ การศึกษาปัญหา วางแผน ปฏิบัติกิจกรรม และรับผลประโยชน์ร่วมกัน รวมถึงการแก้ไขความขัดแย้งในชุมชน ซึ่งช่วยสร้างความรักและความสามัคคีในชุมชน