การบริหารการวัดและประเมินผลการศึกษาของโรงเรียนโพธิสารพิทยากร
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทราบ 1) การบริหารการวัดและประเมินผลการศึกษาของโรงเรียนโพธิสารพิทยากร 2) แนวทางการส่งเสริมและพัฒนาการบริหารการวัดและประเมินผลการการศึกษาของโรงเรียนโพธิสารพิทยากร การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนาที่มีแผนแบบงานวิจัย ในลักษณะกลุ่มตัวอย่างเดียว ศึกษาสภาวการณ์ไม่มีการทดลอง กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้บริหารและข้าราชการครูโรงเรียนโพธิสารพิทยากรจำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย 1) แบบสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับระดับการบริหารการวัดและประเมินผลการศึกษาของโรงเรียนโพธิสารพิทยากร 2) แบบสอบถามปลายเปิดสำหรับแนวทางในการส่งเสริมและพัฒนาการบริหารการวัดและประเมินผลการศึกษาของโรงเรียนโพธิสารพิทยากร สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ร้อยละ มัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1. การบริหารการวัดและประเมินผลการศึกษาของโรงเรียนโพธิสารพิทยากร โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก(= 4.28, S.D.= .45) เมื่อพิจารณารายด้านพบว่าอยู่ในระดับมากทุกด้าน 2. แนวทางการส่งเสริมการบริหารการวัดและประเมินผลการการศึกษาของโรงเรียนโพธิสารพิทยากร เป็นพหุแนวทาง โดยตัวแปรที่มีค่ามัชฌิมเลขคมีแนวทางในการส่งเสริม 5 ด้าน ทั้งหมด 32 ข้อ และมีแนวปฏิบัติทั้งสิ้น 96 แนวทาง อาทิ ประชุมชี้แจงครูและบุคลากรให้เข้าใจและเห็นความสำคัญของการสร้างแบบทดสอบวินิจฉัย จัดหาครูและบุคลากรปฏิบัติหน้าที่วัดและประเมินผลการศึกษาของสถานศึกษา โดยคำนึงถึงวุฒิ ความรู้ ความสามารถและความสนใจงานด้านนี้ จัดเตรียมข้อมูล เอกสาร องค์ความรู้เกี่ยวกับแนวทางดำเนินงานการวัดและประเมินผลการศึกษาของสถานศึกษา ด้านการวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงหลักสูตรการจัดการศึกษา และการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 แต่งตั้งคณะกรรมการกำกับติดตามและประเมินผลการดำเนินงานการวัดและประเมินผลการศึกษาของสถานศึกษา และจัดเตรียมเอกสารแบบพิมพ์ตามระเบียบว่าด้วยการประเมินผลการเรียน ตลอดจนคู่มือ ประกาศ คำสั่ง และหนังสือสั่งการต่าง ๆ และเนื่องจากตัวแปรทุกตัวมีค่ามัชฌิมเลขคณิตสูงกว่า 3.50 ทุกข้อ จึงไม่มีแนวทางในการพัฒนา
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
กมล ภู่ประเสริฐ. (2547). การบริหารงานวิชาการในสถานศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 3 กรุงเทพฯ: เมธีทิปส์.
กัญจนา ลินทรัตนศิริกุล. (2552). การวางแผนการวัดและประเมินผลการศึกษา. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2557). แนวทางปฏิบัติการวัดและประเมินผลการเรียนรู้ตามหลักสูตรแกนกลาง การศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมการเกษตร แห่งประเทศไทย.
ธัญดา ยงยศยิ่ง. (2560). “การบริหารงานวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ยะลา เขต 3”. การค้นคว้าอิสระครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฎยะลา.
ณัฐา เพชรธนู.(2556). การพัฒนาตัวบ่งชี้และเกณฑ์การประเมินผลแบบมุ่งผลการดำเนินงานของครูในด้านการวัด และประเมินผลการเรียนรู้ ตามหลักสูตร แกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารวิจัยทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. 8(1): 55-70.
นันทิยา ไชยมัชฌิม. (2557). การประเมินความต้องการจำเป็นในการพัฒนาสมรรถนะครูวิทยาศาสตร์ด้านการวัดและประเมินผลการคิดวิเคราะห์ ในโรงเรียนมัธยมศึกษา จังหวัดกาฬสินธุ์.
วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 20(1): 118-133.
พิกุล เอกวรางกูร. (2550). “การวิจัยและพัฒนาระบบการวัดและประเมินผลการเรียนรู้แบบบูรณาการ ระดับประถมศึกษา”. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการวัดและประเมินผลการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วราเสฏฐ์ เกษีสังข์. (2561).การบริหารจัดการการวัดและประเมินผลการศึกษาของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในศตวรรษที่ 21. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรม มจพ. 9(1): 38-46.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ 2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สุรพงษ์ แสงสีมุข. (2557). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะของครูในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 16(2): 119-128.
ไสว ฟักขาว.(มปป.). ทักษะแห่งศตวรรษที่ 21. สืบค้นข้อมูลเมื่อ 24 มกราคม 2567, จากhttp://web.chandra.ac.th/blog/wp.../ทักษะแห่งศตวรรษที่ 21-พับ.pdf
Best, John W. and James V. Kahn. (2006). Research in Education. 10th ed. Massachusetts: Pearson Education Inc.