A Development of the Ethical Values through Songs According to the Theravada Buddhist Perspective
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aims to develop moral values through songs in Theravada Buddhism by studying books and academic documents. The results of the study found that songs in Buddhism consist of songs related to love that is linked to suffering, while love in the Buddha's style is linked to happiness. The principle of anatta reflects the content of the songs that must destroy the existence of the self in this world, but show that the behavior of oneself, whether good or bad, is a matter of self-determination, and the principle of caste that is equal in terms of reaching the highest truth. While developing moral values through songs has 2 characteristics: developing songs created from internal motivations that come from virtuous emotions that come from the desire to extinguish suffering, and in terms of creating moral reasons for behavior that is good or bad. And what songs in Theravada Buddhism present is a verse that has a structure related to heavy and light characters.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
References
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราช วิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2560). อรรถกถาพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2566). อำนาจของภาษาและวรรณกรรมไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพพ์นาตาแฮก.
Arthur Schopenhauer. (1877). Parerga und Paralipomena, Kleine Pbilosopbische Scbriften. Leipzig: F. A. Brockhaus.
David Hume. (2007). A Treatise of Human Nature. ed. David Fate Norton and Mary J. Norton. Oxford University Press.
Dorothea Watanabe Dauer. (1976). Richard Wagner and Buddhism. The Eastern Buddhist, 9(2), p. 116.
Julius Kapp. (1950). Richard Wagners Gesammelte Scbriften,Volume xii. Leipzig: Hesse & Becker Verlag.
Martin Gregor-Dellin. (1969). Mein Leben. Miinchen: List Verlag.
Mikael M. Karlsson. (2006). Reason, Passion, and the Influencing Motives of the Will. The Blackwell Guide to Hume’s Treatise. Edited by Saul Traiger. Oxford: Blackwell Publishing Ltd.
ROBERT AUDI. (1999). THE CAMBRIDGE DICTIONARY OF PHILOSOPHY. 2nd ed. New York: Cambridge University Press.
Wolfgang Golther. (1915). Tagebucb. Leipzig: Breitkopf& Hartel.
