Instructional Leadership of Administrator and Learning Organization of School under Prachuap Khiri Khan Secondary Education Service Area Office
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were: 1. To study instructional leadership of school administrator, 2. To study learning organization of school and 3. To study relationship between instructional leadership of school administrator and learning organization of school under Prachuap Khiri Khan Secondary Educational Service Area Office. The research instrument was a opinionnaire based on McEwan concept regarding instructional leadership. For the learning organizations based on Marquart concept. The overall reliability of the questionnaire, measured using Cronbach’s alpha, was .986. The sample consisted of 265 school personnel, including school administrators or acting directors and teachers, selected using stratified random sampling classified by school. A total of 190 completed questionnaires were returned, accounting for 71.69% of the total distributed. The statistics used for data analysis were frequency, percentage, arithmetic mean, standard deviation and Pearson’s product moment correlation coefficient. The results of this research were as follows: 1. The instructional leadership of school administrators under Prachuap Khiri Khan Secondary Educational Service Area Office were at a high level. 2. The learning organization of school under Prachuap Khiri Khan Secondary Educational Service Area Office in overall and each component were rated at a high level. And 3. The Instructional leadership of school administrators was positively correlated with school learning organization both overall and in all components, with a high level of correlation, statistically significant at the .01 level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
ข้อความในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์
References
กรองกาญจน์ อรุณเมฆ. (2565). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 9. วารสารวิชาการ สถาบันพัฒนาพระวิทยากร, 5(3): 14–26.
จิติมา วรรณศรี. (2564). การบริหารจัดการศึกษายุคดิจิตอล. พิษณุโลก: รัตนสุวรรณการพิมพ์.จุฑาทิพย์ ชัยบัณฑิต. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา
กับความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่มัธยมศึกษา เขต 16. การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 7. หาดใหญ่: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ณิรดา เวชญาลักษณ์. (2564). ภาวะผู้นำ แนวคิด ทฤษฎี เพื่อการประยุกต์ใช้ทางการศึกษา. เชียงใหม่: หจก. วนิดาการพิมพ์.
ดารุวรรณ ถวิลการ. (2564). ภาวะผู้นำดิจิทัล. ขอนแก่น: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.ธรรมรัตน์ เม่งพัฒน์, และคณะ. (2567). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 1. วารสารเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา, 7(22): 46–58.
ธาดา วิกัยวราภรณ์, และคณะ. (2566). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดกรุงเทพมหานคร กลุ่มกรุงธนเหนือ. วารสารการพัฒนาการเรียนรู้สมัยใหม่, 8(7): 98–114.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566-2570). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 139 ตอนพิเศษ 258 ง, หน้า 121–131.
มติชนออนไลน์. (2566). ‘บอร์ด กพฐ.’ เผยผลวิจัยพบ ผอ.ขาดความเป็นผู้นำทางวิชาการ. สืบค้นเมื่อวันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2564, จาก https://www.matichon.co.th/local/education/news_2586691
วันชัย ปานจันทร์. (2564). หลักการการพัฒนาองค์กรแห่งการเรียนรู้ (Principle of learning organization development). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ศิริชัย กาญจนวสี, และคณะ. (2559). การเลือกใช้สถิติที่เหมาสมสำหรับการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาประจวบคีรีขันธ์. (2565). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐาน (พ.ศ. 2566-2570). ประจวบคีรีขันธ์: กลุ่มนโยบายและแผน.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2562). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Best, J. W., & Kahn, J. V. (2006). Research in education. (10th ed.). Boston, MA: Allyn and Bacon.
Cronbach, L. J. (1974). Essentials of psychological testing. (3rd ed.). New York: Harper and Row Publisher.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3): 607–610.
Likert, R. (1992). New pattern of management. New York: McGraw–Hill.
Marquardt, M. J. (2002). Building the learning organization: Mastering the 5 elements for corporate learning. California: Davies-Black Publishing.
McEwan, E. K. (1998). Seven steps to effective instructional leadership. California: Corwin Press.
Papazoglou, A., & Koutouzis, M. 2022). Educational leadership roles for the development of learning organizations: Seeking scope in the Greek context. International Journal of Leadership in Education, 25(4): 13.
Smith, M. K. (2001). Peter Senge and the learning organization. Retrieved [2025, June 30], from https://infed.org/mobi/peter-senge-and-the-learning-organization/
