พุทธบูรณาการเพื่อส่งเสริมการบริหารจัดการงานของกรุงเทพมหานคร โดยการมีส่วนร่วมของผู้นำชุมชน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาสภาพทั่วไปในในการบริหารจัดการงานของกรุงเทพมหานคร 2. เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการบริหารจัดการงานของกรุงเทพมหานคร 3. เพื่อนำเสนอพุทธบูรณาการเพื่อส่งเสริมการบริหารจัดการงานของกรุงเทพมหานคร โดยการมีส่วนร่วมของผู้นำชุมชน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้นำชุมชนในเขตพื้นที่กรุงเทพมหานคร 12 เขต จำนวน 219 คน โดยใช้สูตรทาโร่ ยามาเน่ (Taro Yamane) เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี โดยการวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบสอบถาม และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และค่าถดถอยพหุคูณ การวิจัยเชิงคุณภาพใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ประกอบกับการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนาและการสนทนากลุ่มเฉพาะ
ผลการวิจัยพบว่า
1. สภาพทั่วไปในการบริหารจัดการงานของกรุงเทพมหานคร โดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน ด้านที่มีความคิดเห็นสูงสุด คือ ด้านการบริการสาธารณะแก่ชุมชนในท้องถิ่น รองลงมา คือ ด้านสุขภาพและสวัสดิการชุมชน
2. ปัจจัยที่ส่งผลต่อการบริหารจัดการงานของกรุงเทพมหานคร พบว่า การมีส่วนร่วมของผู้นำชุมชนสามารถร่วมกันทำนายประสิทธิภาพในการบริหารจัดการงานของกรุงเทพมหานคร ได้ร้อยละ 77.5 และหลักอปริหานิยธรรม 7 ส่งผลต่อการบริหารจัดการงานของกรุงเทพมหานคร หลักอปริหานิยธรรม 7 สามารถร่วมกันทำนายประสิทธิภาพในการบริหารจัดการงานของกรุงเทพมหานคร ได้ร้อยละ 47.5
3. รูปแบบการบูรณาการหลักอปริหานิยธรรม 7 ของกรุงเทพมหานคร พบว่า หมั่นประชุมอย่างเนืองนิตย์ พร้อมใจกันทำกิจอันเหมาะสม ทำตามกฎกติกาของสังคม ไม่ยกตนเหนือผู้ใด ไม่ละเลยต่อหน้าที่ รักสามัคคี มีวินัย คนดี มีน้ำใจ เชิดชูไว้ในสังคม
Article Details
References
จารีรัตน์ ปรกแก้ว และคณะ. (2546). โครงการศึกษาและพัฒนาเครือข่ายการเรียนรู้ที่เอื้อต่อการทำงานร่วมกัน
ระหว่างโรงเรียนในระบบกับชุมชนเพื่อสร้างเสริมความเข้มแข็งของชุมชน : กรณีศึกษาพื้นที่ภูมิปัญญา
ท้องถิ่นบุรีรัมย์ ในเขตการเคลื่อนไหวของโรงเรียนชุมชนอีสาน (รายงานวิจัยฉบับย่อ). กรุงเทพฯ :
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
เจริญชัย กุลวัฒนาพร และคณะ. (2564). รูปแบบการจัดการคุณภาพด้านสิ่งแวดล้อมโดยการบูรณาการหลักพุทธธรรม
ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดสมุทรปราการ. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 10 (2),
-113.
ทัศนีย์ ปิยะเจริญเดช. (2564). รูปแบบการพัฒนาการจัดการการท่องเที่ยวบนพื้นที่เศรษฐกิจพิเศษในจังหวัด
สงขลา. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
บุญเกียรติ การะเวกพันธุ์ และคณะ. (2564). การบริหารงานภาครัฐแนวใหม่. [Online]. Available :
https://www.wiki.kpi.ac.th/index.php?title=การบริหารงานภาครัฐแนวใหม่. [2564, กุมภาพันธ์ 4].
พระปลัดเทียน พลวุฑฺโฒ (คำพงษ์). (2557). การส่งเสริมจริยธรรมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในภาคเหนือ
ตอนบน. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ศิลปวิชญ์ น้อยสมมิตร และคณะ. (2562). การมีส่วนร่วมของภาคประชาชนต่อนโยบายสาธารณะ. วารสารวิจย
วิชาการ, 2 (2), 101-106.
สำนักยุทธศาสตร์และประเมินผล. (2561). แผนพัฒนากรุงเทพมหานคร 20 ปี ระยะที่ 2 (2561-2565).
กรุงเทพฯ : สำนักยุทธศาสตร์.
เสนอ อัศวมันตา. (2557). รูปแบบการบริหารจัดการตามหลักอปริหานิยธรรมขององค์การบริหารส่วนจังหวัด
นนทบุรี. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.