USER OPINIONS OF BACHELOR OF EDUCATION PROGRAM IN MUSIC EDUCATION (4 YEARS) (REVISED IN 2019) LOPBURI COLLEGE OF DRAMATIC ARTS
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research was to examine the opinion of the people who used the Bachelor of Education towards Music Education Curriculum (4-year program) (Revised Curriculum Academic Year 2019) Lopburi College of Dramatic Arts in academic year 2020. The participants of this research were 8 administrators, 32 teachers, 33 parents, 16 the 1st year undergraduate students, 17 the 2nd year undergraduate students in total 106 people. Research tool is a questionnaire of user opinions on curriculum which consists of two parts; a general information and the user opinions toward learning management using rating scale. The questionnaire was divided into five factors; curriculum, teachers, learning management, supports, and evaluation. The Index of Item-Objective Congruence was at 0.91 assessed by the expert. A data was analyzed by using frequency, percentage, mean and standard deviation.
The results of this research showed that :
User’s opinion in the Bachelor of Education towards Music Education Curriculum (4-year program) (Revised Curriculum Academic Year 2019) Lopburi College of Dramatic Arts in academic year 2020 in overall was at the high level (µ = 4.31, σ = 0.11). Considering each Individual aspect at a high level, ranking in the order of mean from high to low as follows: instructors; management of learning and activities of course; evaluation; curriculum and environmental management contributed learning.
Article Details
References
ทรงธรรม ธีระกุล และคณะ. (2555). ความคิดเห็นเกี่ยวกับการจัดการศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาของบัณฑิต
มหาวิทยาลัยทักษิณ (รายงานการวิจัย). หน่วยวิจัยบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยทักษิณ.
นิรมล สิริภัคนันท์ และคณะ. (2559). ความคิดเห็นที่มีต่อการจัดการศึกษาและการจัดการเรียนการสอน
หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 31 (3), 70–76.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
ประดิษฐ์ มีสุข และทรงธรรม ธีระกุล. (2551). วิกฤตคุณภาพบัณฑิตศึกษากับบทบาทมหาวิทยาลัย.
หนังสืองานทักษิณวิชาการ’51 “มหาวิทยาลัย ทักษิณกับทางแก้วิกฤตของชาติ”. ใน โครงการทักษิณ
วิชาการมหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตสงขลา ระหว่างวันที่ 16–19 สิงหาคม 2551 (หน้า 119-143).
สงขลา : มหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตสงขลา.
วารินท์พร ฟันเฟื่องฟู. (2562). การจัดการเรียนรู้ Active learning ให้สำเร็จ. วารสารวไลอลงกรณ์ปริทัศน์, 9 (1), 135-145.
_______. (2563). สมรรถนะการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของนักศึกษาวิชาชีพครู. วารสารวไลอลงกรณ์ปริทัศน์,
(3), 193–202.
วชิระ จันทราช. (2554). การประเมินหลักสูตรศึกษาศาสตร์บัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษ คณะศึกษาศาสตร์
มหาวิทยาลัยศิลปากร. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 3 (1), 64-78.
วิทยาลัยนาฏศิลปลพบุรี. (2562). หลักสูตรศึกษาศาสตรบัณฑิตสาขาวิชานาฏศิลป์ศึกษา (4 ปี)(หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2562). วิทยาลัยนาฏศิลปลพบุรี.
ณัฐวดี ธาตุดี. (2561). การพัฒนาความสามารถด้านการอ่านอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3
โดยการจัดกิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning). วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต
มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุนทรี คนเที่ยง. (2551). หลักสูตรและการเรียนการสอน. เชียงใหม่ : ฝ่ายจัดการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สํานักส่งเสริมวิชาการและงานทะเบียน. (2555). คู่มือหลักการการให้บริการที่ดีภายใต้กระบวนการจัดการความรู้ .
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ.
Oliva, P.F. (2009). Developing the curriculum. 8 th ed. Boston, MA : Pearson Education.
Taba, H. (1962). Curriculum Development : Theory and Practice. New York : Harcourt,
Brace and World
