EFFECTS OF LEARNING ACTIVITIES MANAGEMENT USING BENCHAKIJ MODEL ON LEARNING TRANSFER ABILITY AND SCIENCE LEARNING ACHIEVEMENT OF GRADE 6 STUDENTS
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study aimed to: 1) compare the learning transfer ability of Grade 6 students after
participating in learning activities managed using the Benchakij Model against the predetermined
criterion; 2) compare the students’science learning achievement before and after the implementation
of the Benchakij Model; and 3) compare their post-learning science achievement with the specified
criterion. The sample consisted of 23 Grade 6 students from Wat Klang Khlong Sarabua School, under
the Chaimongkol School Group, affiliated with the Phra Nakhon Si Ayutthaya Primary Educational Service Area Office 1, during the second semester of the 2024 academic year, obtained through
cluster random sampling. The research instruments included: 1) a learning activity plan based on the
Benchakij Model, which had an average appropriateness rating at the highest level (
= 4.89); 2) a
learning transfer ability assessment form, with discrimination indices (r) ranging from 0.37 to 0.71 and
a reliability coefficient of 0.81; and 3) a science achievement test, with item difficulty indices (p)
ranging from 0.34 to 0.73, discrimination indices (r) from 0.27 to 0.79, and a reliability coefficient of
0.87. Data were analyzed using percentage, mean, standard deviation, dependent samples t-test, and
one-sample t-test.
The findings revealed that :
- The students who participated in the learning activities based on the Benchakij Model
demonstrated a high level of learning transfer ability ( % = 78.74)
- The students’science learning achievement in the post-learning assessment was found to
be significantly higher than that in the pre-learning assessment at the .05 level of significance.
.
- The students’science learning achievement in the post-learning assessment was found to
be significantly higher than the specified criterion of 70 percent at the .05 level of significance.
Article Details
References
จิตรลดา ทองอันตัง. (2559). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ตามแนวคิดการเรียนรู้โดยการรับใช้สังคมร่วมกับแนวคิดการเรียนรู้เชิงสถานการณ์เพื่อเสริมสร้างจิตสาธารณะ ความสามารถในการถ่ายโอนการเรียนรู้ และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
จิระพงศ์ ป้อมน้อย และคณะ. (2566). การจัดการเรียนการสอนด้วยการบูรณาการเบญจกิจโมเดลเพื่อพัฒนาผู้เรียนในยุค Distruption. [Online]. Available : https://nakhonnayok.dusit.ac.th/article. [2568, เมษายน 20].
เจย์ แมคไท และ เอลเลียตต์ ซีฟ. (2562). กรอบความคิดในการนำไปปฏิบัติเพื่อสนับสนุนทักษะแห่งศตวรรษที่ 21. ใน เจมส์ เบลลันกา และรอน แบรนต์ (บรรณาธิการ). ทักษะแห่งอนาคตใหม่ : การศึกษาเพื่อศตวรรษที่ 21 (21st Century Skills : Rethinking How Students Learn). พิมพ์ครั้งที่ 3. (วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง และอธิป จิตตฤกษ์, แปล). กรุงเทพฯ : บุ๊คสเคป. (ต้นฉบับ พิมพ์ ค.ศ. 2010).
ณรัช เจริญศิลป์. (2565). ผลของการจัดกิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุกโดยใช้เบญจกิจโมเดลที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในรายวิชา ความสามารถทางดิจิทัล และความพึงพอใจในการเรียนของนักศึกษา สาขาพลศึกษามหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตอ่างทอง. วารสารนิสิตวัง มหาวิทยาลัยมหามงกุฎราชวิทยาลัย วิทยาเขตมหาวชิราลงกรณราชวิทยาลัย, 24 (2), 29-40.
ทิศนา แขมมณี. (2567). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ.พิมพ์ครั้งที่ 27. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นันทนา ลีลาชัย. (2556). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนการอ่านอย่างมีวิจารณญาณโดยผสมผสานแนวคิดอภิปัญญา การเรียนรู้แบบเน้นประสบการณ์และชุมชนการเรียนรู้แบบร่วมงานในชั้นเรียนสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
ประยูร บุญใช้. (2564). เบญจกิจโมเดล : รูปแบบการจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อพัฒนาผู้เรียนในศตวรรษที่ 21.วารสารวิชาการหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 13 (38), 1-15.
ประยูร บุญใช้. (2566). การสังเคราะห์งานวิจัยเกี่ยวกับการจัดการเรียนรู้เพื่อให้ผู้เรียนเกิดการถ่ายโอนการเรียนรู้ : การวิเคราะห์อภิมานและการวิเคราะห์เนื้อหา. วารสารวิชาการหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 15 (44), 83-97.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และพเยาว์ ยินดีสุข. (2563). การเรียนรู้เชิงรุกแบบรวมพลังกับ PLC เพื่อการพัฒนา. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริธัญญา ตันสกุล. (2566). การพัฒนาบทเรียนออนไลน์เพื่อพัฒนาทักษะการฟังโดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบค้นพบผสมผสานกับเบญจกิจโมเดลในรายวิชา ศิลปะ ศ 30203. โรงเรียนบดินทรเดชา (สิงห์ สิงหเสนี).
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2565). จิตวิทยาการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 14. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Gick, M. L., and Holyoak, K. J. (2022). The cognitive basis of knowledge transfer. In R. J. Sternberg and K. J. Holyoak (Eds.), The Cambridge handbook of thinking and reasoning. 2nd ed. pp. 411-432. Cambridge University Press.
Mohming, H., et al. (2017). Science in Classroom and Knowledge Transfer to the Muslim Way of Life.Veridian E-Journal, Silpakorn University (International Humanities, Social Sciences and arts), 10 (4), 134-147. Available : https://he02.tci-thaijo.org/index.php/Veridian-E-Journal/article/view/94321. [2024, April 12].
Schwartz, D. L., et al. (2020). The ABCs of how we learn : 26 scientifically proven approaches,how they work, and when to use them. Norton Professional Books.
Sousa, D. A. (2022). How the brain learns. 6th ed. Corwin.
Stern, J., et al. (2021). Learning that transfers : Designing curriculum for A changing world. Corwin Press Inc.
Suwathanpornkul, I., et al. (2023). Learning loss and psychosocial issues among Thai students amidst the COVID-19 Pandemic : the perspectives of teachers in the online classroom. BMC Psychol, 11 (232). https://doi.org/10.1186/s40359-023-01269-1.
