The Buddhism principles and Strategic change management in the organization
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Environment changes all the time because the world has entered an era of information and technology, which make the changes occur rapidly and make the forecasts for planning ahead more difficult. Strategic change management in the organization nowadays is very important. It is extremely challenging because everything is uncertain in human society based on Buddhist principles. Change is inevitable, everything is impermanent. Therefore, the organization will continue to exist, is required to set out the proper strategies for organizational change management. The strategy will be the driving force to determine the direction of operations, to achieve the vision and mission of the organization according to the public administration. It will require cooperation from everyone in the organization. And executives must be prudent and flexible, must have the skills in management and can decide which strategies or tactics that appropriate to deal with the changes in organization, from both internal and external factors. This article discussed on John P. Kotter’s the 8-steps process for leading change, invented by the western scholar less than 100 years ago. It also discussed on integrating the principle of the Sevenfold Sappurisadhamma according to Buddhism, which arise from the Buddhist teachings of the Lord Buddha more than 2600 years ago.
Article Details
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
References
กนก แสนประเสริฐ. (2559). หลักการบริหารงานสมัยใหม่กับหลักการบริหารงานเชิงพุทธศาสตร์เพื่อความมั่นคงแห่งพระพุทธศาสนา. เข้าถึงได้จาก http://www.onab.go.th/articles
กฤษดา พัฒนพงษ์ไพบูลย์. (2560). รูปแบบการพัฒนาสโมสรฟุตบอลอาชีพให้เป็นองค์กรที่มีประสิทธิภาพ. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์, 12(1).
นฤมล ราชบุรี. (2557). สัปปุริสธรรม 7: แนวคิดเชิงบูรณาการเพื่อการพัฒนาคุณภาพการศึกษาอย่างยั่งยืน. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์, 1(1).
เนตรชนก วิภาตะศิลปิน. (2559). พุทธปรัชญาการศึกษากับการศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์, 3(3).
พระปลัดเกษฎา มหาปญฺโญ (ผาทอง) และคณะ. (2559). ยุทธศาสตร์การพัฒนาประชาธิปไตยและกระบวนการประชาสังคมไทยภายใต้กระบวนทัศน์หลักธรรมทางพระพุทธศาสนา. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 16(2).
พระมหาสมบัติ ธนปญฺโญ (ฉลอง) และบรรจบ บรรณรุจิ. (2557). ยุทธศาสตร์เชิงพุทธสำหรับผู้บริหารโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา”. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์, 1(2).
มลวิภา สิขเรศ. (2559). การบริหารสถานศึกษาเชิงพุทธบูรณาการของผู้บริหารสถานศึกษา. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์, 3(1).
ละอองทิพย์ บุณยเกียรติ. (2556). แปดขั้นตอนสู่ความสำเร็จของการเปลี่ยนแปลง John P Kotter. เข้าถึงได้จาก https://www.gotoknow.org/posts/548847.
สนั่น เถาชารี. (2551). การจัดการองค์กรเชิงกลยุทธ์เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพและเพิ่มศักยภาพในการแข่งขัน. Industrial Technology Review, 14(185).
Suriyon Noisangoun. (2561). The Administration Model for Public Works of Thai Sangha Council in Srisaket Province. Journal of MCU Peace Studies, 6(3).
