Development of the study on Phra Suphankanlaya in Thai society

Main Article Content

Thunyavadee Gumjudpai
Farung Mee-Udon
Jaggapan Cadchumsang

Abstract

This research article aimed to study the development of the study on Phra Suphan kanlaya in Thai society. A qualitative research methodology was used, examining historical documents and research related to Phra Suphankanlaya. The data were analyzed for content, categorized by relevant issues, and summarized and discussed descriptively. The research results found that over the past 400 years, information and academic works related to Phra Suphankanlaya have been limited in Thai history. However, they were found in Burmese chronicles. An important turning point in the study of Phra Suphankanlaya in Thai society occurred approximately two decades ago, starting in 1997, a time when Thailand was experiencing an economic crisis. During this period, the study of Phra Suphankanlaya expanded from historical and political perspectives to cultural, belief, gender, and feminist studies. Semiotics and local development have resulted in the story of Phra Suphankanlaya, a historical figure, not being stopped in the past but being revived to life again in the present era. The current of faith to Phra Suphankanlaya has continued to grow and was a phenomenon driven more by the power of the people than by government support. Although Thai history has historically neglected to record the story of Phra Suphankanlaya. However, the widespread study of Phra Suphan Kanlaya, both academically and in terms of public belief, has led to her being honored as a selfless heroine, leading the government to officially acknowledge her existence and initiate a historical revision process.

Article Details

How to Cite
Gumjudpai, T., Mee-Udon , F. ., & Cadchumsang, J. . (2025). Development of the study on Phra Suphankanlaya in Thai society. The Journal of Research and Academics, 8(5), 53–70. https://doi.org/10.14456/jra.2025.109
Section
Research Article

References

กิตติ วัฒนะมหาตม์. (2553). ตำนานนางกษัตริย์. กรุงเทพฯ : บริษัทสร้างสรรค์บุ๊คส์.

คึกฤทธิ์ ปราโมช. (2544). กฤษฎาภินิหารอันบดบังมิได้. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ดอกหญ้า.

จังหวัดพิษณุโลก. (2564). จังหวัดพิษณุโลก. เข้าถึงได้จาก http://www.phitsanulok.go.th.

ชาตรีเฉลิม ยุคล. (2549). ตามรอยสมเด็จพระนเรศวรมหาราช. กรุงเทพฯ : แพรวสำนักพิมพ์.

ทรงภพ ขุนมธุรส. (2549). ขัตติยนารีในนวนิยายไทยอิงประวัติศาสตร์. (ปริญญานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ทวีลักษณ์ พลราชม. (2560). ปริทัศน์หนังสือ เรื่อง “ผู้หญิงอยุธยา” สิ่งที่ซุกซ่อนทางประวัติศาสตร์ ความเป็นแม่ ความเป็นเมีย และความเป็นคน. สารอาศรมวัฒนธรรมวลัยลักษณ์, 17(1), 157-164.

เทพมนตรี ลิปพยอม. (2542). พระสุวรรณกัลยา (สุพรรณกัลยา) พัฒนาการของไสยศาสตร์มาสู่นิมิตและความฝันกับการศึกษาประวัติศาสตร์. ศิลปวัฒนธรรม, 20(6), 81-96.

เทศบาลนครพิษณุโลก. (2564). เทศบาลนครพิษณุโลก. เข้าถึงได้จาก https://www.phsmun.go.th/

ธัญวดี กำจัดภัย, ฟ้ารุ่ง มีอุดร และจักรพันธ์ ขัดชุ่มแสง. (2567). สัญญะพระสุพรรณกัลยากับท้องถิ่นนิยมจังหวัดพิษณุโลก. วารสารวิจยวิชาการ, 7(5), 203-216.

ธิดา สาระยา. (2542). คำนำเสนอ ในสุเนตร ชุตินธรานนท์, 2562. พระสุพรรณกัลยา จากตำนานสู่หน้าประวัติศาสตร์. นนทบุรี : สำนักพิมพ์เมืองโบราณ.

ธีรภาพ โลหิตกุล. (2548). ท่องแดนเจดีย์ไพรในพุกามประเทศ. กรุงเทพฯ : แพรวสำนักพิมพ์.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2545). ก่อนยุคพระศรีอาริย์ ว่าด้วย ศาสนา ความเชื่อ และศีลธรรม. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มติชน.

บินหลา สันกาลาคีรี. (2560). ผู้หญิงอยุธยา. กรุงเทพฯ : เดอะไรท์เตอร์ซีเคร็ท.

ปาริชาติ ไชยชนะ. (2544). กระแสการสื่อสารฟื้นอดีต : ศึกษากรณีพระสุพรรณกัลยาและพันท้ายนรสิงห์. (วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์พัฒนาการ). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

ผกามาศ บุญเผือก. (2556). หลักสูตรท้องถิ่นในรายวิชาเฉลิมขวัญสตรีศึกษา วิชาเพิ่มเติม กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม. (อัดสำเนา)

พระครูพิพิธพัฒนานุยุต และพระมหาธนศักดิ์ จินฺตกวี. (2558). สร้อยกัลยา สมเด็จพระสุพรรณกัลยา. (อัดสำเนา)

พลับพลึง คงชนะ. (2543). กระแสศรัทธาพระสุพรรณกัลยา : ปรากฎการณ์ที่สะท้อนปัญหาการเรียนการสอนประวัติศาสตร์. วารสารประวัติศาสตร์, 25(1), 17-28.

พัฒนา กิตติอาษา. (2546). ท้องถิ่นนิยม : การทบทวนทฤษฎีและกรอบแนวคิด. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการสภาวิจัยแห่งชาติ.

พิมาน แจ่มจรัส. (2550). นเรศวรมหาราช สุพรรณกัลยา เอกาทศรถ. กรุงเทพฯ : บริษัทสร้างสรรค์บุ๊คส์.

ภันธกานต์ กิ้มทอง. (2550). ย้อนรอยกรรม ตำนานพระสุพรรณกัลยา ย้อนรอยกรรม ชีวิตต้องสู้เพื่อวีรสตรีที่โลกลืมจากจิตสัมผัส หลวงปู่โง่น โสรโย. นครราชสีมา : สำนักพิมพ์ธัญญพัทธ์.

มิกกี้ ฮาร์ท. (2562). โยเดียกับราชวงศ์พม่า:เรื่องจริงที่ไม่ทีใครรู้. กรุงเทพฯ : สถาบันพิพิธภัณฑ์การเรียนรู้แห่งชาติ.

วรพจน์ แสงกอง. (2564). พระสุพรรณกัลยา. เข้าถึงได้จาก https://www.facebook.com/ search/top?q=พระสุพรรณกัลยา

วันชนะ ทองคำเภา. (2552). ตัวละครพระพี่นางสุพรรณกัลยาณี วีรสตรีทางวัฒนธรรมที่สัมพันธ์กับวาทกรรมประวัติศาสตร์. วรรณวิทัศน์, 9(2009), 26-43.

สมเด็จพระเจ้าพระบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ. (2534). พระราชประวัติสมเด็จพระนเรศวรมหาราช. กรุงเทพฯ : ห้างหุ้นส่วนจำกัดบรรณกิจเทรดดิ้ง.

สมภพ จันทรประภา. (2566). บทละครโทรทัศน์เรื่องพระสุพรรณกัลยา. (อัดสำเนา)

สุเนตร ชุตินธรานนท์. (2550). การเมืองในประวัติศาสตร์ราชสำนัก หงสาวดี-ศรีอยุธยา พระสุพรรณกัลยา จากตำนานสู่หน้าประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ : มติชน.

สุเนตร ชุตินธรานนท์. (2562). พระสุพรรณกัลยา จากตำนานสู่หน้าประวัติศาสตร์. นนทบุรี : สำนักพิมพ์เมืองโบราณ.

สุภาภรณ์ สงวนให้. (2536). เอกสารประกอบการเรียนสังคมศึกษา รายวิชา ส 071 ท้องถิ่นของเรา 1 จังหวัดพิษณุโลก. หมวดวิชาสังคมศึกษา โรงเรียนเฉลิมขวัญสตรี จังหวัดพิษณุโลก. (อัดสำเนา)

เสาวณิต จุลวงศ์. (2549). นวนิยายไตรภาคชุดกษัตริยา การเล่าเรื่องอดีตจากภาพอดีตที่ถูกนําเสนอ. วรรณวิทัศน์, 6(2006), 72–117.

หลวงปู่โง่น โสรโย. (2529). ย้อนรอยกรรม ตำนานพระสุพรรณกัลยา. นครสวรรค์ : โรงพิมพ์นิวเสรีนคร.

อาษา ภาคอารีย์. (2561). ภาพสะท้อนของสตรีที่ปรากฏในเอกสารสมัยอยุธยา. (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาประวัติศาสตร์). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร.

Kevin, H. (1999). Localism in Thailand: a study of globalisation and its discontents. Centre for the Study of Globalisation and Regionalisation. Working Paper No. 39/99 University of Warwick.

Taylor, J. (2008). Buddhism and Postmodern Imagining in Thailand the Religiosity of Urban Space. New York : Routledge.