แนวทางการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน กรณีศึกษา กลุ่มกลองปู่จา บ้านแม่แรง ตำบลแม่แรง อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน

บทคัดย่อ

            การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประวัติความเป็นมาและพัฒนาการของการตีกลองปู่จาของชุมชนบ้านแม่แรง ศึกษากระบวนการมีส่วนร่วมของชุมชนที่มีต่อการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมกลองปู่จา และเพื่อศึกษาแนวทางในการอนุรักษ์และส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมของกลุ่มกลองปู่จาในชุมชนบ้านแม่แรง ตำบลแม่แรง อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน เป็นการทำวิจัยเชิงผสมผสาน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ คือ ครู ผู้นำชุมชน สมาชิกกลุ่มกลองปู่จา เยาวชน และตัวแทนชาวบ้านที่มีส่วนเกี่ยวข้องในชุมชนบ้านแม่แรง ตำบลแม่แรง อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน โดยการสัมภาษณ์ จำนวน 15 คน และใช้แบบสอบถาม จำนวน 251 คน สำหรับเครื่องมือการวิจัยครั้งนี้ คือ การสัมภาษณ์ วิเคราะห์โดยการเขียนบรรยาย พรรณนา และแบบสอบถามวิเคราะห์ข้อมูล โดยใช้โปรแกรมสถิติสำเร็จรูป (Excel) นำเสนอผลการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา

             ผลวิจัยพบว่า ประวัติความเป็นมาและพัฒนาการของการตีกลองปู่จาของชุมชนบ้านแม่แรง กลองปู่จาจัดเป็นเครื่องดนตรีที่เก่าแก่ที่สุด ก่อนจะก่อตั้งกลุ่มสมาชิกกลองปู่จาเป้าหมายที่จะพัฒนาการตีกลองปู่จา คือ จากการสืบทอดของพ่อครูไชยวัฒน์ บุญสม ได้มีการสืบทอดไว้เพราะกลองปู่จาเป็นเอกลักษณ์ของศิลปวัฒนธรรม การมีส่วนร่วมของชุมชนที่มีต่อการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมกลองปู่จา จากกลุ่มตัวอย่างจำนวน 251 คน โดยตัวชี้วัดที่ค้นพบ คือ การมีส่วนร่วมด้านการรับผลประโยชน์ ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 3.46 เพราะได้รับประโยชน์จากการพัฒนาการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมกลองปู่จา ในด้านการมีรายได้เพิ่มขึ้นระหว่างการออกงานต่าง ๆ ของการตีกลองปู่จา และแนวทางการอนุรักษ์และส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมของกลุ่มกลองปู่จาที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของตนเองจากการเข้าร่วมการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมกลองปู่จา.ห้มีการสืบสานต่อภายในอนาคต