The Critical of Chinese Legal Philosophy through Interpretation of Ministry of Treasury (HON)’s Translation of Romance of Three kingdom.

Main Article Content

พิทักษ์ ศศิสุวรรณ

Abstract

     The world of philosophy knows no bond. The studying of legal philosophy could be done in multiple ways, raising awareness of what was lies within the students. Because, however, legal philosophy was based on human communication. The writer opinion was human might not know all the law. But there’s no one that never read any piece of literature. Literatures were one of the tools the rulers used to assist in their reign. Hence, the writer attempted to challenge the study of new path of philosophy by present the approach on critical legal philosophy especially Chinese law through interpretation of ministry of treasury (HON)’s translation of Romance of Three kingdoms which using aesthetic perspective of the warring states ERA at the end of Chinese’s HAN dynasty. The study found that, other than the insertion of political ideas, administration, military, war strategy and aesthetics, there were Chinese legal philosophy hidden within Romance of Three kingdom Behind each character’s motive and scenarios. Such as Confucianism, Han Fei Tzu’s path of legalism, Lao Tzu and Taoism ideology for instance. This reflect the Path of the East in which its identity dynamically changes in conforming of the era. The study helps philosophical students to reach the core ideas of eastern philosophy, as a trailblazer of legal aesthetics in the future.

Article Details

How to Cite
ศศิสุวรรณ พ. (2023). The Critical of Chinese Legal Philosophy through Interpretation of Ministry of Treasury (HON)’s Translation of Romance of Three kingdom. CRRU Law, Political Science and Social Science Journal, 7(2), 71–90. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/lawcrru/article/view/263902
Section
Academic Articles

References

กฤษณ์พชร โสมณวัตร. “วรรณกรรมศึกษาตุลาการ: โลกทัศน์ต่อตุลาการใน “พี่น้องคารามาซอฟ”.” วารสารนิติสังคมศาสตร์ (เมื่อตุลาการเป็นใหญ่ในแผ่นดิน) 9, ฉ.1 (มกราคม-มิถุนายน 2559): 236-239.

จรัญ โฆษณานันท์. นิติปรัชญาแนววิพากษ์. พิมพ์ครั้งที่2. กรุงเทพฯ: นิติธรรม, 2555.

จันทร์ฉาย ภัคอธิคม. ประวัติศาสตร์จักรวรรดิจีน. กรุงเทพฯ: รามคำแหง, 2542.

ชูวงศ์ อุบาลี. “พัฒนาการของฐานะยุทธศาสตร์ในสังคมไทย; มองผ่านตัวบทตีความสามก๊ก.” วารสารวิจัยรำไพพรรณี 10, ฉ.3 (มิถุนายน-กันยายน 2559): 22.

ทิฆัมพร รอดขันเมือง. “นิติสุนทรียศาสตร์:เครื่องมือวิเคราะห์ความยุติธรรม.” วารสารกฎหมายนิติพัฒน์ นิด้า 11, ฉ.1 (มกราคม –มิถุนายน 2565): 1-6.

ณรงค์วรรษ บุญมา. “ธรรมชาตินิยมของปรัชญาเต๋า : ข้อโต้แย้งการนำแนวคิดธรรมชาตินิยมมาใช้กับมนุษย์.” วารสารปรัชญาและศาสนามหาวิทยาลัยขอนแก่น 3, ฉ.1 (มกราคม – มิถุนายน 2561): 28-29.

ปิยฤดี ไชยพร. ความเรียงใหม่รื้อสร้างปรัชญาตะวันออก : แนวคิดเรื่องความยุติธรรมในปรัชญาของขงจื้อ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547.

เปี่ยมสุข นาคทอง. “ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการจำกัดสิทธิของผู้เคยต้องโทษจำคุกในการรับราชการ: ศึกษากรณีข้าราชการพลเรือนสามัญ.” วิทยานิพนธ์หลักสูตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์ คณะนิติศาสตร์ปรีดี พนมยงค์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, 2556.

พจนา จันทรสันติ (แปลและเรียบเรียง). วิถีแห่งเต๋า : บทที่ 57 การปกครอง. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ Openbooks, 2562.

พระมหาพงศ์ทราทิตย์ ก้องเสียง. “หลักการปกครองของฮั่นเฟยจื่อ.” วารสารปรัชญาและศาสนามหาวิทยาลัยขอนแก่น 3, ฉ.1 (มกราคม – มิถุนายน 2561): 64-67.

พิทักษ์ ศศิสุวรรณ. “วิพากษ์แนวความคิดปรัชญาเต๋า กับการใช้กฎหมายอย่างสันติวิธี.”วารสารนิติ รัฐกิจ และสังคมศาสตร์ สำนักวิชานิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย 2, ฉ.1 (มกราคม-มิถุนายน 2561): 111-112.

เฟิ่งอิ่วหลัน(เขียน), ส. สุวรรณ(แปลและเรียบเรียง). ปรัชญาจีนจากขงจื่อถึงเหมาเจ๋อตง. กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ, 2553.

วรรณา แต้มทอง. “บทความเรื่อง การลงทัณฑ์ของ “เทพเจ้าแห่งความยุติธรรม”.” การประชุมวิชาการระดับชาติครั้งที่1. วันที่ 8 มิถุนายน 2561. คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 196-213.

รชฎ สาตราวุธ. ความเรียงใหม่รื้อสร้างปรัชญาตะวันออก : จริยศาสตร์แห่งความโศกเศร้าในปรัชญาขงจื้อ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547.

สกล นิลวรรณ. “ฮั่นเฟยจื๊อกับชีวิตและงานนิพนธ์ (คำกล่าวจากฮั่นเฟยจื๊อ บทที่19).” https://www.silpathai.net/?s=ฮั่นเฟยจื๊อกับชีวิตและงานนิพนธ์. สืบค้นเมื่อ 12เมษายน 2566.

สมชาย ปรีชาศิลปะกุล. “พรมแดนความรู้ของการศึกษากฎหมายแนวนิติสำนึกในสังคมไทย.” วารสารนิติสังคมศาสตร์ 8, ฉ.1-2558 (มกราคม-มิถุนายน 2558): 24-25.

สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน). พิมพ์ครั้งที่24. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ดอกหญ้า, 2551.

สุพิชา พึ่งสุนทร. ความเรียงใหม่รื้อสร้างปรัชญาตะวันออก : ความเสมอภาคที่ไม่เท่าเทียมในปรัชญาขงจื้อ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547.

แสงสว่าง กิตติสยาม. ความเรียงใหม่รื้อสร้างปรัชญาตะวันออก : มโนทัศน์พื้นฐานในจริยศาสตร์แบบขงจื้อ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547.

ศริญญา อรุณขจรศักดิ์. ความเรียงใหม่รื้อสร้างปรัชญาตะวันออก : ภาษาและความเป็นจริงในคัมภีร์เต๋าเต๋อจิงและคัมภีร์จวงจื๊อ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547.

อมร ทองสุก(แปลและเรียบเรียง). คัมภีร์หลุนอวี่: บทจื่อลู่, กรุงเทพฯ: ชุณหวัตร, 2549.

อุนิษา เลิศโตมรสกุล, อัณณพ ชูบำรุงกุล. อาชญากรรมและอาชญาวิทยา. พิมพ์ครั้งที่2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2561.

อาร์ม ตั้งนิรันดร. ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับระบบกฎหมายจีน. กรุงเทพฯ: วิญญูชน, 2557.