รูปแบบการเรียนรู้โครงงานบ้านนักวิทยาศาสตร์น้อยในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์การบริหารส่วนตำบลบางขัน อำเภอบางขัน จังหวัดนครศรีธรรมราช

Main Article Content

สุภาณี ทิพย์เทพ
มะลิวัลย์ โยธารักษ์
วันฉัตร ทิพย์มาศ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มี 1)  เพื่อศึกษาสภาพการจัดการเรียนรู้โครงงานบ้านนักวิทยาศาสตร์น้อยโรงเรียนต้นแบบ 2)  เพื่อศึกษารูปแบบการจัดการเรียนรู้โครงงานบ้านนักวิทยาศาสตร์น้อย 3)  เพื่อเสนอรูปแบบการจัดการเรียนรู้โครงงานบ้านนักวิทยาศาสตร์น้อยในศูนย์พัฒนาเด็กเล็กสังกัดองค์การบริหารส่วนตำบลบางขัน อำเภอบางขัน จังหวัดนครศรีธรรมราช ระเบียบวิธีวิจัยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีผู้ให้ข้อมูลสำคัญโดยการสัมภาษณ์จากผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง จำนวน 10 คน ผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 4 คน และผู้ทรงคุณวุฒิในการสนทนากลุ่ม จำนวน 7 คน เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก แบบสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ และแบบสนทนากลุ่ม


ผลการวิจัยพบว่า 1) การศึกษาสภาพรูปแบบการเรียนรู้โครงงานบ้านนักวิทยาศาสตร์น้อยในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์การบริหารส่วนตำบลบางขัน อำเภอบางขัน จังหวัดนครศรีธรรมราช พบว่า จัดทำแผนประจำปีและแผนการจัดประสบการณ์ของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก โดยเน้นการจัดประสบการณ์แบบบูรณาการโครงงานบ้านนักวิทยาศาสตร์น้อย ส่งผลให้นักเรียนมีพัฒนาการความสามารถและผลสัมฤทธิ์ตามมาตรฐานด้านสติปัญญาได้ดี  และมีการนิเทศ ติดตาม ประเมินการจัดประสบการณ์แบบมีส่วนร่วม          2) รูปแบบการเรียนรู้โครงงานบ้านนักวิทยาศาสตร์น้อยในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์การบริหารส่วนตำบลบางขัน อำเภอบางขัน จังหวัดนครศรีธรรมราช พบว่า รูปแบบการเรียนรู้โครงงานบ้านนักวิทยาศาสตร์น้อยสำหรับเด็กปฐมวัย เน้นทักษะทางวิทยาศาสตร์ 7 ทักษะ โดยคัดเลือกกิจกรรม 20 กิจกรรมจากการสนใจของเด็กปฐมวัยแล้วทำโครงงานบ้านนักวิทยาศาสตร์น้อยให้เสร็จสิ้นภายใน 1 ปีการศึกษา 3) การเสนอรูปแบบการเรียนรู้โครงงานบ้านนักวิทยาศาสตร์น้อยในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์การบริหารส่วนตำบลบางขัน อำเภอบางขัน จังหวัดนครศรีธรรมราช พบว่า รูปแบบมีความเหมาะสมและเป็นไปได้ มีประโยชน์ การประเมินคุณลักษณ์อันพึงประสงค์ของเด็กปฐมวัย โดยประเมินตามมาตรฐานด้านสติปัญญา

Article Details

บท
Research Articles

References

กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น, คู่มือศูนย์พัฒนาเด็กเล็กขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร : กระทรวงมหาดไทย, 2546.
กระทรวงศึกษาธิการ, กรมวิชาการ. การจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีผู้เรียนเป็นสำคัญที่สุด ตามพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร : 2542.
กระทรวงศึกษาธิการ, คู่มือหลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2546, (กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว, 2558)
กระทรวงศึกษาธิการ,หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560, พิมพ์ครั้งที่ 3, (กรุงเทพ:ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด, 2560)
กัญญา ศรีติ้ง. (2558). การจัดการเรียนรู้ที่หลากหลายเพื่อพัฒนาคุณภาพผู้เรียน ในวิทยาลัยการอาชีพวังไกลกังวล. เรียกใช้เมื่อ 18 มกราคม 2563 จาก libdoc.dpu.ac.th/thesis/147916.pdf.
นภาภรณ์ เพียงดวงใจ, การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์โดยใช้โครงงานร่วมกับเทคนิคการสืบเสาะหาความรู้ ตามแนวคิดห้องเรียนกลับด้าน เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการสร้างนวัตกรรมและจิตวิทยาศาสตร์ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. (บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2558)
การประเมินโครงการบ้านนักวิทยาศาสตร์น้อย ประเทศไทย รุ่น 1 – รุ่น 4 ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษานครพนมเขต 1, วารสารรัชต์ภาคย์ ปีที่ 10 ฉบับที่ 19 มกราคม – มิถุนายน 2559 (บทคัดย่อ)
ศศิธร เวียงวะลัย, การจัดการการเรียนรู้ Learning Management (กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์โอเดียน สโตร์,2556)
ศิวรักษ์ บุญประเสริฐ. “การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนโครงงาน เพื่อเสริมสร้างความคิดสร้างสรรค์ทางวิทยาศาสตร์ สำหรับนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพสาขาช่างอุตสาหกรรม” วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. (บัณฑิตวิทยาลัย : มหาลัยราชภัฎนครสวรรค์, 2559)
สุจินต์ ใจกระจ่าง, สภาพการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญของโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยรามคําแหง.รายงานวิจัย. (โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยรามคำแหง : มหาวิทยาลัยรามคำแหง, 2553)