ภาษาอังกฤษเพื่อการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์

Main Article Content

ลลิตา พิมรัตน์

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มุ่งศึกษาทักษะการใช้ภาษาอังกฤษ 4 ด้านคือ การฟัง การพูด การอ่าน การเขียน ที่จำเป็นเพื่อการท่องเที่ยวและแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจของประเทศไทย โดยศึกษาทักษะที่สำคัญของภาษาอังกฤษและบูรณาการกับแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ของไทย จากการศึกษาค้นคว้าพบว่า การฟังคือการรับข้อมูลจากผู้อื่นด้วยการฟังและเข้าใจความหมายตรงกันระหว่างผู้พูดและผู้ฟัง การพูดคือ การพูดที่ประสบผลสําเร็จในการสื่อสารนั้นต้องมีความชัดเจนในการออกเสียง ไม่คลุมเครือและมีความเหมาะสมตามสถานการณ์ การอ่านคือ การรับข้อมูล ทางสายตาด้วยการแปลความหมายของสระ พยัญชนะ สัญลักษณ์ต่าง ๆ เป็นความหมาย การเขียนคือการถ่ายทอดความคิดเป็นตัวอักษรเพื่อสื่อความหมายเพื่อให้บุคคลอื่นได้อ่าน ได้ศึกษาและเพื่อรักษาความรู้ไม่ให้สูญหายไปตามกาลเวลา แหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจของประเทศไทยได้แก่ แหล่งท่องเที่ยวเมืองโบราณจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เช่น เจดีย์พระศรีสุริโยทัย วัดใหญ่ชัยมงคล วัดพนัญเชิงวรวิหาร  วัดสุวรรณดารารามราชวรวิหารเป็นต้น

Article Details

บท
Articles

References

เสาวลักษณ์ รัตนวิชช์. (2531). การสอนภาษาอังกฤษในโรงเรียนมัธยมศึกษา. กรุงเทพฯ:
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Harris, David P. (1974). Testing English as a second Language. New York: McGraw-Hill.
Krashen, Stephen D. and Terrell, Tracy D. (1983). The Natural approach.
Oxford: Pergamon Press.
Lado, Robert. (1968). Language teaching: A Scientific Approach. New York: longman Inc.
Paulston,C.B. and M.N. Bruder. (1976). Teaching English as a second Language: Techniques and Procedures. Boston: Wintop Publishers, Inc.
Rivers Wilga M. (1980). Teaching Foreign Language Skills. Chicago: The University of Chicago Press.
Rixon, Shelagh. (1986). Developing Listening skill. Macmillan Publisher Ltd.
Valette, R.M. and Disick, R.S. (1972). Modern Language Performance Objectives and Individualization: A Handbook. New York: Harcourt Brace Jovanovich.