ความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรมองค์การกับประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 4
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) วัฒนธรรมองค์การของสถานศึกษา 2)ประสิทธิผลของสถานศึกษา 3)ความสัมพันธ์ของวัฒนธรรมองค์การที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 4 กลุ่มตัวอย่าง คือ ครูในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 4 จำนวน 313 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล เป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และการวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า 1. วัฒนธรรมองค์การของสถานศึกษา โดยภาพรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก 2. ประสิทธิผลของสถานศึกษา โดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก 3. ความสัมพันธ์ของวัฒนธรรมองค์การที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 4 มีความสัมพันธ์เชิงบวก อยู่ในระดับค่อนข้างสูง ซึ่งวัฒนธรรมองค์การ ทั้ง 6 ด้าน ร่วมกันพยากรณ์ประสิทธิผลของสถานศึกษาได้ร้อยละ 66.20 และตัวแปรพยากรณ์ของวัฒนธรรมองค์การที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 4 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 คือ ด้านความมุ่งประสงค์ของสถานศึกษา (PS) ด้านความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของสถานศึกษา (GP) ด้านความเอื้ออาทร (FP) และด้านความตระหนักถึงความแตกต่างระหว่างบุคคล (ID) ส่วนวัฒนธรรมองค์การด้านการตัดสินใจ (DP) และด้านความมีคุณภาพ (QP) มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษาอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่อเรียงตัวแปรในการพยากรณ์จากมากไปหาน้อย คือ ความมุ่งประสงค์ของสถานศึกษา(PS) ความเอื้ออาทร (GP) ความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของสถานศึกษา (FP) ความตระหนักถึงความแตกต่างระหว่างบุคคล (ID) ด้านความมีคุณภาพ (QP) และการตัดสินใจ (DP) ตามลำดับ โดยสร้างเป็น สมการพยากรณ์ในรูปแบบคะแนนดิบ คือ = 1.172(Constant)+.246(PS)+.169(GP)+ .149(FP)+ .107(ID) +.044(QP) +.034(DP) และรูปแบบคะแนนมาตรฐาน คือ =.291(PS) + .220(GP) + .191(FP) + .156(ID) + .060(QP) + .044(DP)
Article Details
References
กัญญ์ภัคญา ภัทรไชยอนันท์. (2557).วัฒนธรรมองค์กรกับองค์กรแห่งการเรียนรู้ของคณะ
ศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
กรรณิการ์ นันทะเทศ. (2558).ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารเชิงคุณภาพ กับประสิทธิผล
ของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระแก้ว เขต 2. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยบูรพา.
เกษร คงเมือง .(2558).ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารกับ
ประสิทธิผลของ โรงเรียนชลกันยานุกูล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 18 .บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยบูรพา.
เขมวิภา ตันศิริ. (2557). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารกับ
ประสิทธิผลของ โรงเรียนมัธยมศึกษา จังหวัดจันทบุรี สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่
การศึกษา มัธยมศึกษา เขต 17. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยบูรพา. จตุพงษ ลี้ประเสริฐ. (2558). ความสัมพันธระหวางภาวะผูนําการเปลี่ยนแปลงของผูบริหาร
กับประสิทธิผลของโรงเรียนสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 18
จังหวัดชลบุรี. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยบูรพา. ชุติมา รอดประทับ. (2558).วัฒนธรรมองค์การของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัด
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 3. บัณฑิตวิทยาลัย :
มหาวิทยาลัยบูรพา. เชาวนี อยู่รอด. (2557). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารกับ
ประสิทธิผลของโรงเรียนมาตรฐานสากล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี เขต 1. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยบูรพา.
ดวงใจ เจริญทรัพย์. (2557). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหาร
กับประสิทธิผลของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดสระแก้ว. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยบูรพา
บัญชา ภัทรกุลวิศาล. (2555). ปัจจัยทางวัฒนธรรมองค์การที่ส่งผลต่อการบริหารจัดการ
สถานศึกษาพอเพียง ของโรงเรียนมัธยมศึกษาในกลุ่มจังหวัดภาตะวันออกเฉียงเหนือ
ตอนบน 2. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น
ปัทมาพร ศรีกำพล. (2557). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำแบบผู้รับใช้ของผู้บริหาร
สถานศึกษาวัฒนธรรมองค์การกับประสิทธิผลของโรงเรียนสังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่
การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 2. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยบูรพา. เพ็ชรี รูปะวิเชตร์. (2554). การเรียนรู้ลักษณะการจัดการ : การจัดการข้ามวัฒนธรรม .
กรุงเทพฯ : ดวงกมลพับลิชชิ่ง. วิรัช สงวนวงศ์วาน. (2547). การจัดการและพฤติกรรมองค์กร. กรุงเทพฯ: เพียร์สัน
เอ็ดดูเคชั่น อินโดไซน่า.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2555). แนวทางการจัดกระบวนการเรียนรู้
ตามจุดเน้นการพัฒนาคุณภาพผู้เรียนทักษะการคิด. กลุ่มพัฒนากระบวนการเรียนรู้
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). ยุทธศาสตร์ของ
แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560-พ.ศ. 2564).
กรุงเทพฯ: สหมิตรพริ้นติ้งแอนด์ พับลิสซิ่ง.
Denison, D.R. (1990). Corporate Culture and Organizational Effectiveness. New
York : Wiley.
Krejcie, R. V., & Morgan,D. W. (1970). Determining sample size for research
activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Mott, P. W. (1972). The characteristic of effective organization. New York:
Harper & Row.