การท่องเที่ยวเชิงนวัตวิถีพุทธ
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาการท่องเที่ยวเชิงนวัตวิถีพุทธ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากระบวนการขับเคลื่อนของชุมชนนวัตวิถีเชิงพุทธ จังหวัดชัยภูมิ และชุมชนนวัตวิถีเชิงพุทธของศูนย์ปฏิบัติธรรม สวนธรรมบ้านหนองหญ้าปล้อง ตำบลนาฝาย อำเภอเมือง จังหวัดชัยภูมิ โดยการเก็บข้อมูลจากการสัมภาษณ์ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยวนวัตวิถีพุทธ และประชาชน ซึ่งได้มาจากการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงจำนวน 18 ราย และจากแบบสอบถามนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาท่องเที่ยวนวัตวิถีพุทธ จำนวน 230 ราย ผลการศึกษา พบว่าความพึงพอใจอยู่ในระดับมาก 3 ด้าน ดังนี้ 1) การจัดการด้านทรัพยากรการท่องเที่ยวนวัตวิถีพุทธ 2) การจัดการด้านสิ่งอำนวยความสะดวก 3) การจัดการด้านการส่งเสริม/สนับสนุนการท่องเที่ยวนวัตวิถีพุทธ และพบว่าความพึงพอใจอยู่ในระดับน้อย 2 ด้าน ดังนี้ 1) การจัดการด้านคมนาคมขนส่ง 2) การจัดการด้านธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวเชิงนวัตวิถีพุทธ แนวทางการขับเคลื่อนชุมชนนวัตวิถีพุทธของศูนย์ปฏิบัติธรรม สวนธรรมบ้านหนองหญ้าปล้องมีองค์ประกอบหลายด้าน และต้องได้รับความร่วมมือจากทุกฝ่าย ซึ่งมีผู้นำชุมชน ประชาชน เป็นต้น โดยการน้อมนำหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาประยุกต์ใช้ ก่อให้เกิดการจ้างงานสามารถสร้างรายได้ให้กับคนในชุมชน จากผลจากการวิจัยครั้งนี้สามารถพัฒนาการท่องเที่ยวนวัตวิถีพุทธ และเป็นแนวทางการจัดทำกลยุทธ์ในการวางแผนการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนสืบไป
Article Details
References
กมลชนก จันทร์เกตุ.(2561). การจัดการการท่องเที่ยวชุมชนอย่างยั่งยืน กรณีศึกษา : ชุมชน
เกาะยอ จังหวัดสงขลา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
กรมการพัฒนาชุมชน กระทรวงมหาดไทย. (2563). แนวทางการดำเนินงานโครงการชุมชน
ทองเที่ยว OTOP นวัตวิถี. กรุงเทพฯ: ม.ป.พ.
ธิปฏพณร์ ยิ้มประเสริฐ.(2563).การประยุกต์ ใช้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงและจิตวิทยาการ
ท่องเที่ยว:แนวทางขับเคลื่อนและฟื้นฟูการท่องเที่ยวโดยชุมชน หลังวิกฤตกาลโรคติด
เชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธ์ใหม่ 2019 (โควิด-19).วารสารศิลปะศาสตรมหาวิทยาลัย
ธรรมศาสตร์,20(2),402-420.
ปฏิมาศ นิตยาชิต และธนาภรณ์ ทัศนภักดิ์.(2560). การจัดการองค์ประกอบการท่องเที่ยววิถี
พุทธอย่างยั่งยืนจังหวัดกาฬสินธุ์.วารสารวิชาการ คณะวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัย
ราชภัฏมหาสารคาม,2(4),7-24.
มนตรี สหชัยรุ่งเรือง.(2563). การส่งเสริมการมีส่วนร่วมของคนรุ่นใหม่ในการจัดกิจกรรมทาง
พระพุทธศาสนา.วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์,8(7),28-39.
สมชาย ชมภูน้อย.(2560). แนวทางการเพิ่มมูลค่าการท่องเที่ยวชุมชน กรณีศึกษาชุมชนบ้าน
เชียง จังหวัดอุดรธานี.การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย กระทรวงการท่องเที่ยวและ
กีฬา.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.(2563). แผนพัฒนาเศรษฐกิจ
และสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560-2564).กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไทยปริ้นติ้ง เซ็นเตอร์.
Best, J. W. (1997). Research in Education (3rd ed.). Englewood Cliffs N.J.:
Prentice-Hall