รูปแบบการเสริมสร้างจิตวิญญาณเพื่อการดับทุกข์ของผู้พิการตามหลักพระพุทธศาสนาในสังคมไทย

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ คือ 1) รูปแบบการเสริมสร้างจิตวิญญาณเพื่อการดับทุกข์ของผู้พิการในสังคมไทย 2) การเสริมสร้างพลังทางจิตวิญญาณเพื่อการดับทุกข์ของผู้พิการตามหลักพระพุทธศาสนาในสังคมไทย 3) วิเคราะห์ผลการเสริมสร้างจิตวิญญาณเพื่อการดับทุกข์ของผู้พิการตามหลักพระพุทธศาสนาในสังคมไทย การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสานทั้งวิจัยในเชิงเอกสารและการวิจัยเชิงคุณภาพ ในภาคสนามมีกลุ่มเป้าหมายคือองค์กร 4 แห่ง ตามหน่วยงานในพื้นที่จังหวัดอุบลราชธานี เชียงใหม่ นครราชสีมาและชลบุรี โดยมีผู้บริหาร เจ้าหน้าที่จำนวน 8 คน และผู้พิการจำนวน 29 คน รวมทั้งสิ้น 37 คน ส่วนเครื่องมือการวิจัยเป็นแบบสัมภาษณ์ ผลการวิจัยพบว่า จาการศึกษาเรื่องการเสริมสร้างจิตวิญญาณเพื่อการดับทุกข์ของผู้พิการตามหลักพระพุทธศาสนาในสังคมไทยจากศูนย์คนพิการทั้ง 4 ศูนย์พบว่าทั้ง 4 องค์กรมีรูปแบบการเสริมสร้างจิตวิญญาณดับทุกข์ผู้พิการ 4 ด้าน คือ 1) ด้านการแพทย์ 2) ด้านการศึกษา 3) ด้านสังคม และ 4) ด้านอาชีพ การดับทุกข์ทั้ง 4 ด้านเป็นการดับทุกข์ของผู้พิการในสังคมไทย ส่วนการเสริมสร้างจิตวิญญาณเพื่อการดับทุกข์ของผู้พิการตามหลักพระพุทธศาสนามี 2 ระดับตามหลักภาวนา 4 ประการมี 2 ระดับ คือ 1) การดับทุกข์ระดับร่างกายมี 2 อย่าง คือ (1) กายภาวนา คือ การพัฒนากาย (2) สีลภาวนา คือ การพัฒนาความประพฤติ และ 2) การดับทุกข์ระดับจิตใจมี 2 อย่าง คือ (1) จิตภาวนา คือ การฝึกอบรมจิตใจ และ (2) ปัญญาภาวนา คือ การฝึกอบรมปัญญาให้รู้เข้าใจโลกและชีวิตตามเป็นจริงเป็นการพัฒนาผู้พิการครบทั้ง 4 ด้านคือ กาย จิตใจ ศีล และปัญญาตามหลักพระพุทธศาสนา