การจัดการเรียนรู้แบบ (Active Learning) เพื่อส่งเสริมทักษะการสื่อสารสำหรับเด็กปฐมวัย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอแนวทางการจัดการเรียนรู้ (Active Learning) เพื่อส่งเสริมทักษะการสื่อสารสำหรับเด็กปฐมวัย ทั้งนี้เนื่องจากทักษะการสื่อสารของเด็กนั้นเป็นสิ่งมีความสำคัญสำหรับการเรียนรู้ของเด็ก ทั้งสื่อสารกับตัวเอง ครอบครัว กลุ่มเพื่อน หรือบุคคลอื่น ๆ การจัดการเรียนรู้ (Active Learning) เป็นการจัดกิจกรรมที่เหมาะสมกับเด็กปฐมวัยเนื่องจากเป็นการจัดกิจกรรมที่เด็กได้มีการลงมือปฏิบัติ การทำงานเป็นกลุ่ม การพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิด การวางแผน การออกแบบ วิเคราะห์ ซึ่งจะช่วยให้เด็กมีการสื่อสาร และพัฒนาการของการใช้ภาษาตลอดจนวิธีการสื่อสารได้เหมาะสมตามวัย
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัยพุทธศักราช 2560. กรุงเทพมหานคร: สำนักงาน
คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2565.
กมล โพธิเย็น. (2564). Active Learning: การจัดการเรียนรู้ที่ตอบโจทย์การจัดการศึกษาในศตวรรษที่ 21.
วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. ปีที่ 19 ฉบับที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน 2564). สืบค้นเมื่อ 13
พฤศจิกายน 2565.
กุลยา ตันติผลาชีวะ. (2547). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้สำหรับเด็กปฐมวัย. กรุงเทพฯ: เอดิสัน เพรสโปรดักส์.
สืบค้นเมื่อ 5 พฤศจิกายน 2565.
กุลิสรา จิตรชญาวณิช. (2562). การจัดการเรียนรู้. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. สืบค้นเมื่อ 1
พฤศจิกายน 2565.
ไชยยศ เรืองสุวรรณ. (2553). Active Learning. ข่าวสารวิชาการ คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สืบค้นเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2565.
ธรรมนูญ นวลจันทร์. (2541). หัวใจแห่งการศึกษาสำหรับเด็ก ๑-๕ ขวบ. กรุงเทพฯ: กำแก้วฯ. สืบค้นเมื่อ 5
พฤศจิกายน 2565.
มานพ ใจติขะ. (2561). คู่มือการฝึกอบรมครูและผู้ดูแลเด็กในการดำเนินการจัดโปรแกรมให้ความรู้
การอบรมเลี้ยงดูเด็กแก่พ่อแม่ ผู้ปกครอง และการจัดบริการให้คำปรึกษาแก่พ่อแม่
ผู้ปกครองของเด็กปฐมวัยช่วงอายุ 2-5 ปี. พิมพ์ครั้งที่ 1. บริษัท วาย.เค.เอช กราฟิก แอนด์
เพรส จำกัด. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2566.
วิชัย ประสิทธิ์วุฒิเวชช์. (2542). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น: สานต่อที่ท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร:
บริษัท เซ็นเตอร์ดิสคัฟ เวอรี่จำกัด. สืบค้นเมื่อ 11 มกราคม 2566.
วิรัช ลภิรัตนกุล. (2546). การประชาสัมพันธ์ฉบับสมบูรณ์ (ปรับปรุงเพิ่มเติมใหม่). พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพ:
สำนักพิมพ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. สืบค้นเมื่อ 11 มกราคม 2566.
สถาพร พฤฑฒิกุล. (2558). คุณภาพผู้เรียน เกิดจากกระบวนการเรียนรู้. สระแก้ว: คณะเทคโนโลยีการเกษตร
มหาวิทยาลัยบูรพา วิทยาเขตสระแก้ว. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2566.
สุมน อมรวิวัฒน์. (2533). สมบัติทิพย์ของการศึกษาไทย. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สืบค้นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2565.
สำนักงานคณะกรรมการศึกษาแห่งชาติ. (2543). การปฏิรูปการเรียนรู้: ผู้เรียนสำคัญที่สุด. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุ
สภาลาดพร้าว. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2566.
อัจฉรา น้ำไพฑูรย์. (2012). การศึกษาบทบาทครูในการส่งเสริมทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์
สำหรับเด็กวัยอนุบาลในเครือโรงเรียนปัญญารุจา เขต 3. OJED, Vol.7, No.1, 2012, pp.
-1565. สืบค้นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2565.
Bruner, J. S. (1969). The Process of Education. Cambridge: Havard University.
สืบค้นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2565.
Freud, Sigmund. (1949). An Outline of Psychoanalysis. New York: W.W. Norton and
Company Inc. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2566.
Hough, B., & Duncan, K. (1970). Teaching description and analysis. Addison-Westlu.
สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2565.
Icy D’ Silva. (2010). Active learning. Journal of Education Administration and Policy Studies Vol.
(6), pp. 77-82, July 2010. สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2565.
Logan, M., & Logan, V.G. (1974). Educational for Young Children. Toronto: McGraw-Hill.
สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2565.
McQuail, D. (2005). Mass Communication Theory. London: Sage. สืบค้นเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2565.
Wood. J.T. (2000). Communication in our lives. (2nd ed.). Belmont, CA: Wadsworth.
สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2565.