MANAGWMENT OF LEARNING (ACTIVE LEARNNING) TO PROMOTE COMMUNICATION SKILLS. FOR EARLY CHILDHOOD
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aims to present an approach to learning management (Active Learning) to promote communication skills for early childhood children. This is because children's communication skills are important for their learning. Both communicating with yourself, your family, your group of friends, or anyone else. Learning management (Active Learning) is an activity that is suitable for early childhood children because it is an activity that children have to practice. group work Talking, exchanging ideas, planning, designing, analyzing, which will help children communicate. and the development of language use as well as ways of communicating appropriately according to age
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัยพุทธศักราช 2560. กรุงเทพมหานคร: สำนักงาน
คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2565.
กมล โพธิเย็น. (2564). Active Learning: การจัดการเรียนรู้ที่ตอบโจทย์การจัดการศึกษาในศตวรรษที่ 21.
วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. ปีที่ 19 ฉบับที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน 2564). สืบค้นเมื่อ 13
พฤศจิกายน 2565.
กุลยา ตันติผลาชีวะ. (2547). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้สำหรับเด็กปฐมวัย. กรุงเทพฯ: เอดิสัน เพรสโปรดักส์.
สืบค้นเมื่อ 5 พฤศจิกายน 2565.
กุลิสรา จิตรชญาวณิช. (2562). การจัดการเรียนรู้. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. สืบค้นเมื่อ 1
พฤศจิกายน 2565.
ไชยยศ เรืองสุวรรณ. (2553). Active Learning. ข่าวสารวิชาการ คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สืบค้นเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2565.
ธรรมนูญ นวลจันทร์. (2541). หัวใจแห่งการศึกษาสำหรับเด็ก ๑-๕ ขวบ. กรุงเทพฯ: กำแก้วฯ. สืบค้นเมื่อ 5
พฤศจิกายน 2565.
มานพ ใจติขะ. (2561). คู่มือการฝึกอบรมครูและผู้ดูแลเด็กในการดำเนินการจัดโปรแกรมให้ความรู้
การอบรมเลี้ยงดูเด็กแก่พ่อแม่ ผู้ปกครอง และการจัดบริการให้คำปรึกษาแก่พ่อแม่
ผู้ปกครองของเด็กปฐมวัยช่วงอายุ 2-5 ปี. พิมพ์ครั้งที่ 1. บริษัท วาย.เค.เอช กราฟิก แอนด์
เพรส จำกัด. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2566.
วิชัย ประสิทธิ์วุฒิเวชช์. (2542). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น: สานต่อที่ท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร:
บริษัท เซ็นเตอร์ดิสคัฟ เวอรี่จำกัด. สืบค้นเมื่อ 11 มกราคม 2566.
วิรัช ลภิรัตนกุล. (2546). การประชาสัมพันธ์ฉบับสมบูรณ์ (ปรับปรุงเพิ่มเติมใหม่). พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพ:
สำนักพิมพ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. สืบค้นเมื่อ 11 มกราคม 2566.
สถาพร พฤฑฒิกุล. (2558). คุณภาพผู้เรียน เกิดจากกระบวนการเรียนรู้. สระแก้ว: คณะเทคโนโลยีการเกษตร
มหาวิทยาลัยบูรพา วิทยาเขตสระแก้ว. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2566.
สุมน อมรวิวัฒน์. (2533). สมบัติทิพย์ของการศึกษาไทย. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สืบค้นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2565.
สำนักงานคณะกรรมการศึกษาแห่งชาติ. (2543). การปฏิรูปการเรียนรู้: ผู้เรียนสำคัญที่สุด. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุ
สภาลาดพร้าว. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2566.
อัจฉรา น้ำไพฑูรย์. (2012). การศึกษาบทบาทครูในการส่งเสริมทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์
สำหรับเด็กวัยอนุบาลในเครือโรงเรียนปัญญารุจา เขต 3. OJED, Vol.7, No.1, 2012, pp.
-1565. สืบค้นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2565.
Bruner, J. S. (1969). The Process of Education. Cambridge: Havard University.
สืบค้นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2565.
Freud, Sigmund. (1949). An Outline of Psychoanalysis. New York: W.W. Norton and
Company Inc. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2566.
Hough, B., & Duncan, K. (1970). Teaching description and analysis. Addison-Westlu.
สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2565.
Icy D’ Silva. (2010). Active learning. Journal of Education Administration and Policy Studies Vol.
(6), pp. 77-82, July 2010. สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2565.
Logan, M., & Logan, V.G. (1974). Educational for Young Children. Toronto: McGraw-Hill.
สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2565.
McQuail, D. (2005). Mass Communication Theory. London: Sage. สืบค้นเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2565.
Wood. J.T. (2000). Communication in our lives. (2nd ed.). Belmont, CA: Wadsworth.
สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2565.